Lewis & Short

per-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a., to boil or cook thoroughly, boil soft.

  1. I. Lit.: prandium, Plaut. Merc. 3, 3, 18: bubulas carnes, Plin. 23, 7, 64, § 127: lens non bene percocta, id. 22, 25, 70, § 142.
    Prov.: In digitis hodie percoquam quod ceperit, Plaut. Rud. 4, 1, 11.
  2. II. Transf.
    1. A. To heat: umorem, Lucr. 6, 858: terram, id. 5, 1254.
    2. B. To ripen: mora percoquit uvas, Ov. R. Am. 83: sol percoquit fructus, Sen. Ben. 7, 31, 3: messem, Plin. Ep. 5, 6, 8.
    3. C. To scorch, to blacken by the heat of the sun: nigra virum percocto saecla colore, Lucr. 6, 722.