Lewis & Short

prae-nŏto, āvi, ātum, 1, v. a. (postclass.).

  1. I. To mark or note before or in front: profert quosdam libros litteris ignorabilibus praenotatos, App. M. 11, p. 268, 11: aureo anulo, to seal, id. ib. 10, p. 243, 3: psalmum inscriptione, Hilar. in Psa. 15, 1.
    1. B. To entitle, name: ut de deo Socratis praenotaret librum, Aug. Civ. Dei, 8, 14: librum nomine Pamphili martyris, Hier. Ep. 133, n. 3: liber hoc titulo praenotatus, Aug. Retract. 2, 14.
  2. II. To note or designate beforehand, to predict: prophetae duos adventus Christi praenotarunt, Tert. adv. Jud. 14: crux praenotata, Prud. στεφ. 10, 629.
  3. III. To note down, write down: fabellam, App. M. 6, p. 183, 26.