Lewis & Short

1. prō-sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a., to bring forth or produce by sowing.

  1. I. Lit. (poet.): segetem, Luc. 4, 411: fruges, Tert. poët. adv. Marc. 1, 127.
    1. B. Transf., in gen., to beget, bring forth, produce, generate (post-class.): Plato augustiore conceptu prosatus, sprung from, App. Dogm. Plat. 1, p. 1: placito dea prosata mundo, Sol. Fragm. in Anthol. Lat. t. 2, p. 384 Burm.; cf.: venti ex aëre prosati, App. Mund. 12, p. 62, 25; Aus. Idyll. 7, 1; Prud. στεφ. 6, 46.
  2. II. Trop., to produce (post-class.): ex artibus artes Proserere, Grat. Cyn. 9.

2. prō-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3, v. a., to stretch forth, extend (post-class.): aggeribus caput Alpinis proserit in Celtas (Rhodanus), Sil. 3, 447: proserit hydra caput, Avien. Arat. 1111: se, id. Perieg. 711, 342.