Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

pauper, pĕris

    (
  1. I. fem. paupera, Plaut. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 12, 519, called obsolete by Varr. L. L. 8, § 77 Müll.
    Neutr. pauperum, Cael. Aur. Tard. 1, 1, 33.
    Gen. plur. pauperorum, Petr. 46 dub.; Inscr. ex Ann. p. Chr. n. 341: AMATOR PAVPERORVM, ap. Fea, Framm. deFasti Cons. p. 90), adj. [root παυ- of παῦρος (cf. paucus, etc.), and per- of pario, pe-per-i, producing little], poor, i. e. not wealthy, of small means, that has only enough for his moderate expenses (cf.: indigus, egenus, inops).
    Absol.: pauper, cui opera vita erat, ruri fere Se continebat, Ter. Phorm. 2, 3, 16: qui (judices) saepe propter invidiam adimunt diviti, Aut propter misericordiam addunt pauperi, id. ib. 2, 1, 47: optavit honeste in patriā pauper vivere, id. And. 4, 5, 3: servus domini pauperis, id. Eun. 3, 2, 33; Cic. Par. 6, 3, 50: sisne ex pauperrimo dives factus, id. Vatin. 12, 29: si abundans opibus pauperem se vocet, Quint. 11, 1, 21: quod Aeque pauperibus prodest, locupletibus aeque, Hor. Ep. 1, 1, 25.
    With in and abl.: meo sum pauper in aere, Hor. Ep. 2, 2, 12.
          1. (β) With gen.: horum Semper ego optarim pauperrimus esse bonorum, Hor. S. 1, 1, 79: pauper Opimius argenti positi intus et auri, id. ib. 2, 3, 142: aquae, id. C. 3, 30, 11.
            Subst.: pauper, ĕris, comm., a poor man: pauperum tabernae, Hor. C. 1, 4, 13: pauperum cenae, id. ib. 3, 29, 14: pauperum sepulcra, id. Epod. 17, 47: pauperiorum turbae, id. S. 1, 1, 111.
      1. 2. Of things, poor, scanty, inconsiderable, small, meagre (mostly poet. and in post-Aug. prose).
        Absol.: pauperes res inopesque, Plaut. Rud. 1, 5, 24: ager, Tib. 1, 1, 23 (19): mensa, id. 1, 1, 37: pauperis tuguri culmen, Verg. E. 1, 69: domus, id. A. 12, 519: et carmen venā pauperiore fluit, Ov. P. 4, 2, 20: pauper pudor, Phaedr. 2, 1, 14: nomina pauperis aevi, Luc. 10, 151: eloquentia, Quint. 10, 5, 5.
        With gen.: pauper sulci cerealis Abella, Sil. 8, 545.
        With abl.: exemplis pauperior, App. Flor. fin.
    1. B. Transf., for egenus, needy, indigent: homo Pauper, qui educit in egestate liberos, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 21: inopes ac pauperes, Cic. Par. 6, 3, 52.
  2. II. Trop., poor, feeble, intellectually (very rare; cf. miser, misellus): miser enim et (ut ita dicam) pauper orator est, qui, etc., Quint. 8 prooem. § 28.
          1. (β) Pauperes spiritu, i. e. humble, Vulg. Matt. 5, 3.
            Hence, adv., poorly; in comp.: pauperius incedit, Tert. Cult. Fem. 11 fin.

pauperasco, ĕre, 3, v. n. inch. [pauper], to grow poor (late Lat.), Falg. Rusp. Serm. 5, 6.

paupercŭlus, a, um, adj. dim. [id.], poor (not in Cic.): senex, Plaut. Aul. 2, 1, 49: anus, Ter. Heaut. 1, 1, 44: sumus pauperculi, Plaut. Poen. 3, 1, 33; Varr. R. R. 1, 17: mater, Hor. Ep. 1, 17, 46: vidua, Vulg. Luc. 21, 2.
Of things: res nostrae sunt, pater, pauperculae, Plaut. Pers. 3, 1, 17.

paupĕrĭes, ēi, f. [root ], poverty (poet. and in post-Aug. prose for the class. paupertas).

  1. I. Lit.: quod in pauperie meā senex graviter gemam, Enn. ap. Non. 494, 5 (Trag. v. 236 Vahl.): erum intulit in pauperiem, Plaut. Truc. 2, 7, 21 (al. inpulit); Ter. Heaut. 1, 1, 59: pauperiem et duros perferre labores, Verg. A. 6, 437: angustam pauperiem pati, Hor. C. 3, 2, 1: immunda, id. Ep. 2, 2, 199: importuna, id. C. 3, 16, 37: dura, id. ib. 4, 9, 49: proba, id. ib. 3, 29, 55: vera, Tac. H. 4, 47; Lact. 6, 20, 25: vixit in summā pauperie et paene inopiā, Suet. Gram. 11: impoenitendae pauperiei se committere, App. M. 11, p. 271, 35; cf. paupertas.
  2. II. Transf., in jurid. Lat., injury, damage, loss, which one suffers from an animal (perh. mentioned in the Twelve Tables): si quadrupes pauperiem fecisse dicatur, Dig. 9, tit. 1; Paul. Sent. 1, 15, 1: pauperies est damnum sine injuriā facientis datum: nec enim potest animal injuriam fecisse, quod sensu caret, Dig. 9, 1, 1.

paupĕrĭus, adv., v. pauper fin.

paupĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [pauper], to make poor, to impoverish (ante- and post-class., and once in Hor.).

  1. I. Lit.: boni viri me pauperant, improbi alunt, Plaut. Ps. 4, 7, 27; Titin. ap. Non. 157, 9; cf. Varr. ib. 11: defectio civium pauperatorum, Sid. Ep. 6, 12.
  2. II. Transf.: aliquem aliquā re, to rob or deprive one of any thing (= spoliare, privare): quam ego tantā pauperavi per dolum pecuniā, Plaut. Fragm. ap. Non. 157, 7: dominum pretio, id. Mil. 3, 1, 134: aliquem cassā nuce, Hor. S. 2, 5, 36: luna pauperata luminibus, Firm. Math. 1, 2.

paupertas, ātis, f. [pauper], poverty, small means, moderate circumstances (opp. as well to egestas, inopia, penuria, as to abundantia and luxuria, v. Doed. Syn. 3, pp. 111 and 118; class.)

  1. I. Lit.: pecuniaque erat parva; ab eo paupertas dicta, Varr. ap. Non. 43, 33: non video quid aliud sit paupertas quam parvi possessio, Sen. Ep. 87, 34; cf.: non est paupertas, Nestor, habere nihil, Mart. 11, 32, 8: paupertas est non quae pauca possidet, sed quae multa non possidet, Sen. Ep. 87, 35; cf. Scaev. Dig. 36, 1, 78, § 12: paupertatem eri tolerare, Plaut. Rud. 4, 2, 13: paupertatem vel potius egestatem ac mendicitatem ferre, Cic. Par. 6, 1, 45; id. Tusc. 3, 23, 56: de paupertate agitur: multi patientes pauperes commemorantur, id. ib. 3, 24, 57; cf.: homines . . . patientiā paupertatis ornati, id. Agr. 2, 24, 64: me mea paupertas vitae traducat inerti, Tib. 1, 1, 3 (5): casta, Sil. 1, 609:-paupertatem inopiā mutare, Val. Max. 4, 8, 2: videbantur illis temporibus in magnā paupertate satis idoneae istae pecuniae poenae esse, Gai. Inst. 3, 223.
          1. (β) Plur.: potes animo advertere et horum temporum divitias et illorum paupertates, Varr. ap. Non. 162, 20 (nove positum numero plurali, Non.): ex multis paupertatibus divitiae flunt, Sen. Ep. 87, 36.
    1. B. Transf., for egestas, inopia, need, want, indigence, Cic. Fin. 5, 28, 84: cum propter paupertatem sues puer pasceret, id. Div. 1, 17, 31: infelix, Juv. 3, 152.
  2. II. Trop., poverty of language (post-Aug.): paupertate sermonis laboramus, Quint. 8, 3, 33; 12, 10, 34; 2, 1, 4.

paupertātŭla, ae, f. dim. [paupertas], poverty (late Lat.), Hier. Ep. 127, n. 14.

paupertīnus, a, um, adj. [pauper],

  1. I. poor, sorry (ante- and post-class.), Varr. ap. Non. 162, 23: homo, Gell. 20, 1, 30: litterae, id. 14, 6, 5: cenula, App. M. 3, p. 135, 2: contubernia, Amm. 25, 2, 2: sors, id. 14, 6, 25.
  2. II. Trop.: cor, Arn. 6, 191: ingenium, Symm. Ep. 1, 8 (al. 14).