Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

perpes, ĕtis, adj. [like perpetuus, from per-peto], lasting throughout, continuous, uninterrupted, continual, perpetual (anteand post-class.): perpetem pro perpetuo dixerunt poëtae, Fest. p. 217 Müll.: luna proprio suo perpeti candore, App. de Deo Socr. init.: silentium, id. Flor. 3, p. 357, 27: rivus cruore fluebat perpeti, Prud. Cath. 10, 42.

  1. B. Esp., of time, continuous, never ending, perpetual, entire, whole: noctem perpetem, Plaut. Am. 1, 1, 125; 2, 2, 100; id. Truc. 2, 2, 23: nocte perpeti, Just. 5, 7, 6; Capitol. Ver. 4: perpetem diem alternis pedibus insistunt, Sol. 52: per annum perpetem, Lact. Mort. Pers. 33 fin.: perpes aevi aeternitas, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 34 Mai.
    Hence, adv.: perpĕtim, constantly, without intermission, perpetually, App. Mag. p. 321, 5 (but in Plin. 20, 6, 21, § 44, the correct read. is perpetuo; v. Sillig ad h. l., and Hand, Turs. 4, p. 465).

perpĕtim, adv., v. perpes fin.

per-pĕtĭor, pessus, 3,

  1. I. v. dep. n. and a. [patior], to bear steadfastly, suffer with firmness or patience; to stand out, abide, endure (class.): animus aeger neque pati neque perpeti potis est, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 3, 5 (Trag. v. 260 Vahl.): o multa dictu gravia, perpessu aspera, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: facile omnes perpetior ac perfero, id. de Or. 2, 19, 77: mendicitatem, id. Fin. 5, 11, 32: dolorem, id. ib. 1, 14, 48: affirmavi quidvis me potius perpessurum, quam, etc., id. Fam. 2, 16, 3: casus illi perpetienti erat voluptarius, id. Fin. 2, 20, 65: mihi omnia potius perpetienda esse duco, quam, etc., id. Agr. 2, 3, 6: dolorem asperum et difficilem perpessu, id. Fin. 4, 26, 72: audax omnia perpeti Gens humana, i. e. to dare, brave every consequence, Hor. C. 1, 3, 25; Prop. 3, 22, 15: fulmina, noctem, imbresPerpetimur Danai, Ov. M. 14, 472.
    With object-clause: aliam tecum esse equidem facile possim perpeti, Plaut. As. 5, 1, 17: neque me perpetiar probri Falso insimulatam, id. Am. 3, 2, 6; id. Trin. 3, 2, 35; Ter. Eun. 3, 5, 3: exscindine domos Perpetiar, Verg. A. 12, 644: non tamen hanc sacro violari pondere pinum Perpetiar, Ov. M. 3, 622.
    With inf.: perpetiar memorare, i. e. will collect or control myself so as, etc., Ov. M. 14, 466.
  2. II. Transf., of abstract things, to endure, put up with, etc.: vehementius quam gracilitas mea perpeti posset, Plin. Ep. 2, 11, 15.

perpĕtrābĭlis, e, adj. [perpetro], that may be done, allowable, permissible (postclass.), Tert. ad Ux. 2, 1.

perpĕtrātĭo, ōnis, f. [perpetro], a performing, committing, performance, perpetration (post-class.), Tert. Poen. 3: mali, Aug. Trin. 13, 6.

perpĕtrātor, ōris, m. [perpetro], a performer, committer, perpetrator (post-class.): peccati, Aug. Civ. Dei, 20, 1: caedis infaustae, Sid. Ep. 8, 6.

per-pĕtro, āvi, ātum, 1, v. a. [patro], to carry through, complete, effect, bring about, achieve, execute, perform, accomplish; to commit, perpetrate (mostly ante-class. and post-Aug.; not in Cic. or Cæs.; rare as verb. finit.; syn.: perago, exsequor, conficio): perpetrat, peragit, perficit, Fest. p. 217 Müll.: opus meum ut volui, Plaut. Ps. 5, 1, 24: primā parte (operis) perpetratā, Varr. L. L. 7, § 110 Müll.: perpetratā caede, Liv. 1, 6; cf.: nemus, in quo perpetrata caedes erat, Curt. 7, 2, 29: id se facinus perpetraturos, Liv. 31, 17, 9: perpetrato sacro, id. 23, 35, 18: sacrificio rite perpetrato, id. 43, 37, 13; 25, 12, 2: pace nondum perpetratā, id. 33, 21, 6: perpetratis quae ad pacem deum pertinebant, id. 24, 11, 1: perpetrato bello, id. 24, 45, 8; 27, 43, 7: cujus (principis) jussu perpetratum ingenuitatis judicium erat, Tac. A. 13, 27 fin.: ad reliqua Judaici belli perpetranda, id. H. 4, 51; id. A. 14, 38: quibus perpetratis, id. ib. 15, 14 fin.; 15, 72 init.: perpetraret Anicetus promissa, fulfil, id. ib. 14, 7; Curt. 4, 13, 16; 6, 3, 18: postremo quasi perpetraturus bellum, imperavit, etc., Suet. Calig. 46 init.: homicidium, Vulg. Exod. 22, 3: fraudem, id. ib. 22, 9: abominationem, id. Deut. 13, 11: qui sibi manus intulit et non perpetravit, Dig. 48, 21, 3.
With ut or ne and subj., to bring it to pass that, that … not, Tac. A. 12, 58; 14, 11.
With inf.: male quod mulier facere incepit, nisi si ecficere perpetrat, Plaut. Truc. 2, 5, 18.

perpĕtŭālis, e, adj. [perpetuus], that holds everywhere, universal, general (a word formed by Quint. as a transl. of the Gr. καθολικός, joined with universalis), Quint. 2, 13, 14.
Hence, adv.: perpĕtŭālĭter, permanently (opp. temporaliter), Arn. in Psa. 121.

perpĕtŭārĭus, a, um, adj. [perpetuus], constant, permanent; always employed, constantly engaged in any business or calling (post-Aug.): mulio, Sen. Apoc. 6, 2.
Subst.: perpĕtŭārĭus, ii, m., a fee-farmer, hereditary tenant, Cod. Just. 11, 70, 5.

perpĕtŭĭtas, ātis, f. [perpetuus], uninterrupted or continual duration, uninterrupted progress or succession, continuity, perpetuity (good prose; cf. infinitas): non ex singulis vocibus philosophi spectandi sunt, sed ex perpetuitate atque constantiā, i. e. from their consistency, Cic. Tusc. 5, 10, 31: ad perpetuitatem, to perpetuity, forever, id. Off. 2, 7, 23: in vitae perpetuitate, through the whole course of our lives, id. ib. 1, 33, 119: perpetuitas verborum, an unbroken succession, id. de Or. 3, 49, 190: sermonis, id. ib. 2, 54, 120: dicendi, id. Or. 2, 7: laudis, id. Fam. 10, 25.
In plur.: et opacae perpetuitates, unbroken tracts of land, Vitr. 2, 10. 1.

(perpĕtŭĭto, āre, a false read. in Enn.; v. 2. perpetuo.)

1. perpĕtŭō, adv., v. perpetuus fin.

2. perpĕtŭo, āvi, ātum (old perf. subj. perpetuassint, Enn. Ann. 322), 1, v. a. [perpetuus], to cause a thing to continue uninterruptedly, to proceed with continually, to make perpetual, perpetuate (rare but class.): libertatem ut perpetuassint, Enn. ap. Non. 150, 30 (Ann. v. 322 Vahl.): amator qui perpetuat data, Plaut. Ps. 1, 3, 72: ut si cui sit infinitus spiritus datus, tamen eum perpetuare verba nolimus, Cic. de Or. 3, 46, 181: judicum potestatem perpetuandamputavit, id. Sull. 22, 64: di te perpetuent, may the gods preserve you! a form of salutation addressed to the emperors, Lampr. Alex. Sev. 6.

per-pĕtŭus, a, um, adj.

    (
  1. I. comp. perpetuior, Cato ap. Prisc. p. 601 P.; sup. perpetuissimus, id. ib.) [peto], continuing throughout, continuous, unbroken, uninterrupted; constant, universal, general, entire, whole, perpetual (syn.: continuus, assiduus): sulcos perpetuos ducere, Cato, R. R. 33: quin aedes totae perpetuae ruant, Plaut. Most. 1, 2, 67: agmen, Cic. Pis. 22, 51: munitiones, Caes. B. C. 3, 44: palus, id. B. G. 7, 26: milites disposuit perpetuis vigiliisque stationibusque, id. B. C. 1, 21: perpetuis soliti patres considere mensis, Verg. A. 7, 176: vescitur Aeneasperpetui tergo bovis, id. ib. 8, 182: Apenninus perpetuis jugis ab Alpibus tendens ad Siculum fretum, Plin. 3, 5, 7, § 48: tractus, id. 6, 20, 23, § 73: oratio perpetua (opp. altercatio), Cic. Att. 1, 16, 8; cf. Liv. 4, 6: disputatio, Cic. de Or. 2, 4, 16; id. Top. 26, 97: quaestiones perpetuae hoc adulescente constitutae sunt, a standing commission, a permanent tribunal for criminal investigation, id. Brut. 27, 105: perpetua historia, a continuous or general history, id. Fam. 5, 12, 2: colere te usque perpetuom diem, Plaut. Most. 3, 2, 78: diem perpetuum in laetitiā degere, this whole day, Ter. Ad. 4, 1, 5: triduum, id. ib. 4, 1, 4: biennium, id. Hec. 1, 2, 12: ignis Vestae perpetuus ac sempiternus, Cic. Cat. 4, 9, 18: lex perpetua et aeterna, id. N. D. 1, 15, 40: stellarum perennes cursus atque perpetui, id. ib. 2, 21, 55. stabilis et perpetua permansio, id. Inv. 2, 54, 164: voluntas mea perpetua et constans in rem publicam, id. Phil. 13, 6, 13: formido, Verg. E. 4, 14: assidua et perpetua cura, Cic. Fam. 6, 13, 2: perpetui scrinia Sili, of the immortal Silius, Mart. 6, 64, 10.
    As subst.: perpĕtŭum, i, n., the abiding, permanent (opp. temporale), Lact. 2, 8, 68.
    Hence: in perpetuum (sc. tempus), for all time, forever, in perpetuity, constantly: mulier repperit odium ocius Suā inmunditiā, quam in perpetuom ut placeat munditia sua. Plaut. Stich. 5, 5, 6: serva tibi in perpetuom amicum me, id. Capt. 2, 3, 81: in perpetuum comprimi, Cic. Cat. 1, 12, 30; id. Agr. 2, 21, 55: obtinere aliquid in perpetuum, id. Rosc. Am. 48, 139: non in perpetuum irascetur, Vulg. Psa. 102, 9 et saep.
    So, in perpetuum modum = perpetuo, Plaut. Most. 3, 1, 5.
  2. II. In partic.
    1. A. That holds constantly and universally, universal, general: perpetui juris et universi generis quaestio, Cic. de Or. 2, 33, 141: nec arbitror perpetuum quicquam in hoc praecipi posse, Plin. 17, 2, 2, § 19: ne id quidem perpetuum est, does not always hold good, Cels. 2, 10: illud in quo quasi certamen est controversiaeid ita dici placet, ut traducatur ad perpetuam quaestionem, to a general principle, Cic. Or. 36, 126.
    2. B. In augury: perpetua fulmina, perpetual lighlnings, i. e. whose prognostics refer to one’s whole life, Sen. Q. N. 2, 47, 1.
    3. C. In gram.: perpetuus modus, the infinitive mood, Diom. p. 331 P.
      Hence, adv., in three forms, perpetuo (class.), perpetuum (poet.), and perpetue (late Lat.).
      1. 1. perpĕtŭō, constantly, uninterruptedly, perpetually, always, forever, utterly, hopelessly: perpetuon’ valuisti? Plaut. Ep. 1, 1, 15: metuo ne technae meae perpetuo perierint, id. Most. 3, 1, 23: dico ut perpetuo pereas, id. Pers. 2, 4, 10; so, perpetuo perire, Ter. Eun. 5, 8, 13: opinionem retinere, Cic. Agr. 3, 1, 2: loquens, id. Ac. 2, 19, 63: sub imperio esse, Caes. B. G. 1, 31; Ov. M. 10, 97.
      2. 2. perpĕtŭum, constantly, uninterruptedly, perpetually: uti, Stat. S. 1, 1, 99.
      3. 3. perpĕtŭē, constantly, Cassiod. in Psa. 62, 4.