Lewis & Short

praedor, ātus, 1 (active collat. form, v. infra fin.), v. n. and a. [2. praedo].

  1. I. Neutr., to make booty, to plunder, spoil, rob (in war and otherwise; class.; syn.: spolio, diripio): spes rapiendi atque praedandi, Cic. Phil. 4, 4, 9: licentia praedandi, Liv. 22, 3: praedantes milites, Caes. B. G. 7, 46 fin.: ex hereditate, Cic. Verr. 2, 2, 18, § 45; 2, 3, 3, § 6; 2, 3, 20, § 51: praedatum exire, Liv. 4, 55: necessitate inpositā ex alieno praedandi, id. 5, 5, 3: ex alienis fortunis, id. 6, 41, 11: ex necessitate alicujus, Lact. 6, 18, 8: ex agris finitimorum praedari, Just. 23, 1, 10: classis pluribus locis praedata, Tac. Agr. 29: de aratorum bonis praedari, Cic. Verr. 2, 3, 78, § 182: praedari in re frumentariā et in bonis aratorum, id. ib. 2, 3, 62, § 146; 2, 3, 88, § 204: in bonis alienis, id. ib. 2, 2, 19, § 46: omnibus in rebus, upon every opportunity, id. ib. 2, 1, 50, § 130: in insulis cultorum egentibus, Liv. 22, 31, 3: ex alterius inscientiā praedari, to make use of another’s ignorance to defraud him, Cic. Off. 3, 17, 72: cum apud tuos Mamertinos inveniare improbissimā ratione esse praedatus, id. Verr. 2, 4, 1, § 3.
    1. B. Transf.: praedātus, a, um, that has made booty; hence, well furnished with booty (Plautinian): bene ego ab hoc praedatus ibo, Plaut. Ps. 4, 7, 39; id. Rud. 5, 2, 29; id. Pers. 4, 4, 115.
  2. II. Act., to plunder, pillage, rob any thing (rare before the Aug. period).
    1. A. Lit.: pastorum stabula, Cic. Sest. 5, 13 Halm N. cr.; B. and K.; dub. (al. praeclara cepisset): dum socios magis quam hostes praedatur, Tac. A. 12, 49: arces Cecropis, Val. Fl. 5, 647: maria, Lact. 5, 9 med.; 7, 17, 9: bona vivorum et mortuorum, Suet. Dom. 12 (but cf. Roth ad loc.): Hylam Nympha praedata, Petr. 83.
      1. 2. Transf., to take or catch animals, birds, etc.: alia dentibus praedantur, alia unguibus, Plin. 10, 71, 91, § 196: ovem, Ov. A. A. 3, 419: pisces calamo praedabor, Prop. 4 (5), 2, 37.
    2. B. Trop., to rob, ravish, take (poet.): amores alicujus, to rob one of his mistress, Ov. Am. 3, 8, 59; cf.: quae me nuper praedata puella est, has caught me, id. Am. 1, 3, 1: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. Ep. 2, 2, 55: dapes, to consume, Val. Fl. 4, 429.
      Note: Act. collat. form praedo, āre: praedavit omnes filios Tharsis, Vulg. Jud. 2, 13; 16; Prisc. p. 799 P.
      Hence, prae-dor, āri, in a pass. signif. (ante- and post-class.): mihi istaec videtur praeda praedatum irier, Plaut. Rud. 4, 7, 16: terra direptione praedabitur, Vulg. Isa. 24, 3: pecuniae praedatae, Gell. 4, 18, 12.
      As subst.: praedātum, i, n., that which has been obtained by plunder, booty, Vop. Prob. 8, 3.