Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

prĕcābĭlis, e, adj. [precor], entreating, praying: precabile, δεητικόν, εὐκτικόν, Gloss. Lat. Gr.

prĕcābundus, a, um, adj. [precor], entreating, beseeching (late Lat.), Pac. Pan. 36.

prĕcāmen, ĭnis, n. [precor], a praying, prayer, entreaty (poet.): fundens precamina mille, Poët. ap. Wernsd. Poët. Latin. Min. 6, p. 386, v. 35.

prĕcārĭō, adv., v. precarius fin.

* 1. prĕcārĭum, ii, n. [precor], an oratory, a chapel (post-Aug.), Petr. 30 dub.

2. prĕcārĭum, ii, n., v. precarius, II.

prĕcārĭus, a, um, adj. [precor], obtained by begging, entreaty, or prayer (opp. debitus and pro imperio; not freq. till the Aug. per.; perh. used by Cic. only adverbially; v. infra).

  1. I. Lit.: non orare solum precariam opem, sed pro debitā petere, obtained by entreaty, from mere favor, Liv. 3, 47, 2; cf.: tribunicia potestas, precarium, non justum auxilium ferens, id. 8, 35: vita, Tac. H. 4, 76: precariam animam inter infensos trahere, id. A. 1, 42: imperium (quasi precibus concessum, ac propterea, quandocumque lubeat, rursus adimendum, Orell.), id. H. 1, 52.
    Hence, as subst.: prĕcārĭum, ii, n., any thing granted or lent upon request and at the will of the grantor: precarium est, quod precibus petenti utendum conceditur tam diu, quamdiu is qui concessit patitur: quod genus liberalitatis ex jure gentium descendit, et distat a donatione eo, quod qui donat sic dat, ne recipiat: qui precario concedit sic dat, quasi tunc recepturus, cum sibi libuerit precarium solvere, Dig. 43, 26, 1.
  2. II. Transf., depending on the will of another, doubtful, uncertain, transient, precarious: forma, Ov. M. 9, 76: sapiens corpus suum, seque ipsum inter precaria numerat, precarious, uncertain, transitory things, Sen. Tranq. 11, 1: fulgor, passing quickly by, very transient, Symm. Or. ap. Val. 1, 6.
    Hence, adv.: prĕcārĭō, by entreaty or request (class.): hoc petere me precario a vobis jussit, Plaut. Am. prol. 24: cum aliquo agere precario, id. Truc. 4, 1, 12: vel vi vel clam vel precario, Ter. Eun. 2, 3, 28: si precario essent rogandi, Cic. Verr. 2, 5, 23, § 59: exegit, Suet. Claud. 12: praefuit, on sufferance, Tac. Agr. 16: precario studeo, am obliged, as it were, to beg time for study, Plin. Ep. 7, 30, 4: precario possidere, by sufferance, Paul. Sent. 5, 6, 11: ancillam quis precario rogaverit, Dig. 43, 26, 10.

prĕcātĭo, ōnis, f. [precor].

  1. I. Lit., a praying, prayer (class.): sollemnis comitiorum precatio, Cic. Mur. 1, 1: precatione uti, id. Tusc. 1, 47, 114: precationem facere, Liv. 39, 18; Plin. 28, 2, 3, § 10: auguralis, Paul. ex Fest. p. 351 Müll.
  2. II. Transf., concr., a form of prayer with superstitious people (post-Aug.), Plin. 28, 4, 9, § 42.

prĕcātĭuncŭla, ae, f. dim. [precatio], a slight request: δεησίδιον, precatiuncula, petitiuncula, Gloss. Philox.

prĕcātīvē, adv., v. precativus fin.

prĕcātīvus, a, um, adj. [precor], prayed for, obtained by entreaty (postclass.): pax, Amm. 17, 5, 1: precativo modo, by prayer or entreaty, Ulp. Reg. tit. 24.
Adv.: prĕcātīvē, by request, by entreaty (post-class.), Ulp. Reg. tit. 25, 1 al.

prĕcātor, ōris, m. [precor], one who prays or entreats, an intercessor (ante-class.): precator et patronus, Plaut. Ps. 2, 2, 12; id. As. 2, 4, 9; Ter. Heaut. 5, 2, 23: ad precatorem adeam, id. Phorm. 1, 2, 90.

* prĕcātōrĭus, a, um, adj. [precator], of or belonging to petitioning, precatory: ars, Don. Ter. Phorm. 1, 2, 92.

prĕcātus, ūs, m. [precor], a prayer, request (poet, and post-class.), Stat. Th. 10, 71: concordi precatu tentare aliquid, Amm. 24, 6, 5: dabitur precatui tuo, Sid. Ep. 8, 15: precatibus efficacissimis obtinere, id. ib. 9, 3.

prĕces, v. prex.

prĕcĭae or prĕtĭae and praecĭae, ārum, f., a kind of grape-vine, Verg. G. 2, 95; Col. 3, 2, 23; Plin. 14, 2, 4, § 29.

Prĕcĭāni, ōrum, m., a people in Gallia Aquitanica, on the borders of Spain, Caes. B. G. 3, 27.

prĕcĭānus, a, um, adj., the name of a kind of pear, Cloat. ap. Macr. S. 2, 15.

prĕco, are, v. precor fin.

prĕcor, ātus (gen. plur. precantūm, Ov. M. 12, 33; Plaut. Rud. 1, 5, 2), 1, v. dep. n. and a. [root Sanscr. pracch- prask-, to ask; Germ. fragen; v. posco].

  1. I. To ask, beg, entreat, pray, supplicate, request, invoke, call upon, beseech; to sue, say, or speak as a suppliant (class.; syn.: oro, rogo, supplico).
          1. (α) With acc. of the person addressed: qui ne precari quidem Jovem optimum maximum possit, Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; id. Balb. 24, 55: deos colere, precari, venerarique, id. N. D. 1, 42, 119: quid veneramur, quid precamur deos, id. ib. 1, 44, 122; id. Cat. 2, 13, 29: deos tacite malumus et intra nos ipsos precari, Sen. Ben. 2, 1, 4: Nyctelium patrem precare, Ov. A. A. 1, 567.
          2. (β) With dat. of person in whose behalf: bona omnia populo Romano, Liv. 24, 16, 10: longum Augusto precare diem, Prop. 3, 9, 49 (4, 10, 50).
          3. (γ) With pro and abl. of person prayed for: ut jure sacerdotii precari deos pro te publice possim, quos nunc precor pietate privatā, Plin. Ep. 10, 13 (8) fin.: pro necessario ac propinquo suo, Curt. 5, 3, 14: pro nobis mitte precari, Ov. M. 3, 614: pro te, Front. Ep. ad Anton. 1, 1; Aug. Ep. 175, 5.
          4. (δ) With acc. of thing prayed for: haec precatus sum, Cic. Pis. 20, 46: hortatur pater veniam precari, Verg. A. 3, 144: tibi di, quaecunque preceris commoda dent, Hor. S. 2, 8, 75: date quae precamur, id. C. S. 3: vitam, Vell. 2, 79, 5; 2, 85, 5: saepe precor mortem, Ov. P. 1, 2, 59.
            So with two acc.: quod precarer deos, Cic. Q. Fr. 1, 3, 9: ut quod deos precati eritis, Liv. 40, 46, 9: quid habeo aliud deos immortales precari, quam ut, etc., Suet. Aug. 58 fin.
            (ε) With ut, ne, quominus, or (poet.) subj. alone: ut fas sit vidisse, tacitus precatur, Sen. Ep. 115, 4: deosque precetur et oret, ut, Hor. A. P. 200; Cic. Dom. 57, 144; Curt. 7, 2, 31; Liv. 24, 5, 5; 25, 25, 6; 26, 25, 13: pro se quisque precari coepere, ne festinatione periculum augeret, Curt. 3, 5, 14: precare ne jubeant, etc., Ov. A. A. 1, 568: si id non probares, quominus ambo unā necaremini non precarere, Cic. Fin. 2, 24, 79: hoc quoque, dux operis, moneas, precor, Ov. F. 4, 247: det solum miserae mite, precare, fuge, id. P. 2, 2, 68: tandem venias precamur, Hor. C. 1, 2, 30: reddas incolumem precor, id. ib. 1, 3, 7; id. Epod. 3, 20.
            (ξ) With ab and abl. of person addressed: precor ab iis ut, etc., Cic. Rab. Perd. 2, 5: hoc a diis immortalibus precari, ut, etc., Nep. Timol. 5, 2: quae precatus a diis sum, ut, etc., Cic. Mur. 1, 1: ab indigno, id. Lael. 16, 57: esse stultitiam, a quibus bona precaremur, ab iis dantibus nolle sumere, id. N. D. 3, 34, 84.
            (η) With acc. of the prayer: te bonas preces precor, uti sies volens propitius mihi, Cato, R. R. 139; cf. id. ib. 132, 2.
            (θ) With object-clause: sibi et vicinis serere se, Plin. 18, 13, 35, § 131: numquam placidas esse precarer aquas, Ov. H. 19, 82.
            (ι) With ad: di, ad quos precentur ac supplicent, make supplications, Liv. 38, 43.
            (κ) Absol.: fata deūm flecti precando, Verg. A. 6, 376; so freq. in part. pres.: mitis precanti, Stat. Th. 1, 189: verba precantia, Ov. M. 7, 590: manum precantem Protendere, Verg. A. 12, 930: oliva, Stat. Th. 2, 478: eum sororem dedisse Prusiae precanti, Liv. 42, 12, 4; and parenthetically: gnatique patrisque, Alma, precor, miserere, Verg. A. 6, 117: parce, precor, Hor. C. 4, 1, 2; Ov. H. 16, 11; id. Am. 3, 9, 67: per hoc decus, precor, Hor. Epod. 5, 7.
  2. II. In partic., to wish well or ill to any one, to hail, salute, or address one with a wish, alicui aliquid (class.).
      1. 1. Of good wishes: sic exire e patriā, ut omnes sui cives salutem, incolumitatem, reditum precentur, Cic. Pis. 14, 33: cape, Roma, triumphum, Et longum Augusto salva precare diem, Prop. 3, 11 (4, 10), 50: nos perpetuam felicitatem reipublicae precari, Suet. Aug. 58: sibi et suis εὐθανασίαν similem precabatur, id. ib. 97: alicui immortalitatem, Curt. 8, 5, 16: permittamus vela ventis et oram solventibus bene precemur, Quint. Ep. ad Tryph. 3.
      2. 2. Of evil wishes, imprecations; with mala, male, etc., to curse, invoke evil upon: neque, si umquam vobis mala precarer, morbum aut mortem aut cruciatum precarer, Cic. Pis. 19, 43: quod tibi evenit, ut omnes male precarentur, id. ib. 14, 33: (Ajax) mala multa precatus Atridis, Hor. S. 2, 3, 203: male precari, Plaut. Merc. 2, 1, 11: perginprecari pessimo, id. As. 2, 4, 71; cf.: audisti quae malo principi precamur, Plin. Pan. 94, 2.
        (Act. form prĕco, āre, Prisc. p. 779 P.; partic. precatus, as passive, Juvenc. 3, 85; cf. Varr. ap. Non. 480, 27.)

prĕhendo (prae-) and sync. pren-do (praen-), di, sum, 3, v. a. [prae-hendo; cf. Gr. γεντο, χανδάνω], to lay hold of, to grasp, snatch, seize, catch, take (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: prehende auriculis, take by the ear-laps, a form of affectionate salutation, Plaut. As. 3, 3, 78: sine te exorem, sine te prendam auriculis, sine dem savium, id. Poen. 1, 2, 163; cf. Tib. 2, 5, 92: fauces alicui, Plaut. Most. 1, 3, 62: quis me properantem prehendit pallio? catches me by the cloak, id. Ep. 1, 1, 1: dexteram, id. ib. 2, 3, 65.
      Of an embrace’ alter ubi alterum bilingui manufesto inter se praehendunt, Plaut. Ps. 5, 1, 15; cf.: aliquem manu, Cic. de Or. 1, 56, 240: perdix aucupem jam jam prehensurum effugiens, Plin. 10, 33, 51, § 103; 30, 5, 12, § 40: pisces, Vulg. Johan. 21, 10.
    2. B. In partic.
      1. 1. To seize, occupy suddenly, take violent possession of: Pharum, Caes. B. C. 3, 112, 3: quam prendimus arcem, occupy, take refuge in, Verg. A. 2, 322.
      2. 2. To lay or catch hold of, to detain one in order to speak with him: tuos pater modo me prehendit: ait, etc., Ter. And. 2, 2, 16: prendo hominem solum: Cur non, inquam, id. Phorm. 4, 3, 15: Syrus est prehendendus, atque exhortandus mihi, id. Heaut. 3, 1, 89: dextrā prehensum Continuit, Verg. A. 2, 592; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 11, 2: prende C. Septimium, Cic. Att. 12, 13, 2.
      3. 3. To seize, take by surprise, catch in the act; constr. with in and abl., the simple abl., or gen.: in furto ubi sis prehensus, Plaut. As. 3, 2, 17: in patenti Prensus Aegaeo, Hor. C. 2, 16, 1: prensus manifesto furto, Gell. 11, 18, 7: nocte speculatores prensi servi tres, Auct. B. Hisp. 20, 5: quem mendaci praendit manufestum modo, caught in a lie, Plaut Bacch. 4, 4, 45.
      4. 4. Of trees, to take root: quarum stirpes tellus amplexa prehendit, Cic. Arat. 116: ut cum (pirorum plantae) prehenderint, inserantur, Pall. 3, 25: vites transferre, sine ambiguitate prehendendi, id. 3, 10.
      5. 5. To reach, attain, arrive at (poet.): tandem Italiae fugientes prendimus oras, Verg. A. 6, 61.
      6. 6. Poet., to take in with the eye, to reach with the eye: prendere aliquid oculorum lumine, Lucr. 4, 1143: vix oculo prendente modum, taking in, embracing, Luc. 4, 20.
  2. II. Trop., of the mind, to seize, apprehend, comprehend (very rare): cum animus ipsum (res omnes) moderantem atque regentem paene praehenderit, Cic. Leg. 1, 23, 61.

prĕhensĭo or prensĭo, ōnis, f. [prehendo], a seizing, apprenending.
Lit. (ante-class.): tribuni plebis prensionem habent, the right of arresting any one, Atei. Cap. ap. Gell. 13, 12, 4: in magistratu habent alii vocationem, alii prensionem, Varr. ib. (in Caes. B. C. 2, 9, 6, the true reading is pressionibus).

prĕhenso, and more freq. prenso, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [prehendo], to grasp, seize, catch, lay hold of (not freq. till after the Aug. period).

  1. I. In gen.: prensare manu bracchia, Hor. S. 1, 9, 64: fastigia dextris, Verg. A. 2, 444: tenaci forcipe ferrum, id. ib. 12, 404: lubrica prensantes effugit umbra manus, Ov. F. 5, 476: prehensare hostium tela, Tac. H. 3, 28.
  2. II. In partic., to take hold of, detain a person, in order to talk with him, thank him, entreat him, etc.: arma, genua, vestigia prensando, flexere militum animos, Tac. H. 1, 66: commanipularium pectora, id. ib. 4, 46: itaque prenso amicos, supplico, ambio domos, Plin. Ep. 2, 9: prensatas exeuntium manus, Liv. 4, 60.
    1. B. Transf., to sue or solicit for an office: circumire et prensare patres, Liv. 1, 47, 7.
      So absol.: prensat unus P. Galba, solicits for the consulship, Cic. Att. 1, 1, 1: nos initium prensandi facere cogitaramus, id. ib.

prĕhensus and prensus, a, um, Part., from prehendo.

Prelĭus or Prilĭus (Cod. Erf., Perelius) lăcus, a small lake in Etruria, now Lago di Castiglione, Cic. Mil. 27, 74.

prēlum (prae-), i, n. [premo], a press.

  1. I. A press-beam for pressing grapes, olives, etc.; also, meton., a wine-press, oil-press (class.), Cato, R. R. 31: cola prelorum, Verg. G. 2, 242 (prela trabes sunt, quibus uva jam calcata premitur, Serv.); Vitr. 6, 9; Plin. 18, 31, 74, § 317; Dig. 19, 2, 19.
  2. II. A press for smoothing clothes: tua collucent prela lacernis, Mart. 2, 46, 3; cf. id. 11, 8, 5.

Prĕma, ae, f. [premo], a goddess presiding over newly-married persons, Aug. Civ. Dei, 6, 9, 3; Tert. ad Nat. 2, 11.

prĕmo, essi, essum, 3, v. a. [etym. dub.; cf. prelum], to press (class.).

  1. I. Lit.: pede pedem alicui premere, Plaut. As. 4, 1, 30: et trepidae matres pressere ad pectora natos, Verg. A. 7, 518: veluti qui sentibus anguem Pressit humi nitens, id. ib. 2, 379: novercae Monstra manu premens, id. ib. 8, 288: pressit et inductis membra paterna rotis, i. e. drove her chariot over her father’s body, Ov. Ib. 366: trabes Hymettiae Premunt columnas, press, rest heavily upon them, Hor. C. 2, 18, 3: premere terga genu alicujus, Ov. Am. 3, 2, 24: ubera plena, i. e. to milk, id. F. 4, 769: vestigia alicujus, to tread in, to follow one’s footsteps, Tac. A. 2, 14: nudis pressit qui calcibus anguem, Juv. 1, 43: dente frena, to bite, to champ, Ov. M. 10, 704: ore aliquid, to chew, eat, id. ib. 5, 538; cf.: aliquid morsu, Lucr. 3, 663: presso molari, with compressed teeth, Juv. 5, 160: pressum lac, i. e. cheese, Verg. E. 1, 82.
    In mal. part.: Hister Peucen premerat Antro, forced, Val. Fl. 8, 256: uxorem, Suet. Calig. 25.
    Of animals: feminas premunt galli, Mart. 3, 57, 17.
    1. B. Transf.
      1. 1. Poet., to bear down upon, to touch: premere litora, Ov. M. 14, 416: litus, to keep close to the shore, Hor. C. 2, 10, 3: aëra, i. e. to fly, Luc. 7, 835.
      2. 2. Poet., to hold fast, hold, firmly grasp: premere frena manu, Ov. M. 8, 37: ferrum, to grasp, Sil. 5, 670: capulum, id. 2, 615.
      3. 3. Poet., to press a place with one’s body, i. e. to sit, stand, lie, fall, or seat one’s self on any thing: toros, Ov. H. 12, 30: sedilia, id. M. 5, 317: hoc quod premis habeto, id. ib. 5, 135: et pictam positā pharetram cervice premebat, id. ib. 2, 421: humum, to lie on the ground, id. Am. 3, 5, 16; cf. id. F. 4, 844: frondes tuo premis ore caducas, id. M. 9, 650; Sen. Hippol. 510.
      4. 4. To cover, to conceal by covering (mostly poet.): aliquid terrā, to conceal, bury in the earth, Hor. Epod. 1, 33: nonumque prematur in annum, kept back, suppressed, id. A. P. 388: omne lucrum tenebris alta premebat humus, Ov. Am. 3, 8, 36: ossa male pressa, i. e. buried, id. Tr. 5, 3, 39; Plin. 2, 79, 81, § 191; hence, to crown, to cover or adorn with any thing: ut premerer sacrā lauro, Hor. C. 3, 4, 18: molli Fronde crinem, Verg. A. 4, 147: canitiem galeā, id. ib. 9, 612: mitrā capillos, Ov. F. 4, 517; cf. Verg. A. 5, 556.
      5. 5. To make, form, or shape any thing by pressing (poet.): quod surgente die mulsere horisque diurnis, Nocte premunt, they make into cheese, Verg. G. 3, 400: os fingit premendo, id. A. 6, 80: caseos, id. E. 1, 35: mollem terram, Vulg. Sap. 15, 7; Calp. Ecl. 5, 34.
      6. 6. To press hard upon, bear down upon, to crowd, pursue closely: hostes de loco superiore, Caes. B. G. 7, 19: Pompeiani nostros premere et instare coeperunt, id. B. C. 3, 46: hac fugerent Graii, premeret Trojana juventus, Verg. A. 1, 467: Pergamenae naves cum adversarios premerent acrius, Nep. Hann. 11, 5: hinc Rutulus premit, et murum circumsonat armis, Verg. A. 8, 473: obsidione urbem, Caes. B. G. 7, 32.
        Of the pursuit or chase of animals: ad retia cervum, Verg. G. 3, 413: spumantis apri cursum clamore, id. A. 1, 324: bestias venatione, Isid. 10, 282.
      7. 7. To press down, burden, load, freight: nescia quem premeret, on whose back she sat, Ov. M. 2, 869: tergum equi, id. ib. 8, 34; 14, 343: et natat exuviis Graecia pressa suis, Prop. 4, 1, 114 (5, 1, 116): pressae carinae, Verg. G. 1, 303: pressus membra mero, Prop. 2, 12 (3, 7), 42: magno et gravi onere armorum pressi, Caes. B. G. 4, 24: auro phaleras, to adorn, Stat. Th. 8, 567.
      8. 8. To press into, force in, press upon: (caprum) dentes in vite prementem, Ov. F. 1, 355: presso sub vomere, Verg. G. 2, 356; cf.: presso aratro, Tib. 4, 1, 161: alte ensem in corpore, Stat. Th. 11, 542: et nitidas presso pollice finge comas, Prop. 3, 8 (4, 9), 14: et cubito remanete presso, leaning upon, Hor. C. 1, 27, 8.
        1. b. To make with any thing (poet.): aeternā notā, Ov. F. 6, 610: littera articulo pressa tremente, id. H. 10, 140: multā via pressa rotā, id. ib. 18, 134.
      9. 9. To press down, let down, cause to sink down, to lower: nec preme, nec summum molire per aethera currum, Ov. M. 2, 135: humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem, Et premit, id. Tr. 3, 11, 67: mundus ut ad Scythiam Rhiphaeasque arduus arces Consurgit, premitur Libyae devexus in Austros, sinks down, Verg. G. 1, 240; Sen. Herc. Fur. 155.
        1. b. In partic.
          1. (α) To set, plant: virgulta per agros, Verg. G. 2, 346; 26.
          2. (β) To make or form by pressing down, to make any thing deep, to dig: vestigio leviter presso, Cic. Verr. 2, 4, 24, § 53; cf. (trop.): vestigia non pressa leviter, sed fixa, id. Sest. 5, 13: sulcum premere, to draw a furrow, Verg. A. 10, 296: fossam transversam, inter montes pressit (al. percussit), Front. Strat. 1, 5: fossa pressa, Plin. Ep. 10, 69, 4: cavernae in altitudinem pressae, Curt. 5, 1, 28.
          3. (γ) To strike to the ground, to strike down: tres famulos, Verg. A. 9, 329: paucos, Tac. H. 4, 2.
      10. 10. To press closely, compress, press together, close: oculos, Verg. A. 9, 487: alicui fauces, Ov. M. 12, 509: laqueo collum, to strangle, Hor. Ep. 1, 16, 37: angebar ceu guttura forcipe pressus, Ov. M. 9, 78: presso gutture, compressed, Verg. G. 1, 410; cf.: siquidem unius praecordia pressit ille (boletus) senis, i. e. stopped his breath, Juv. 6, 621: quibus illa premetur Per somnum digitis, choked, id. 14, 221: amplexu presso, united, in close embrace, Sen. Oedip. 192: oscula jungere pressa, to exchange kisses, Ov. H. 2, 94; so, pressa basia, Mart. 6, 34, 1: presso gradu incedere, in close ranks, foot to foot, Liv. 28, 14: pede presso, id. 8, 8.
        1. b. In partic.
          1. (α) To shorten, tighten, draw in: pressis habenis, Verg. A. 11, 600 (cf.: laxas dure habenas, id. ib. 1, 63).
          2. (β) To keep short, prune: Calenā falce vitem, Hor. C. 1, 31, 9: luxuriem falce, Ov. M. 14, 628: falce premes umbras (i. e. arbores umbrantes), Verg. G. 1, 157; 4, 131: molle salictum, Calp. Ecl. 5, 110.
          3. (γ) To check, arrest, stop: premere sanguinem, Tac. A. 15, 64: vestigia pressit, Verg. A. 6, 197: attoniti pressere gradum, Val. Fl. 2, 424’ dixit, pressoque obmutuit ore, was silent, Verg. A. 6, 155.
      11. 11. To press out, bring out by pressure: tenerā sucos pressere medullā, Luc. 4, 318; cf.: (equus) collectumque fremens volvit sub naribus ignem, Verg. ap. Sen. Ep. 95, 68, and id. G. 3, 85 Rib.
      12. 12. To frequent: feci ut cotidie praesentem me viderent, habitavi in oculis, pressi forum, Cic. Planc. 27, 66.
  2. II. Trop.
    1. A. To press, press upon, oppress, overwhelm, weigh down; to urge, drive, importune, pursue, to press close or hard, etc. (class.): ego istum pro suis factis pessumis pessum premam, Plaut. Most. 5, 2, 49 Lorenz ad loc.: quae necessitas eum tanta premebat, ut, etc., Cic. Rosc. Am. 34, 97: ea, quae premant, et ea, quae impendeant, id. Fam. 9, 1, 2: aerumnae, quae me premunt, Sall. J. 14, 22: pressus gravitate soporis, bound by heavy, deep sleep, Ov. M. 15, 21: cum aut aere alieno, aut magnitudine tributorum, aut injuriā potentium premuntur, Caes. B. G. 6, 13: invidia et odio populi premi, Cic. de Or. 1, 53, 228: premi periculis, id. Rep. 1, 6, 10: cum a me premeretur, id. Verr. 2, 1, 53, § 139; cf.: aliquem verbo, id. Tusc. 1, 7, 13: criminibus veris premere aliquem, Ov. M. 14, 401: cum a plerisque ad exeundum premeretur, exire noluit, was pressed, urged, importuned, Nep. Ages. 6, 1: a Pompeii procuratoribus sescentis premi coeptus est, Cic. Att. 6, 1, 3: numina nulla premunt; mortali urgemur ab hoste, Verg. A. 10, 375: premere reum voce, vultu, Tac. A. 3, 67: crimen, to pursue obstinately, Quint. 7, 2, 12: confessionem, to force a confession from one, id. 7, 1, 29: argumentum etiam atque etiam, to pursue steadily, Cic. Tusc. 1, 36, 88: ancipiti mentem formidine pressus, Verg. A. 3, 47: maerore pressa, Sen. Oct. 103: veritate pressus negare non potuit, overcome, overpowered, Lact. 4, 13.
    2. B. Transf.
      1. 1. To repress, hide, conceal (mostly poet.): dum nocte premuntur, Verg. A. 6, 827: curam sub corde, id. ib. 4, 332: odium, Plin. Pan. 62: iram, Tac. A. 6, 50: pavorem et consternationem mentis vultu, id. ib. 13, 16: interius omne secretum, Sen. Ep. 3, 4: dolorem silentio, Val. Max. 3, 3, 1 ext.; cf. silentia, Sil. 12, 646: aliquid ore, Verg. A. 7, 103: jam te premet nox, Hor. C. 1, 4, 16.
      2. 2. To lower, diminish, undervalue, disparage, depreciate: premendorum superiorum arte sese extollebat, Liv. 22, 12: arma Latini, Verg. A. 11, 402: opuscula ( = deprimere atque elevare), Hor. Ep. 1, 19, 36: famam alicujus, Tac. A. 15, 49: premere ac despicere, Quint. 11, 1, 16: premere tumentia, humilia extollere, id. ib. 10, 4, 1.
        1. b. To surpass, exceed: facta premant annos, Ov. M. 7, 449: ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat, id. P. 3, 1, 116: quantum Latonia Nymphas Virgo premit, Stat. S. 1, 2, 115.
        2. c. To rule (poet.): dicione premere populos, Verg. A. 7, 737: imperio, id. ib. 1, 54: Mycenas Servitio premet, id. ib. 1, 285.
      3. 3. To suppress, pull down, humble, degrade: quae (vocabula) nunc situs premit, Hor. Ep. 2, 2, 118: nec premendo alium me extulisse velim, Liv. 22, 59, 10; cf. id. 39, 41, 1: premebat reum crimen, id. 3, 13, 1.
      4. 4. To compress, abridge, condense: haec enim, quae dilatantur a nobis, Zeno sic premebat, Cic. N. D. 2, 7, 20.
      5. 5. To check, arrest, repress, restrain: cursum ingenii tui, Brute, premit haec importuna clades civitatis, Cic. Brut. 97, 332: sub imo Corde gemitum, Verg. A. 10, 464: vocem, to be silent, id. ib. 9, 324: sermones vulgi, to restrain, Tac. A. 3, 6.
      6. 6. To store up, lay up in the mind, muse upon: (vocem) ab ore Eripuit pater ac stupefactus numine pressit, Verg. A. 7, 119.
        Hence, pressus, a, um, P. a.
  1. I. Moderate, slow, suppressed, kept down.
    1. A. Lit.: presso pede eos retro cedentes principes recipiebant, Liv. 8, 8, 9: presso gradu, id. 28, 14, 14; cf.: pressoque legit vestigia gressu, Ov. M. 3, 17.
    2. B. Trop.
      1. 1. Of the voice or manner, subdued: haec cum pressis et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, Cic. Tusc. 1, 44, 106.
      2. 2. Of color, lowered, depressed; hence, dark, gloomy: color pressus, Pall. 4, 13, 4: color viridi pressior, Plin. 35, 6, 13, § 32: spadices pressi, Serv. Verg. G. 3, 82.
  2. II. Esp., of an orator or of speech.
    1. A. Compressed, concise, plain, without ornament (class.): fiunt pro grandibus tumidi, pressis exiles, fortibus temerarii, etc., Quint. 10, 2, 16: cum Attici pressi et integri, contra Asiani inflati et inanes haberentur, id. 12, 10, 18.
      Of style: pressa et tenuia, et quae minimum ab usu cotidiano recedant, Quint. 10, 1, 102: pressus et demissus stilus, Plin. Ep. 1, 8, 5; Quint. 4, 2, 117.
      Comp.: in concionibus pressior, et circumscriptior, et adductior, more moderate, keeping more within bounds, Plin. Ep. 1, 16, 4.
    2. B. Close, exact, accurate: Thucydides ita verbis aptus et pressus, ut, Cic. de Or. 2, 13, 56: quis te fuit umquam in partiundis rebus pressior? more exact, more accurate, id. Fragm. ap. Non. 364, 24: sicuti taxare pressius crebriusque est, quam tangere, Gell. 2, 6, 5: quod (periculum) observandum pressiore cautelā censeo, stricter, greater, App. M. 5, p. 160, 36: cogitationes pressiores, id. ib. 5, p. 163, 32.
      So of sounds, precise, intelligible: (lingua) vocem profusam fingit atque sonos vocis distinctos et pressos facit, Cic. N. D. 2, 59, 149.
      Hence, adv.: pressē, with pressure, violently (class.): artius pressiusque conflictata, Atei. Capito ap. Gell. 10, 6, 2.
    3. B. Closely, tightly.
      1. 1. Lit.: vites pressius putare, Pall. 12, 9: pressius colla radere, Veg. Vet. 1, 56.
      2. 2. Trop.
        1. a. Of pronunciation, shortly, neatly, trimly: loqui non aspere, non vaste, non rustice, sed presse, et aequabiliter, et leniter, Cic. de Or. 3, 12, 45; id. Off. 1, 37, 133.
        2. b. Of the mode of expression, etc., concisely, not diffusely: definire presse et anguste, Cic. Or. 33, 117: abundanter dicere, an presse, Quint. 8, 3, 40: pressius et astrictius scripsi, Plin. Ep. 3, 18, 10.
          1. (β) Without ornament, simply: unum (genus oratorum) attenuate presseque, alterum sublate ampleque dicentium, Cic. Brut. 55, 202: aliquid describere modo pressius, modo elatius, Plin. Ep. 4, 14, 3.
          2. (γ) Closely, exactly, correctly, accurately: mihi placet agi subtilius, et pressius, Cic. Fin. 4, 10, 24: definiunt pressius, id. Tusc. 4, 7, 14: anquisitius, et exactius pressiusque disserere, Gell. 1, 3, 21.

prendo, ĕre, v. prehendo.

* prensātĭo, ōnis, f. [prenso; v. prehenso], a soliciting, suing, canvassing for an office: praepropera prensatio, Cic. Att. 1, 1, 1.

prensĭo, ōnis, f. [prendo], a seizing, grasping, taking hold of: quoniam moribus majorum tribuni plebis prensionem haberent, had the right or office of seizure, Att. Cap. ap. Gell. 12, 12, 4; 6.

prensĭto, āre, v. freq. a. [prendo], to take or catch hold of (post-class.): cum Libitinam ipsam flentes omnes prensitarent, Sid. Ep. 2, 8.

prenso, āre, v. prehenso.

prensōrĭum, ĭi, n. [prendo], a trap, mouse-trap: prensorium ίπος, Gloss. Lat. Gr.

prensus, a, um, Part., from prehendo.

presbyter, ĕri, m., = πρεσβύτερος.

  1. I. In gen., an elder (eccl. Lat.), Tert. Cor. Mil. 15.
  2. II. In partic., an elder or presbyter in the Christian Church: quid facit, exceptā ordinatione, episcopus, quod presbyter non faciat? Hier. ad Evagr. Ep. 146; Tert. Baptism. 17; Hadr. ap. Vop. Sat. 8, 3; Vulg. Jacob. 5, 14.

presbytĕrātus, ūs, m. [presbyter], the office of a presbyter or of a priest, presbyterate, priesthood (eccl. Lat.): diaconatum, et presbyteratum ambire, Hier. Ep. 22, n. 28.

presbytĕrĭum, ĭi, n., = πρεσβυτέριον, a presbytery, assembly of elders, August. ap. Hier. Ep. 116, 33 fin.; Vulg. 1 Tim. 4, 14.

pressē, adv., v. premo, P. a. fin.

pressīcĭus, a, um, adj. [pressus], pressed, Not. Tir. p. 39.

pressim, adv. [pressus], with pressing, by pressing to one’s self (post-class.): me pressim deosculato, App. M. 2, p. 121, 32: linteolo pressim agglutinato, i. e. closely pressed, id. ib. 2, p. 128, 23.

pressĭo, ōnis, f. [premo].

  1. I. Lit., a pressing, pressing down, pressure (only in Vitruvius): pressio cacuminis, Vitr. 10, 8.
  2. II. Transf., the prop or fulcrum under a lever while the burden is raised, Caes. B. C. 2, 9, 6: pressio, quod Graeci ὑπομόχλιον appellant, Vitr. 10, 8.

presso, āre, v. freq. a. [premo], to press (poet.): vomicam, Plaut. Pers. 2, 5, 11: pressatur pede pes, mucro mucrone, viro vir, Furius Antias ap. Macr. S. 6, 3: cineres ad pectora pressant, Ov. M. 8, 538: ubera manibus pressanda, i. e. to be milked, id. ib. 15, 472; cf.: ubera palmis, Verg. E. 3, 99: uvam pede, Prop. 3, 15 (4, 16), 18: molliter ubera ovium, Ambros. Virg. 3, 4, 17.

pressor, ōris, m. [premo], a kind of hunter, Isid. Orig. 10 fin.

pressōrĭŏla, ae, f. [premo], a repository (eccl. Lat.), Caes. Reg. ad Virg. 26.

pressōrĭus, a, um, adj. [premo].

  1. I. That serves for pressing grapes, olives, etc. (postAug.): pressoria vasa, Col. 12, 18.
  2. II. Subst.: pressōrĭum, ii, n., a press, Amm. 28, 4, 19: exprimere in pressorio, Plin. Val. 2, 17.

pressŭlē, adv., v. pressulus fin.

pressŭlus, a, um, adj. dim. [pressus], somewhat pressed in or compressed (postclass.): ampulla pressula rotunditate, App. Flor. p. 346, 26.
Hence, adv.: pressŭlē, while pressing on, against, or to one’s self (post-class.): filium pressule saviata, App. M. 4, p. 156, 38: lacinia adhaerens pressule, closely, id. ib. 10, p. 254, 10.

pressūra, ae, f. [premo], a pressing, pressure (post-Aug.).

  1. I. Lit.: pressura palpebrarum, App. M. 5, p. 166, 14.
      1. 2. In partic., a pressing of wine, oil, etc.: pressura una culeos viginti implere debet, Plin. 18, 31, 74, § 317: oleum primae pressurae, Col. 12, 50.
    1. B. Transf.
      1. 1. A pressure, burden: levare pressuram, App. M. 7, p. 195, 35.
      2. 2. A press, throng, crowd of people: nimia densitas pressurae, App. M. 3, p. 130, 9.
      3. 3. The downward pressure, fall, descent of water, Front. Aquaed. 18: aquarum, Sen. Q. N. 2, 6, 4.
      4. 4. A too heavy, too long, unnatural sleep, Cael. Aur. Acut. 1 praef.
      5. 5. That which is pressed out, juice (poet.): Corycii pressura croci, sic, etc., Luc. 9, 809.
  2. II. Trop., oppression, affliction, distress (eccl. Lat.): pressuram persecutionemque perferre, Tert. ad Uxor. 1, 5; Lact. 5, 22, 17; 4, 26, 19; Vulg. 2 Cor. 1, 4.

1. pressus, a, um, Part. and P. a., from premo.

2. pressus, ūs, m. [premo], a pressing, pressure (class.).

        1. (α) With gen. subj.: animus intentione suā depellit pressum omnem ponderum, Cic. Tusc. 2, 23, 54.
        2. (β) With gen. obj.: hic pressu duplici palmarum continet anguem, Cic. poët. N. D. 2, 42, 109: ipso oris pressu, i. e. a proper pressure of the lips, so as not to pronounce too broadly, id. de Or. 3, 11, 43.

prēster, ēris, m., = πρηστήρ [burning].

  1. I. A fiery whirlwind, which descends in the form of a pillar of fire, a water-spout, sand-spout: presteras Graici quos ab re nominitarunt, etc., Lucr. 6, 424: turbo ardentior accensusque dum furit, prester vocatur, amburens contacta pariter, et proterens, Plin. 2, 48, 50, § 133: spiritus cum majore vi torti sunt, fit procella terrestris, et a Graecis prester nomen accepit, App. de Mundo, p. 62 fin.
  2. II. A kind of serpent, whose bite causes a burning thirst: prester quem percusserit, distenditur, enormique corpulentiā necatur extuberatus, Sol. 27, 32: torridus prester, Luc. 9, 791; Plin. 20, 20, 81 § 210; 24, 13, 73, § 117.

Preti, ōrum, m., a people of India, beyond the Ganges, Plin. 6, 19, 22, § 67.

prĕtĭo, āre, v. a. [pretium], to prize (late Lat.), Cassiod. Var. 5, 40.

prĕtĭōsē, adv., v. pretiosus fin.

prĕtĭōsĭtas, ātis, f. [pretiosus], preciousness, costliness (very rare): anuli pretiositas, Atei. Capito ap. Macr. S. 7, 13; App. M. 2, p. 123, 4.

prĕtĭōsus, a, um, adj. [pretium], of great value, valuable, precious.

  1. I. Lit.: equus, Cic. Off. 3, 23, 89: odores, Col. 3, 8, 4: subiitque argentea proles Auro deterior, fulvo pretiosior aere, Ov. M. 1, 115: ingenium quondam fuerat pretiosius auro, id. Am. 3, 8, 3: res pretiosissimae (opp. vilissimae), Cic. Fin. 2, 28, 91; Plin. 11, 37, 52, § 139: pretiosissimum humani animi opus, id. 7, 29, 30, § 108: nec tamen haec loca sunt ullo pretiosa metallo, rich in, Ov. P. 3, 8, 5.
  2. II. Transf.
    1. A. Of great cost, costly, dear, expensive: operaria, Plaut. Bacch. 1, 1, 41: qui sordido vehiculo erubescit, pretioso gloriabitur, Sen. Ep. 87, 4: Thais, Prop. 4 (5), 5, 43: pretioso pretio emere aliquid, dear, high, Plaut. Ep. 1, 2, 17: fames, which is satisfied at much expense, Mart. 10 96, 9: silentia, dearly bought, id. 5, 69, 7: Albani veteris pretiosa senectus, Juv. 13, 214.
    2. B. That gives a great price, extravagant: pretiosus emptor, Hor. C. 3, 6, 32.
      Hence, adv.: prĕtĭōsē, in a costly manner, expensively, richly, splendidly (class.): vasa pretiose caelata, Cic. Inv. 2, 40, 116: pretiose armatus exercitus, Gell. 5, 5, 5: pretiosius sepeliri, Curt. 10, 1, 32.

prĕtĭum, ii, n. [Sanscr. root par-, pana (for parna), wager, loan; Gr. πι-πράσκω, to sell; πρίαμαι, to buy; cf. πόρνος], that for or by which any thing is bought or sold (class.).

  1. I. Lit., money spent for any thing: nil pretio parsit, filio dum parceret, Plaut. Capt. prol. 32: feminaurbem Exiguam pretio posuit, for money has founded a small city, Verg. A. 4, 211: vectigalia parvo pretio redempta habere, for little money, cheaply, Caes. B. G. 1, 18: pretio mercari ordinem senatorium, to purchase, to gain with money, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122: permutare pretio noluit, aliāve merce, Plin. 9, 55, 81, § 171.
    1. B. In gen., money, wealth, etc. (poet.), Ov. P. 2, 8, 6: in pretio pretium nunc est, id. F. 1, 217: converso in pretium deo, i. e. into a shower of gold, Hor. C. 3, 16, 8.
  2. II. Transf., worth, value, price.
    1. A. In gen.: nec mi aurum posco nec mi pretium dederitis, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 200 Vahl.): pretium statuere merci, to set, fix, Plaut. Mil. 3, 1, 133: pretium certum constituere, Cic. Att. 12, 33, 1: enumerare, id. Rosc. Am. 46, 133: pacisci pro re aliquā, to agree upon, settle, id. Off. 3, 29, 107: exsolvere, Plaut. Men. 5, 6, 26: quibus hic pretiis porci veneunt? at what prices are they sold here? id. ib. 2, 2, 15: vendere aliquid pretio suo, id. Pers. 4, 4, 30; id. Ps. 1, 2, 36: parare sibi pretio aliquid, id. Merc. 2, 3, 7: multi extulerunt eorum pretia, Varr. R. R. 3, 6, 6: jacent pretia praediorum, are low, down, fallen, Cic. Rosc. Com. 12, 33.
    2. B. Esp.
      1. 1. In phrases: magni, parvi pretii esse, to be high or low in price, of much or little worth, of great or of small value: nullus est tam parvi pretii, quin, Plaut. Aul. 4, 10, 60: ne tu habes servum graphicum, et quantivis pretii! id. Ep. 3, 3, 29: agrum majoris pretii nemo habet, Ter. Heaut. 1, 1, 12: noli spectare, quanti homo sit: parvi enim pretii est, qui jam nihil est, Cic. Q. Fr. 2, 2, 4: de illis potissimum jactura fit, quia pretii minimi sunt, Sall. Or. ad Caes. 2, 9: pretium habere, to have a value, to be worth something: vendat oleum, si pretium habeat, Cato, R. R. 2, 7: annona porro pretium nisi in calamitate fructuum non habet, Cic. Verr. 2, 3, 98, § 227; but also: pretium habere, to have a price, be for sale: quis ignorat quin id longe sit liberalibus disciplinis dignissimum, non vendere operam: cum pleraque hoc ipso possint videri vilia, quod pretium habent, Quint. 12, 7, 8; hence: pretium non habere, to have no price, be above price (late Lat.): nihil esse pretiosius, immo eum pretium non habere testatur, Aug. Serm. 36, 8: in pretio esse, to be of worth, value, or estimation, to be in repute: tum coquus in pretio esse (coeptus), Liv. 39, 6, 9: nec in pretio fertilis hortus erat, Ov. F. 5, 316; Plin. 33, 1, 6, § 22: in pretio habere, to regard as of value: in magno pretio habere, Sen. Ep. 75, 11: aurum et argentum in pretio habent, Tac. G. 5; for which cf.: pudebat libertatis majus esse apud feminas quam apud viros pretium, Curt. 8, 2, 28: pretium facere, to fix or set a price or value; of a seller: indica, fac pretium. Do. Tua merx est; tua indicatio est, Plaut. Pers. 4, 4, 37; of a purchaser: quis faceret pretium, nisi qui sua perdere vellet Omnia? Mart. 1, 86, 7; Dig. 10, 3, 19.
      2. 2. Wages, reward (mostly poet.): pro pretio facio ut opera appareat, Plaut. Ps. 3, 2, 59: operam Epidici nunc me emere pretio pretioso velim, id. Ep. 1, 2, 17: reddere alicui pro benefactis, id. Capt. 5, 1, 20: palmae pretium victoribus, Verg. A. 5, 111.
  3. III. Trop., worth, value: quales ex hac die experiundo cognovit, perinde operae eorum pretium faceret, would estimate their services, Liv. 27, 17: sive aliquod morum Est pretium, Ov. Tr. 1, 9, 43: corticis etiam ad medicamenta pretium est, Plin, 12, 25, 54, § 118; 12, 19, 43, § 95.
    1. B. Transf., pay, hire, wages, reward, price (cf.: stipendium, merces).
      1. 1. In a good sense: majores seorsum atque diversum pretium paravere bonis atque strenuis, decurionatusaliosque honores, Cato ap. Fest. s. v. optionatus, p. 201 Müll.; so, = praemium (opp. poena), ita et pretium recte facti triumphum haberet L. Paulus pro egregie bello gesto, Liv. 45, 37, 5: ut pretium honoremque debito beneficio addat, id. 45, 14, 1: cum pro cujusque merito consul pretia poenasque exsolvisset, id. 26, 40, 15 Weissenb. ad loc.: satis ampla pretia, prizes, id. 21, 43, 6: virtutum pretium, Sen. Clem. 1, 1, 1.
        Plur.: tam longā valetudine conflictabatur, ut haec tanta pretia vivendi mortis rationibus vincerentur, rewards of living, i. e. motives for living, Plin. Ep. 1, 12, 4.
        Esp. in phrase pretium curae, and more freq. pretium operae, a reward for trouble: mihi visum est pretium curae, ipsum, senatus consultum quaerere, seemed to me worth the trouble, worth while, Plin. Ep. 8, 6, 2: est pretium curae cognoscere, etc., Juv. 6, 474: facturusne operae pretium sim, etc., … nec satis scio, what will pay for the trouble, Liv. praef.: operae pretium habent libertatem, civitatemque, id. 25, 6; 21, 43: audire est operae pretium, etc., Enn. ap. Acron. ad Hor. S. 1, 2, 37 (Ann. v. 454 Vahl.); so Liv. 3, 26, 7: reddere opis pretium pro factis, Enn. ap. Sen. Ep. 108 (Epigr. v. 6 Vahl.): quo in genere est operae pretium diligentiam majorum recordari, it is worth while, Cic. Agr. 2, 27, 73: captā urbe, operae pretium fore, Sall. J. 81, 2; so without operae (post-Aug.): Germanico pretium fuit convertere agmen, thought it of importance, Tac. A. 1, 57: ni pretium foret Pisonis sententias noscere, were it not worth while, were it not of importance, id. ib. 2, 35: posse eum, si operae pretium faciat, principem popularium esse, if he does any thing worth while, any thing of importance, Liv. 25, 30: duos servos ad hostes transfugisse et operae pretium fecisse, have done valuable service, Quadrig. ap. Sen. Ben. 3, 23: scriptor minime utilis, cujus libro adtingere nullum pretium operae sit, Gell. 12, 2, 1; so, operis pretium est, Sil. 16, 45.
      2. 2. In a bad sense (i. q. poena), reward, punishment, like the Gr. τιμή, μισθός (poet.): si malos imitabor, tum pretium pro noxā dabis, Liv. And. ap. Non. 365, 27: verbera, compedes, molaehaec pretia sunt ignaviae, Plaut. Men. 5, 6, 10: ego pretium ob stultitiam fero, Ter. And. 3, 5, 4: et peccare nefas, aut pretium est mori, Hor. C. 3, 24, 24: ille crucem pretium sceleris tulit, hic diadema, Juv. 13, 105.
        Of bribery: adduci pretio ad hominem condemnandum, Cic. Caecil. 10, 29: pretio judicem corrumpere, id. ib. 25, 72: nec prece, nec pretio a rectā viā deduci, Auct. Her. 3, 3, 4.

prex, prĕcis (nom. and gen. sing. not in use; dat. and acc. sing. only ante-class.; most freq. in plur.), f. [precor], a prayer, request, entreaty (class.).

  1. I. In gen.: nunc te oro per precem, Plaut. Capt. 2, 1, 47: nihil est preci loci relictum, Ter. And. 3, 4, 22: prece te oro, Hor. S. 2, 6, 13: multā prece prosequi aliquem, id. C. 4, 5, 33: cum magnā prece ad aliquem scribere, Cic. Att. 11, 15, 2: prece et obsecratione humili ac supplici uti, id. Inv. 1, 16, 22: nec prece, nec pretio, nec gratiā, nec simultate a rectā viā deduci, Auct. Her. 3, 3, 4: omnibus precibus te oro et obtestor, ut, etc., Cic. Att. 9, 11, A, § 3: omnibus precibus petere, ut, etc., Caes. B. G. 5, 6; Liv. 28, 2: fatigare aliquem precibus, id. 1, 11: precibus flecti, Verg. A. 2, 689: moveri, Ov. H. 7, 3: vinci, id. M. 9, 401: adduci, Caes. B. G. 1, 16: ad miseras preces Decurrere, Hor. C. 3, 29, 59.
  2. II. In partic.
    1. A. A prayer to a deity: in prece totus eram, Ov. F. 6, 251: eorum preces et vota exaudiens, Cic. Planc. 41, 97: vota et preces repudiare, id. Clu. 70, 201: tribuunt ei successus petitionum a potestatibus, et a diis etiam precum, Plin. 29, 4, 19, § 66.
    2. B. A good wish, friendly greeting: tuis Kalendis damus alternas accipimusque preces, exchange good wishes, Ov. F. 1, 176.
    3. C. A curse, imprecation: omnibus precibus detestatus Ambiorigem, Caes. B. G. 6, 30: misit Thyesteas preces, Hor. Epod. 5, 86: hostili caput prece detestari, Ov. M. 15, 505.
    4. D. An intercession (poet.): jam prece Pollucis, jam Castoris imploratā, Cat. 68, 65.