Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

praestĭtor, ōris, m. [2. praesto], a giver (post-class.): praestitor et tributor, App. Trism. p. 92.

prae-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo], to determine or appoint beforehand, to prescribe (class.; syn.: praefinio, praescribo): ei rei dies Haec praestituast proxuma, Plaut. Ps. 1, 1, 59; 2, 2, 29: diem praestituit operi faciundo, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 148: nobis tempus, id. Quint. 9, 23: dies, Tert. Anim. 14, 3, 4.
With a rel.-clause: praetor numquam petitori praestituit, quā actione illum uti velit, Cic. Caecin. 3, 8: nullā praestitutā die, without any fixed term, id. Tusc. 1, 39, 93; cf. Nep. Chabr. 3, 1.

praestĭtus, a, um, Part., from 2. praesto.