Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

pĕdĕplāna, ōrum, n. (sc. loca) [pesplanus], rooms on the ground-floor (postclass.), Cod. Th. 7, 8, 13.

pĕdē̆pressim, adv. [pes-premo], cautiously: pedetentim et pedepressim dictum est caute, quasi lenta et tarda itione, Non. 29, 3.

pĕdes, itis, m. [pes], one that is or goes on foot.

  1. I. In gen.: etiam si pedes incedat, on foot, afoot, Liv. 28, 9, 15: cum pedes iret in hostem, Verg. A. 6, 881: silvā pedes errat in altā, Ov. M. 14, 364.
    Esp., apposit.: etiam si pedes incedat, Liv. 28, 9, 15: Macedones sciverunt ne (Alexander) pedes venaretur, Curt. 8, 1, 18: ipse equo desiluit, pedesque per nives ingredi coepit, id. 5, 6, 14: agmen circumibat pedes, id. 7, 3, 17.
  2. II. In partic.
    1. A. A foot-soldier: postulavit ne quem peditem ad colloquium Caesar adduceret, Caes. B. G. 1, 42: equitum et peditum copiae, foot-soldiers, foot, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 1: tria milia et septingenti pedites ierunt, Liv. 35, 40, 5.
      1. 2. Collect., in sing., foot-soldiers, infantry. cum pedes concurrit, Liv. 30, 34: in pedite robur, Tac. Agr. 12: simul pedes, eques, classis apud praedictum amnem convenere, Tac. A. 1, 60; id. H. 4, 70.
      2. 3. Transf.: equites pedites, as a general designation for the entire people; cf. colloq. Engl. horse, foot, and dragoons: equitum peditumque prolem describunto, Cic. Leg. 3, 3, 7: omnes cives Romani equites peditesque, Liv. 1, 44: Romani tollent equites peditesque cachinnum, Hor. A. P. 113.
        In sing.: quodvis genus hominum ibi videas, equitem, peditem, Plaut. Poen. 4, 2, 10.
    2. B. A land-soldier (opp. to a marine, classicus): classicae peditumque expeditiones, Vell. 2, 121, 1.

pĕdester, tris, tre (masc. pedestris, Nep. Eum. 4, 3; Vop. Prob. 21, 1), adj. [pes], on foot, that goes, is done, etc., on foot, pedestrian.

  1. I. Lit.: gratior illi videtur statua pedestris futura, quam equestris, Cic. Phil. 9, 6: equestres et pedestres copiae, foot-soldiers, infantry, id. Fin. 2, 34, 112: copiae, Caes. B. G. 2, 17 al.; Tac. H. 2, 11 fin.; so, pedester exercitus, Nep. Eum. 4, 3: pedestre scutum, of a foot-soldier, Liv. 7, 10: pugna, id. 22, 47: proelium duplex equestre ac pedestre commisit, Suet. Dom. 4: pedestris acies, Tac. A. 2, 17.
      1. 2. In plur. subst. pedestres, foot-soldiers, Just. 11, 9; people on foot, Vulg. Matt. 14, 13; id. Marc. 6, 33.
      2. 3. Pedestria auspicia nominabantur, quae dabantur a vulpe, lupo, equo, ceterisque animalibus quadrupedibus, Paul. ex Fest. p. 244 Müll.
    1. B. Transf., on land, by land: pedestres navalesque pugnae, Cic. Sen. 5: pedestria itinera, the roads by land, Caes. B. G. 3, 9; cf. id. B. C. 2, 32: proelia pedestria, Just. 4, 4, 4: transitus, Plin. 3, 11, 16, § 101; Mart. Spect. 28.
  2. II. Trop., of style, like the Gr. πεζός, not rising above the ground, not elevated.
    1. A. Written in prose, prose (Gr. idiom; Lat. prosa oratio): Plato multum supra prosam orationem et quam pedestrem Graeci vocant, surgit, Quint. 10, 1, 81: pedestres historiae, Hor. C. 2, 12, 9.
    2. B. Plain, common, without poetic flights, without pathos, prosaic: dolet sermone pedestri Telephus, Hor. A. P. 95: quid prius inlustrem satiris musāque pedestri, id. S. 2, 6, 17 (for which: sermones Repentes per humum, id. Ep. 2, 1, 251): opus, Aus. Ep. 16, 78: fabulae, Ter. Maur. p. 2433 P.

pĕdĕtemptim or pĕdĕtentim, adv. [pes-tendo; qs. by stretching out the feet; cf. Doed. Syn. 3, p. 98; hence], step by step, slowly (syn.: paulatim, sensim).

  1. I. Lit.: expectando excrucior. Pa. Pedetemptim, Plaut. Mil. 4, 2, 32: pedetemptim et sedato nisu, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 48 (Trag. Rel. p. 91 Rib.).
    Of elephants: quaerendis pedetentim vadis, in terram evasere, Liv. 21, 28 fin.
  2. II. Trop., by degrees, gradually, cautiously (class.): sensim et pedetemptim, Lucil. ap. Non. 29, 7; cf. Cic. Off. 1, 33, 120: pedetemptim et gradatim accessus, id. Fam. 9, 14, 7; cf.: paulatim et ut dicitur pedetentim interrogando, Quint. 5, 7, 20: timide et pedetemptim istuc descendunt, Cic. Quint. 16; cf.: caute pedetemptimque omnia dicere, id. Clu. 42: viam tentare, Cato ap. Charis. p. 190 P.: di bene vortant quod agas! pedetemptim tamen, Ter. Phorm. 3, 3, 19.
    Comp.: pedetemptius tibi consulam, M. Aur. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 3, 2.