Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

praecentĭo, ōnis, f. [praecino], a singing or playing before a sacrifice, a battle, etc., a prelude, Cic. Har. Resp. 10, 21: tran quilla, Gell. 1, 11, 4.

praecento, āre [prae-canto], to sing before, to offer consolation in song: huic Epicurus praecentet, si potest, cum, etc., Cic. Fin. 2, 29, 94 B. and K.; v. Madv. ad loc.

praecentor, ōris, m. [praecino], a leader in music, precentor (post-class.): praecentor in choris, App. Mund. p. 74, 3; cf.: praecentor qui vocem praemittit (opp. succentor), Aug. Enarr. in Psa. 87; cf. Isid. 7, 12, 27.

praecentōrĭus, a, um, adj. [praecentor], of or belonging to a prelude (postclass.): harundines, Sol. 5, 19.