Lewis & Short

pĕdĭsĕqua, v. pedisequus.

pĕdĭsĕquus, and lesscorrectly pĕdis-sĕquus, old form pĕdĭsĕcus, a, adj. [pes-sequor], that follows on foot: SERVVS PEDISSEQVVS, Inscr. Murat. 928, 6.
Hence, subst.: pĕdĭsĕquus, i, m., a male attendant; a footman, man-servant, page, lackey; and, pĕdĭsĕqua, ae, f., a female attendant, a waiting-woman, Dig. 31, 1, 67; 34, 1, 17; 40, 4, 59; Plaut. Aul. 3, 5, 27: gnatae pedissequa nutrix anus, id. ib. 4, 10, 77; id. As. 1, 3, 31: vestem, uniones, pedisequos et cetera, Phaedr. 4, 5, 36: clamore pedisequorum nostrorum, Cic. Att. 2, 16, 1; Nep. Att. 13, 3: turba pedisequorum, Col. 1 prooem. 12.
Comically: Pa. Sequere hac me. Py. Pedisecus tibi sum, I’ll follow at your heels, immediately, Plaut. Mil. 4, 2, 18.

  1. B. Trop., a follower, attendant: istam juris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque adjunxisti, Cic. de Or. 1, 55, 236: vix satis idoneae (divitiae) tibi videbuntur, quae virtutis pedisequae sint, the handmaids of virtue, Auct. Her. 4, 14, 20: sapientem quippe pedisequum et imitatorem dei dicimus et sequi arbitramur deum, App. Dogm. Plat. 2, p. 25, 14.