Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

plānĭlŏquus, a, um, adj. [plane-loquor], speaking clearly or intelligibly, speaking plainly (ante-class.): di immortales, ut planiloqua est! Plaut. Truc. 4, 4, 11.

plānĭpes, pĕdis, m. [planus-pes, flatfoot, barefoot], a kind of pantomime or ballet-dancer, who performed without the comic soccus or the tragic cothurnus: exsultat planipes, Atta ap. Diom. p. 487 P.: planipedes audit Fabios, Juv. 8, 191: planipes saltans, Gell. 1, 11, 12.

* plānĭtas, ātis, f. [planus], plainness; trop., distinctness, perspicuity: sententiarum, Tac. Or. 23 fin. (al. plenitas, sanitas, gravitas).

plānĭtĭes, ēi (collat. form plānĭtĭa, ae, very rare; Cic. Div. 1, 1, 2; Caes. B. C. 1, 43), and plur. planitiae, f. [planus], a flat or even surface, level ground, a plain (class.): aequata agri planities, Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107: erat inter oppidum et collem planitia, Caes. B. C. 1, 43: planities erat inter sinistros montes, Sall. C. 59, 2; id. J. 48 fin.: speculi, Lucr. 4, 294: propter planitiem regionum, Cic. Div. 1 1: pars planitiae, Liv. 44, 6; Vitr. 7, 3: CLIVOM MARTIS IN PLANICIEM REDEGERVNT S. P. Q. R., Inscr. Grut. 152, 6; a similar inscription with the form PLANITIAM, Inscr. Grut. 152, 7: nulla planitia dividit, Auct. B. Hisp. 28 fin.: planitiae coronarum, Vitr. 7, 3.

plānĭtūdo, ĭnis, f. [planus], evenness, levelness: planitudo, ὁμαλία, Gloss. Philox.