No entries found. Showing closest matches:
perpes, ĕtis, adj. [like perpetuus, from per-peto], lasting throughout, continuous, uninterrupted, continual, perpetual (anteand post-class.): perpetem pro perpetuo dixerunt poëtae, Fest. p. 217 Müll.: luna proprio suo perpeti candore, App. de Deo Socr. init.: silentium, id. Flor. 3, p. 357, 27: rivus cruore fluebat perpeti, Prud. Cath. 10, 42.
- B. Esp., of time, continuous, never ending, perpetual, entire, whole: noctem perpetem, Plaut. Am. 1, 1, 125; 2, 2, 100; id. Truc. 2, 2, 23: nocte perpeti, Just. 5, 7, 6; Capitol. Ver. 4: perpetem diem alternis pedibus insistunt, Sol. 52: per annum perpetem, Lact. Mort. Pers. 33 fin.: perpes aevi aeternitas, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 34 Mai.
Hence, adv.: perpĕtim, constantly, without intermission, perpetually, App. Mag. p. 321, 5 (but in Plin. 20, 6, 21, § 44, the correct read. is perpetuo; v. Sillig ad h. l., and Hand, Turs. 4, p. 465).
perpĕtim, adv., v. perpes fin.
per-pĕtĭor, pessus, 3,
- I. v. dep. n. and a. [patior], to bear steadfastly, suffer with firmness or patience; to stand out, abide, endure (class.): animus aeger neque pati neque perpeti potis est, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 3, 5 (Trag. v. 260 Vahl.): o multa dictu gravia, perpessu aspera, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: facile omnes perpetior ac perfero, id. de Or. 2, 19, 77: mendicitatem, id. Fin. 5, 11, 32: dolorem, id. ib. 1, 14, 48: affirmavi quidvis me potius perpessurum, quam, etc., id. Fam. 2, 16, 3: casus illi perpetienti erat voluptarius, id. Fin. 2, 20, 65: mihi omnia potius perpetienda esse duco, quam, etc., id. Agr. 2, 3, 6: dolorem asperum et difficilem perpessu, id. Fin. 4, 26, 72: audax omnia perpeti Gens humana, i. e. to dare, brave every consequence, Hor. C. 1, 3, 25; Prop. 3, 22, 15: fulmina, noctem, imbres … Perpetimur Danai, Ov. M. 14, 472.
With object-clause: aliam tecum esse equidem facile possim perpeti, Plaut. As. 5, 1, 17: neque me perpetiar probri Falso insimulatam, id. Am. 3, 2, 6; id. Trin. 3, 2, 35; Ter. Eun. 3, 5, 3: exscindine domos Perpetiar, Verg. A. 12, 644: non tamen hanc sacro violari pondere pinum Perpetiar, Ov. M. 3, 622.
With inf.: perpetiar memorare, i. e. will collect or control myself so as, etc., Ov. M. 14, 466.
- II. Transf., of abstract things, to endure, put up with, etc.: vehementius quam gracilitas mea perpeti posset, Plin. Ep. 2, 11, 15.
perpĕtrābĭlis, e, adj. [perpetro], that may be done, allowable, permissible (postclass.), Tert. ad Ux. 2, 1.
perpĕtrātĭo, ōnis, f. [perpetro], a performing, committing, performance, perpetration (post-class.), Tert. Poen. 3: mali, Aug. Trin. 13, 6.
perpĕtrātor, ōris, m. [perpetro], a performer, committer, perpetrator (post-class.): peccati, Aug. Civ. Dei, 20, 1: caedis infaustae, Sid. Ep. 8, 6.
per-pĕtro, āvi, ātum, 1, v. a. [patro], to carry through, complete, effect, bring about, achieve, execute, perform, accomplish; to commit, perpetrate (mostly ante-class. and post-Aug.; not in Cic. or Cæs.; rare as verb. finit.; syn.: perago, exsequor, conficio): perpetrat, peragit, perficit, Fest. p. 217 Müll.: opus meum ut volui, Plaut. Ps. 5, 1, 24: primā parte (operis) perpetratā, Varr. L. L. 7, § 110 Müll.: perpetratā caede, Liv. 1, 6; cf.: nemus, in quo perpetrata caedes erat, Curt. 7, 2, 29: id se facinus perpetraturos, Liv. 31, 17, 9: perpetrato sacro, id. 23, 35, 18: sacrificio rite perpetrato, id. 43, 37, 13; 25, 12, 2: pace nondum perpetratā, id. 33, 21, 6: perpetratis quae ad pacem deum pertinebant, id. 24, 11, 1: perpetrato bello, id. 24, 45, 8; 27, 43, 7: cujus (principis) jussu perpetratum ingenuitatis judicium erat, Tac. A. 13, 27 fin.: ad reliqua Judaici belli perpetranda, id. H. 4, 51; id. A. 14, 38: quibus perpetratis, id. ib. 15, 14 fin.; 15, 72 init.: perpetraret Anicetus promissa, fulfil, id. ib. 14, 7; Curt. 4, 13, 16; 6, 3, 18: postremo quasi perpetraturus bellum, imperavit, etc., Suet. Calig. 46 init.: homicidium, Vulg. Exod. 22, 3: fraudem, id. ib. 22, 9: abominationem, id. Deut. 13, 11: qui sibi manus intulit et non perpetravit, Dig. 48, 21, 3.
With ut or ne and subj., to bring it to pass that, that … not, Tac. A. 12, 58; 14, 11.
With inf.: male quod mulier facere incepit, nisi si ecficere perpetrat, Plaut. Truc. 2, 5, 18.
perpĕtŭālis, e, adj. [perpetuus], that holds everywhere, universal, general (a word formed by Quint. as a transl. of the Gr. καθολικός, joined with universalis), Quint. 2, 13, 14.
Hence, adv.: perpĕtŭālĭter, permanently (opp. temporaliter), Arn. in Psa. 121.
perpĕtŭārĭus, a, um, adj. [perpetuus], constant, permanent; always employed, constantly engaged in any business or calling (post-Aug.): mulio, Sen. Apoc. 6, 2.
Subst.: perpĕtŭārĭus, ii, m., a fee-farmer, hereditary tenant, Cod. Just. 11, 70, 5.
perpĕtŭĭtas, ātis, f. [perpetuus], uninterrupted or continual duration, uninterrupted progress or succession, continuity, perpetuity (good prose; cf. infinitas): non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā, i. e. from their consistency, Cic. Tusc. 5, 10, 31: ad perpetuitatem, to perpetuity, forever, id. Off. 2, 7, 23: in vitae perpetuitate, through the whole course of our lives, id. ib. 1, 33, 119: perpetuitas verborum, an unbroken succession, id. de Or. 3, 49, 190: sermonis, id. ib. 2, 54, 120: dicendi, id. Or. 2, 7: laudis, id. Fam. 10, 25.
In plur.: et opacae perpetuitates, unbroken tracts of land, Vitr. 2, 10. 1.
(perpĕtŭĭto, āre, a false read. in Enn.; v. 2. perpetuo.)
1. perpĕtŭō, adv., v. perpetuus fin.
2. perpĕtŭo, āvi, ātum (old perf. subj. perpetuassint, Enn. Ann. 322), 1, v. a. [perpetuus], to cause a thing to continue uninterruptedly, to proceed with continually, to make perpetual, perpetuate (rare but class.): libertatem ut perpetuassint, Enn. ap. Non. 150, 30 (Ann. v. 322 Vahl.): amator qui perpetuat data, Plaut. Ps. 1, 3, 72: ut si cui sit infinitus spiritus datus, tamen eum perpetuare verba nolimus, Cic. de Or. 3, 46, 181: judicum potestatem perpetuandam … putavit, id. Sull. 22, 64: di te perpetuent, may the gods preserve you! a form of salutation addressed to the emperors, Lampr. Alex. Sev. 6.
per-pĕtŭus, a, um, adj.
(
- I. comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.: continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere, Cato, R. R. 33: quin aedes totae perpetuae ruant, Plaut. Most. 1, 2, 67: agmen, Cic. Pis. 22, 51: munitiones, Caes. B. C. 3, 44: palus, id. B. G. 7, 26: milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque, id. B. C. 1, 21: perpetuis soliti patres considere mensis, Verg. A. 7, 176: vescitur Aeneas … perpetui tergo bovis, id. ib. 8, 182: Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum, Plin. 3, 5, 7, § 48: tractus, id. 6, 20, 23, § 73: oratio perpetua (opp. altercatio), Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6: disputatio, Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97: quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt, a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2: colere te usque perpetuom diem, Plaut. Most. 3, 2, 78: diem perpetuum in laetitiā degere, this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5: triduum, id. ib. 4, 1, 4: biennium, id. Hec. 1, 2, 12: ignis Vestae perpetuus ac sempiternus, Cic. Cat. 4, 9, 18: lex perpetua et aeterna, id. N. D. 1, 15, 40: stellarum perennes cursus atque perpetui, id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164: voluntas mea perpetua et constans in rem publicam, id. Phil. 13, 6, 13: formido, Verg. E. 4, 14: assidua et perpetua cura, Cic. Fam. 6, 13, 2: perpetui scrinia Sili, of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.
As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.
Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6: serva tibi in perpetuom amicum me, id. Capt. 2, 3, 81: in perpetuum comprimi, Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55: obtinere aliquid in perpetuum, id. Rosc. Am. 48, 139: non in perpetuum irascetur, Vulg. Psa. 102, 9 et saep.
So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.
- II. In partic.
- A. That holds constantly and universally, universal, general: perpetui juris et universi generis quaestio, Cic. de Or. 2, 33, 141: nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse, Plin. 17, 2, 2, § 19: ne id quidem perpetuum est, does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiae … id ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, Cic. Or. 36, 126.
- B. In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one’s whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.
- C. In gram.: perpetuus modus, the infinitive mood, Diom. p. 331 P.
Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum (poet.), and perpetue (late Lat.).
- 1. perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly: perpetuon’ valuisti? Plaut. Ep. 1, 1, 15: metuo ne technae meae perpetuo perierint, id. Most. 3, 1, 23: dico ut perpetuo pereas, id. Pers. 2, 4, 10; so, perpetuo perire, Ter. Eun. 5, 8, 13: opinionem retinere, Cic. Agr. 3, 1, 2: loquens, id. Ac. 2, 19, 63: sub imperio esse, Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.
- 2. perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually: uti, Stat. S. 1, 1, 99.
- 3. perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.