Lewis & Short

piscŭlentus, a, um, adj. [etym. dub.; cf. Angl. -Sax. fisk, Germ. Fisch],

  1. I. full of fishes, abounding in fish (ante- and postclass.): fluvius, Cato ap. Non. 151, 7 sq.: loca, Plaut. Rud. 4, 2, 2: promuntorium omnibus mari nantibus pisculentissimum, Sol. 5, 6.
  2. II. Subst.: piscŭlentum, i, n., a remedy prepared from fish, App. Mag. p. 294, 40.