Lewis & Short

prō-tēlo, āvi, ātum, 1, v. a. [telum], to drive forth or forwards, to drive away, put to flight, repulse, remove (only ante- and post-class.).

  1. I. Lit.: protelare longe propellere, ex Graeco videlicet τῆλε, quod significat longe, Paul. ex Fest. p. 235 Müll.: equites, Sisenn. ap. Non. 363, 18: Romanos impetu suo protelant, id. ib. 363, 4: aliquem patriā, Turp. ib. 363, 16 (Com. Rel. p. 83 Rib.): aliquem saevidicis dictis, Ter. Phorm. 1, 4, 36: hanc cladem de vestris manibus, App. M. 8, p. 209, 36; p. 178 Bip.
  2. II. Transf.
    1. A. To prolong, put off, protract, delay, defer: diem cautionis, Dig. 39, 2, 4: admonitionem, ib. 5, 1, 2 fin.: litem invito judice, Cod. Just. 3, 1, 13: annis quadraginta sexcenta milia hominum protelavit, prolonged, i. e. preserved their lives, Tert. adv. Marc. 4, 21: protelentur dies in terrā possessionis vestrae, Vulg. Deut. 5, 33.
    2. B. To lead or bring anywhere: aliquem in portum divinae clementiae, Tert. Poen. 4: ignorantiam in occasionem, id. Spect. 1.