Lewis & Short

prō-cĭĕo, no

  1. I. perf., cĭtum, 2, v. a., to call forth, demand (post-class.): matrem procitum plurimi venerunt, Liv. Andron. ap. Paul. ex Fest. p. 225 Müll. (a transl. of the Homeric τόσσοι μητέρ’ ἐμὴν μνῶνται, Od. 1, 248).
  2. II. Procitum testamentum dicebatur velut procatum, provocatum, id est irritum ac ruptum, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.