Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

1. plĕcto, xi and xŭi, xum, 3, v. a. [root plek-; Gr. πλέκω, πλοκή; Lat. plicin sim-plic-is, im-plic-o, etc.; cf. 3. plaga].

  1. I. To plait, braid, interweave (rare; mostly in the part. perf. and poet.; not in Cic. or Cæs.; syn.: plico, flecto, necto].
    1. A. Lit.: crines plexueris, Vulg. Judic. 16, 13: coronam de spinis, id. Matt. 27, 29: plexa colligata significat ex Graeco, cui nos etiam praepositionem adicimus, cum dicimus perplexa, Fest. p. 230 Müll.: plexae coronae, Lucr. 5, 1399: flores plexi, Cat. 64, 284: colligationes, Vitr. 10, 1.
    2. B. Trop.: ple-xus, a, um, P. a., involved, intricate, entangled, ambiguous (ante-class.): plexa, non falsa autumare dictio Delphis solet, Pac. ap. Non. 237, 4.
  2. M. To twist, bend, turn: monstrabat vitulus quo se pacto plecteret, Phaedr. 5, 9, 3 dub. (al. flecteret).

2. plēcto, ĕre, v. a. [πλήττω], to beat, punish; in class. lang. usually in pass., to be punished, suffer punishment, be beaten.

  1. I. Act. (post-class; syn. punio): capite aliquem plectere, Cod. Just. 9, 20, 7: quae sibi ignoscunt et plectunt deum, Aus. Idyll. 6 praef.
  2. II. Pass.
    1. A. Lit.: Venusinae Plectantur silvae, Hor. C. 1, 28, 26: ego plectar pendens, Ter. Phorm. 1, 4, 43: tergo plecti, Hor. S. 2, 7, 105; id. Ep. 1, 2, 14. ut in suo vitio quisque plectatur, Cic. Leg. 3, 20, 46: ut in judiciis culpa plectatur, id. Clu. 2, 5: jure igitur plectimur, id. Off. 2, 8, 28: multis in rebus neglegentiā plectimur, because of negligence, id. Lael. 26, 85: inscia quod crimen viderunt lumina, plector, Ov. Tr. 3, 5, 49.
      With gen.: insimulationis falsae plecti, App. Mag. p. 274, 14.
      With abl.: morte plectendum est (sc. peccatum), Vulg. Deut. 21, 22.
    2. B. Transf., in gen., to blame: cavit, ne quā in re jure plecteretur, Nep. Att. 116.