Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

prorsum (collat. form prōsum, like prosus = prorsus, Plaut. Trin. 5, 2, 6 Ritschl), adv. [pro-versum].

  1. I. Forwards (poet.): neque prorsum iniit, Plaut. Cist. 4, 2, 32: cursari rursum prorsum, to and fro, Ter. Hec. 3, 1, 35.
  2. II. Straight on, right onwards, directly (ante-class.): simulato, quasi eas prorsum in navem, Plaut. Pers. 4, 5, 5; id. Mil. 4, 4, 56 Ritschl.
    1. B. Trop., straightforwards, without ceremony, i. e. wholly, absolutely, at all (ante- and post-class.): prorsum perit, Plaut. Curc. 5, 3, 3: prorsum quodcumque videbat fecisse, Cato ap. Charis. p. 189 P.: praedones prorsum parcunt nemini, Plaut. ib.: prorsum credebam nemini, id. Pers. 4, 3, 8: prorsum nihil intellego, Ter. Heaut. 4, 5, 28; cf. id. Eun. 2, 3, 41: irritatus, Gell. 17, 3, 3.

1. prorsus (collat. form prōsus, Plaut. Trin. 3, 3, 2; Enn. ap. Non. 165, 11; Trag. Rel. p. 28 Rib.; but p. 107 Vahl. reads prorsus), adv. [for pro-versus].

  1. I. Forwards (ante-class.): non prorsus, verum transvorsus cedit, quasi cancer solet, Plaut. Ps. 4, 1, 45.
  2. II. Straight on, right onwards, directly (ante- and post-class.), Cato ap. Fest. p. 234 Müll.: tunc Arionem prorsus ex eo loco Corinthum petivisse, Gell. 16, 19, 17.
    1. B. Trop.
      1. 1. Straightway, by all means, certainly, truly, precisely, utterly, absolutely (class.): prorsus perii, Plaut. Aul. 2, 8, 27: vide ne ille huc prorsus se inruat, Ter. Ad. 4, 2, 11; 3, 2, 26: prorsus tacere nequeo, id. Hec. 4, 4, 51: ita prorsus existimo, Cic. Tusc. 2, 5, 14: nullo modo potest fleri prosus, Plaut. Trin. 3, 3, 2: nullo modo prorsus assentior, Cic. N. D. 3, 8, 21; id. Att. 13, 45, 1: verbum prorsus nullum intellego, not a single word, id. de Or. 2, 14, 61: venies exspectatus non solum nobis, sed prorsus omnibus, id. Fam. 4, 10, 1: affatim prorsus, id. Att. 16, 1, 5: prorsus vehementer et severe, id. ib. 16, 15, 2: hoc mihi prorsus valde placet, id. Fam. 6, 20, 2; Plin. 14, 5, 7, § 58.
        Ironically: grati prorsus conjugibus revertemur, Curt. 5, 5, 13.
      2. 2. Exactly, just, precisely: set ea prorsus opportuna Catilinae, Sall. C. 16, 5; Varr. L. L. 6, § 16 dub.; v. Müll. ad h. l.: prorsus quasi, precisely as if, Just. 1, 7, 16.
      3. 3. After an enumeration of particulars, in short, in fine, in a word: igitur colos exsanguis, foedi oculi: citus modo, modo tardus incessus; prorsus in facie vultuque vecordia inerat, Sall. C. 15, 5; 25, 5; id. J. 23, 1; 30, 3 al.

2. prorsus (collat. form prōsus; v. II.), a, um, adj. [for pro-versus].

  1. I. Straightforwards, right onwards, straight, direct (post-Aug.): prorso tramite siste gradus (al. proso), Avien. 3: prorsi limites appellantur in agrorum mensuris, qui ad orientem directi sunt, Fest. p. 234, and Paul. ex Fest. p. 235 Müll.
  2. II. Trop., of style, straightforwards, i. e. prosaic, in prose, opp. to verse (post-class.): prorsum est porro versum, id est ante versum. Hinc et prorsa oratio, quam non inflexit cantilena, Don. Ter. Eun. 2, 3, 14: et prorsa et vorsa facundia veneratus sum, in prose and verse, App. Flor. 4, p. 361, 36.
    In this sense predominant (but not found in Cic.) in the form prosa oratio, prose, = soluta oratio, Quint. 1, 5, 18; 11, 2, 39: prosa eloquentia, Vell. 1, 17, 3; Sen. ap. Gell. 12, 2, 6; Col. 11, 1, 1; Plin. 5, 29, 31, § 112.
    Subst.: prōsa, ae, f., prose, Quint. 1, 8, 2; 8, 6, 17; 20; 9, 4, 52 et saep.

prō-sŭbĭgo, ĕre, v. a.

  1. * I. To dig up, cast up: terram, Verg. G. 3, 256.
  2. * II. To fashion beforehand, prepare: fulmina Cyclops Prosubigit, Val. Fl. 4, 288.
  3. * III. To tear down, trample on: molam pede, Prud. στεφ. 3, 130.

1. prō-sum, fŭi, prōdesse, v. n., to be useful or of use, to do good, benefit, profit.

  1. I. In gen., constr. with dat., a subjectclause, or absol., rarely with ad or in and acc.: sibi prodesse, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 2 (Trag. v. 310 Vahl.); cf.: qui nec sibi nec alteri prosunt, Cic. Off. 2, 10, 36: multis, id. Lael. 1, 4: nihil tibi litterae meae proderunt, id. Fam. 2, 17, 7.
    With subj.-clause: multum prodest ea quae metuuntur ipsa contemnere, Cic. Tusc. 4, 30, 64: iis carum et jucundum esse maxime prodest, Q. Cic. Petit. Cons. 5, 16; cf. id. ib. 11, 43: quid mihi fingere prodest? Ov. M. 13, 935: nec quicquam tibi prodest Aërias tentasse domos, Hor. C. 1, 28, 4; id. Epod. 17, 60; id. S. 1, 2, 113: quae scire magis juvat quam prodest, Sen. Ep. 106, 3.
    Absol.: prodesse aequom est, Ter. Ad. 5, 9, 11: quorum altera prosunt, Cin. Fin. 3, 21, 69: studia aliena ac nihil profutura, Sall. J. 1, 5: magis tamen Menenianum profuit judicium, Liv. 2, 52; Quint. 4, 1, 3; 11, 1, 9: quae nocuere sequar, fugiam quae profore credam, Hor. Ep. 1, 8, 11: aut prodesse volunt aut delectare poëtae, id. A. P. 333: tu tantum corpore prodes, Nos animo, Ov. M. 13, 365.
    With ad or in and acc.: id mirum, quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1: in id quoque prodest, ut, etc., Quint. 8, 3, 9: in commune, id. 6, 1, 7.
    With abl.: constantia multum prodest in amore, Prop. 2, 26, 27.
  2. II. In partic., of medicines, to be good, be beneficial: fabam voci prodesse, Plin. 22, 25, 69, § 141: balineum assumo, quia prodest, Plin. Ep. 7, 21, 3: ad tormina, Plin. 22, 25, 63, § 131: contra ignem sacrum, id. 20, 7, 25, § 59.
    With inf.: contra anginas tritum in poscā gargarizare prodest, Plin. 20, 6, 23, § 52.

2. prōsum, = prorsum, q. v.

prōsūmĭa, ae, f., a small kind of vessel for reconnoitring, a spy-boat, Caecil. ap. Non. 536, 11 sq. (Com. Rel. pp. 29 and 45 Rib.); cf.: prosumia genus navigii speculatorium parvum, Paul. ex Fest. p. 226 Müll.

Prosumnus, i, m., the name of a lewd favorite of Bacchus, who showed the latter the way to the infernal regions, Arn. 5, 176.

(pro-sūmo, prosumpserit, a false read. for praesumpserit, Plaut. Trin. 5, 2, 6; v. Ritschl ad h. l.)

prosurgo, ĕre, 3, v. n., to rise up (late Lat.), Fulg. Serm. 11.

prōsus, a, um, v. 2. prorsus.