Lewis & Short

prō-rīto, āre, v. a. [like ir-rito, āre; cf. also ira].

  1. I. To provoke, cause, or produce by irritation (post-Aug.), Plin. 26, 8, 58, § 90.
  2. II. Transf., to incite, entice, allure, tempt (post-Aug.): nisi pretium proritat, Col. 2, 10, 17: quem spes proritat, Sen. Ep. 23, 2: proritat illos rei species, id. Tranq. 12, 5: stomachum varietate aptā ciborum, Scrib. Comp. 104: aliquem ad furias, Arn. 5, 178.