Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

perductĭo, ōnis, f. [perduco, I. A. 2.], a leading, conducting of water (only in Vitr.): aquarum perductiones ad habitationes, Vitr. 8, 6.

perducto, āre, 1, v. freq. a. [perduco], to lead, conduct to or over a place (Plautin. in the double sense of perductor, q. v.): quicquid est, errabo potius, quam perductet quispiam, Plaut. Most. 3, 2, 160.

perductor, ōris, m. [perduco],

  1. I. a leader, conductor; in partic., a pimp, pander (cf. perduco, I. B. 1.): lenonum, aleatorum, perductorum nulla mentio fiat, Cic. Verr. 2, 1, 12, § 34 (lenones sunt scortorum: perductores etiam invitarum personarum, et in quibus stupra exercita legibus vindicantur, Ascon. ad h. l.); Lact. 6, 17, 19.
  2. * II. A guide, conductor, in a double sense with the preced. signif.: Si. Eho istum, puer, circumduce hasce aedes et conclavia. Th. Apage istum a me perductorem: nihil moror ductarier, Plaut. Most. 3, 2, 159 sq.

perductus, a, um, Part., from perduco.