praefĭca, ae, f. [praeficio], a woman hired to lament at the head of a funeral procession: praefica dicta, ut Aurelius scribit, mulier, ad luctum quae conduceretur, quae ante domum mortui laudes ejus caneret … Claudius scribit: quae praeficeretur ancillis quemadmodum lamentarentur, praefica est dicta. Utrumque ostendit a praefectione praeficam dictum, Varr. L. L. 7, § 70 Müll.; Lucil., and Varr. ap. Non. 66, 31 sq.: superaboque omnes argutando praeficas, Plaut. ib.: sine virtute argutum civem mihi habeam pro praeficā, id. Truc. 2, 6, 14.
In apposition: tamquam mulierum voces praeficarum, Gell. 18, 7, 3.