Lewis & Short

prō-lĭcĭo, lixi (Not. Tir. p. 149), 3, v. a. [lacio], to allure or entice forth, to entice, incite (poet. and in post-Aug. prose): ejus amos cupidam me huc prolicit per tenebras, Plaut. Curc. 1, 2, 2: voluptas tardā prolicienda morā, Ov. A. A. 2, 718: aliquem ad spem, Tac. A. 3, 73 fin.