Lewis & Short

pĭger, gra, grum (late Lat. collat. form of sup. pigrissimus, Tert. Exhort. ad Castit. 13), adj. [piget].

  1. I. Lit., unwilling, reluctant, averse (rare): gens pigerrima ad militaria opera, Liv. 21, 25, 6: pigriores ad facinus, id. 39, 13, 11: pigriores ad cetera munia exequenda, Curt. 6, 9, 29: ad litteras scribendas pigerrimus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1, 1: ad conatus magnos piger, Sen. Ira, 3, 3, 1.
  2. II. Transf.
    1. A. Backward, slow, dull, lazy, indolent, sluggish, inactive (of persons and things).
          1. (α) With in and abl.: interdum piger, interdum timidus in re militari videbare, Cic. Fam. 7, 17, 1.
          2. (β) Absol.: taurus ipsā mole piger, Juv. 12, 12: mare pigrum ac prope immotum, i. e. flowing slowly, sluggish, Tac. G. 45: pigrum mare et grave, id. Agr. 10: palus, Ov. P. 4, 10, 61: annus, that moves lazily, passes slowly, Hor. Ep. 1, 1, 21: bellum, that advances slowly, Ov. F. 2, 727: campus, unfruitful, Hor. C. 1, 22, 17: pigriora sunt ista remedia, operate too slowly, Col. 2, 17, 3.
            Prov.: vult et non vult piger, Vulg. Prov. 13, 4: dicit piger, leo est in viā, id. ib. 26, 13: pigrā munire castra dolabrā, lazily handled, Juv. 8, 248.
          3. (γ) With gen. (poet.): militiae piger et malus, Hor. Ep. 2, 1, 124: pericli, Sil. 14, 264: serpit Arar per rura pigerrimus undae, id. 15, 504.
          4. (δ) With inf. (poet.): piger scribendi ferre laborem, Hor. S. 1, 4, 12 (cf. the opp.: impiger hostium Vexare turmas, id. C. 4, 14, 22).
            Absol.: pigrum et iners videtur sudore adquirere quod possis sanguine parare, Tac. G. 14 fin.
            Hence, poet. transf.,
      1. 2. Sluggish, i. e. that makes sluggish, benumbing: sopor, Cat. 63, 37: frigora, Tib. 1, 2, 29: senecta, id. 1, 10, 40.
    2. B. Dull, dispirited, dejected, sad (poet. and in postclass. prose): vultus, Mart. 2, 11, 3: pigrum aliquem facere, id. 10, 104, 15: piger tristisque, App. M. 4, p. 157 fin.
    3. C. Dull, unfeeling (poet.): hinc fessos subrepsit in artus Insidiosa quies et pigrae oblivio vitae, Stat. S. 1, 4, 56 sq.; cf.: indigna est pigro forma perire situ, Ov. Am. 2, 3, 14.
      Hence, adv.: pĭgrē, slowly, sluggishly (post-Aug.): in servitutem transiens, Sen. Ira, 3, 17: pigre ac segniter agere, Col. 7, 5, 3.
      Comp.: pigrius, Plin. 10, 34, 52, § 105; Luc. 5, 434.