Lewis & Short

prō-quĭrīto, no perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.): epistulam saepe aperiens proquiritabat, App. Mag. p. 326, 8: lex proquiritata, Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33.