Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Graeci, ōrum, m., = Γραικοί,

  1. I. the Grecians, Greeks: contendunt Graecos, Graios memorare solent sos, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 358 Vahl.): eos septem, quos Graeci sapientes nominaverunt, Cic. Rep. 1, 7: apud Graecos, id. ib. 1, 3, 5; id. Fl. 27, 64: quia Graecorum sunt antiquissima quaeque Scripta vel optima, etc., Hor. Ep. 2, 1, 28.
    Sing.: Graecus, i, m., a Greek: processit ille, et Graecus apud Graecos non de culpa sua dixit, etc., Cic. Fl. 7, 17: ignobilis, Liv. 39, 8, 3: Graecus Graecaque, Plin. 28, 2, 3, § 12.
  2. II. Derivv.
    1. A. Grae-cus, a, um, adj., of or belonging to the Greeks, Greek, Grecian: plus te operae Graecis dedisse rebus videodeinde nullam Graecarum rerum significationem daret, Cic. de Or. 2, 36, 152 sq.; cf. litterae, id. Brut. 20, 78.
      In neutr. absol.: Graeca leguntur in omnibus fere gentibus, Cic. Arch. 10, 23: lingua (opp. Latina), id. Fin. 1, 3, 10: ludi, founded on Greek subjects, id. Fam. 7, 1, 3 (opp. Osci); id. Att. 16, 5, 1: homines, Grecian people, Greeks, id. Mil. 29, 80; id. Tusc. 2, 27, 65: testis, id. Fl. 5, 11: more bibere, i. e. to drink healths, id. Verr. 2, 1, 26, § 66: Graeca fide mercari, i. e. without credit, with ready money, Plaut. As. 1, 3, 47: nux, i. e. an almond, Cloat. ap. Macr. S. 2, 44: pantherae, from Asiatic Greece, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5: rosa, a kind of rose, Plin. 21, 4, 10, § 18: ovis, perh. Tarentine, Plaut. Merc. 3, 1, 27: via, perh. to Magna Graecia, Cic. Fam. 7, 1, 3.
      Prov.: ad Calendas Graecas, i. q. our next day after never (since the Greeks had no Calends), August. ap. Suet. Aug. 87.
      Hence, subst.: Graecum, i, n., the Greek language, Greek (rare): Graeco melius usuri, Quint. 5, 10, 1: librum e Graeco in Latinum convertere, Cic. Off. 2, 24, 87.
      Adv. in two forms,
      1. 1. Graece, in the Greek language, in Greek: cum ea, quae legeram Graece, Latine redderem, Cic. de Or. 1, 34, 155: Acilius qui Graece scripsit historiam, id. Off. 2, 32, 115: loqui, id. Tusc. 1, 8, 15: optime scire, id. de Or. 2, 66, 265; cf. nescire, id. Fl. 4, 10: licet legatum Graece scriptum non valeat, Ulp. Fragm. 25, 9: omnia Graece, Juv. 6, 188.
      2. 2. Graecātim, in the Greek manner: amiciri, Tert. Pall. 4.
    2. B. Graecĭa, ae, f., the country of the Greeks, Greece: ad Trojam cum misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.): quod de Corintho dixi, id haud scio an liceat de cuncta Graecia verissime dicere, Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 2, 15, 36: Graecia capta ferum victorem cepit, Hor. Ep. 2, 1, 156: magna, Ov. H. 16, 340.
      In apposition: terra, Gell. 1, 1, 2; M. Aur. ap. Fronto Ep. 2, 9 Mai.
      1. 2. Transf.: Magna Graecia, Lower Italy, inhabited by Greeks, Plin. 3, 10, 15, § 95; 3, 5, 6, § 42; Cic. de Or. 2, 37, 154; 3, 34, 139; id. Lael. 4, 13; id. Tusc. 1, 16, 38; called also Mājor Graecia, Liv. 31, 7, 11; Sen. Cons. ad Helv. 6 med.; Sil. 11, 21; whereas by a Greek proper it is called Parva Graecia, Plaut. Truc. 2, 6, 55; and absol.: Graecia, Cic. Arch. 5, 10.
        Poet.: Major Graecia, in gen., for Italy: Itala nam tellus Graecia major erat, Ov. F. 4, 64.
    3. C. Grae-cānĭcus, a, um, adj., of Greek origin, in the Greek manner or fashion, Grecian, Greek (rare; not in Cic.): alia (verba) Graeca, alia Graecanica, i. e. words borrowed from the Greeks, Varr. L. L. 10, § 70 Müll.: torcula, Plin. 18, 31, 74, § 317: pavimentum, id. 36, 25, 63, § 188: color, id. 34, 9, 20, § 98: toga, i. e. pallium, Suet. Dom. 4: milites, living in the Greek manner, voluptuously, Vulc. Avid. Cass. 5.
      Hence, adv.: Graē-cānĭce, in Greek: dicere, Varr. L. L. 9, § 89 Müll.
    4. D. Graecŭlus, a, um, adj. dim., Grecian, Greek (mostly in a depreciating, contemptuous sense): ineptum sane negotium et Graeculum, thorough Greek, Cic. Tusc. 1, 35, 86: motus quidam temerarius Graeculae contionis, id. Fl. 10, 23: cautio chirographi, i. e. not to be relied upon, id. Fam. 7, 18, 1: homines, id. de Or. 1, 11, 47: ferrum, Flor. 2, 7, 9: civitas Massilia, id. 4, 2, 24 Duk.
      Subst.:
      1. 1. Graecŭlus, i, m.
          1. (α) A paltry Greek, Cic. de Or. 1, 22, 102; id. Pis. 29, 70.
            Prov.: Graeculus esuriens in caelum, jusseris, ibit, Juv. 3, 78.
            In the form Graecŭlĭo, Petr. 76 fin.
          2. (β) Post-Aug., without any odious accessory notion, for Graecus: vitis, Col. 3, 2, 24: mala, Plin. 15, 14, 15, § 50: rosa, id. 21, 4, 10, § 18.
      2. 2. Graecŭla, ae, f., a Greekling, a weak imitator of Greek women, Juv. 6, 186.
    5. E. Graecĭen-sis, e, adj., Grecian (post-Aug. and very rare): mare, Plin. 4, 21, 18, § 51: scimpodium, Gell. 19, 10, 1.
  3. F. Graecālis, e, adj., Grecian, Greek (late Lat.): lapides, inscribed with Greek letters, Front. de Col. p. 116 Goes.

Pălīlis, e, adj. [Pales],

  1. I. of or belonging to Pales: flamma Palilis, a fire of straw and hay, over which the rustics leaped at the feast of Pales, Ov. F. 4, 798: festa Palilia, id. M. 14, 774; Tib. 2, 5, 87.
    Also as subst.:
  2. II. Pălīlĭa, ĭum (euphon. collat. form Părīlĭa, Varr. R. R. 2, 1, 9; Col. 7, 3, 11; Plin. 19, 5, 24, § 69 et saep.; cf. Prob. ad Verg. G. 3 init.; Charis. p. 43 P.; Mar. Vict. p. 2470 P.), n., the feast of Pales, the shepherd festival, celebrated on the 21st of April, the anniversary of the foundation of Rome, Varr. L. L. 6, 3, 15; Cic. Div. 2, 47, 98; cf. also Ov. F. 4, 721; Tib. 2, 5, 89: Parilia, Prop. 5, 1, 19; 5, 4, 75; Pers. 1, 72; Serv. Verg. G. 3 init.; Fest. p. 236 Müll.
    Hence, Părīlīcĭus, a, um, occurring at the time of the Parilia, Plin. 18, 26, 66, § 247.

pār, păris (collat. form of the nom. fem. paris, Atta ap. Prisc. p. 764 P.
Abl. pari and pare, acc. to Charis. p. 14 P.; Prisc. p. 763 ib.; the latterpoet.
Gen. plur. usu. parĭum; parum, acc. to Plin. ap. Charis. p. 110 P.), adj. [cf. Sanscr. para, another, and prae], equal (cf.: aequus, similis).

  1. I. Lit.: par est, quod in omnes aequabile est, Cic. Inv. 2, 22, 67: par et aequalis ratio, id. Or. 36, 123: aequo et pari jure cum civibus vivere, id. Off. 1, 34, 124: vita beatapar et similis deorum, id. N. D. 2, 61, 153: est finitimus oratori poëta ac paene par, id. de Or. 1, 16, 70: pari atque eādem in laude aliquem ponere, id. Mur. 9, 21: intelleges de hoc judicium meum et horum par et unum fuisse, id. Sull. 2, 5: pares in amore atque aequales, id. Lael. 9, 32: libertate esse parem ceteris, id. Phil. 1, 14, 34: verbum Latinum (voluptas) par Graeco (ἡδονή) et idem valens, id. Fin. 2, 4, 12: pares ejusdem generis munitiones, of equal size, Caes. B. G. 7, 74: similia omnia magis visa hominibus, quam paria, Liv. 45, 43: pares similesque (affectus), Sen. Ira, 1, 19 et saep.: quod in re pari valet, valeat in hac, quae par estvaleat aequitas, quae paribus in causis paria jura desiderat, Cic. Top. 4, 23: si ingenia omnia paria esse non possunt: jura certe paria debent esse eorum inter se, qui sunt cives in eādem re publicā, id. Rep. 1, 32, 49: necesse est eam esse naturam, ut omnia omnibus paribus paria respondeant, id. N. D. 1, 19, 50; id. Fam. 5, 2, 3: equites Ariovisti pari intervallo constiterunt, Caes. B. G. 1, 43: hi (equites), dum pari certamine res geri potuit, etc., i. e. horsemen against horsemen, id. B. C. 1, 51.
    Poet., with a respective gen. or inf.: aetatis mentisque pares, Sil. 4, 370: et cantare pares et respondere parati, Verg. E. 7, 5.
          1. (β) The thing with which the comparison is made is most freq. added in the dat.: quem ego parem summis Peripateticis judico, Cic. Div. 1, 3, 5: in his omnibus par iis, quos antea commemoravi, id. Clu. 38, 107: omni illi et virtute et laude par, id. Planc. 11, 27: isti par in belligerando, id. Font. 12, 26: par anseribus, as large as, Juv. 5, 114: prodigio par, i. e. extremely rare, id. 4, 97.
            In sup.: QVOIVS FORMA VIRTVTEI PARISVMA FVIT, Epit. of the Scipios, Inscr. Orell. 550: parissumi estis hibus, Plaut. Curc. 4, 2, 20.
            Adverb. (colloq. and very rare): feceris par tuis ceteris factis, Plaut. Trin. 2, 2, 3.
          2. (γ) With gen. (with this case par is treated as a substantive; rare but class.), an equal, counterpart, etc.: ei erat hospes, par illius, Siculus, etc., his counterpart, Plaut. Rud. prol. 49: cujus paucos pares haec civitas tulit, Cic. Pis. 4, 8: quem metuis par hujus erat, Luc. 10, 382: ubique eum parem sui invenies, Front. Ep. ad Amic. 1, 6: vestrae fortitudinis, Phaedr. 4, 15, 6.
          3. (δ) With abl. (rare): scalas pares moenium altitudine, Sall. H. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.: in quā par facies nobilitate suā, Ov. F. 6, 804.
            (ε) With cum (class.): non praecipuam, sed parem cum ceteris fortunae condicionem subire, Cic. Rep. 1, 4, 7: ut enim cetera paria Tuberoni cum Varo fuissent, etc., id. Lig. 9, 27: quem tu parem cum liberis tuis regnique participem fecisti, Sall. J. 14, 9 (cited ap. Arus. Mess. p. 253 Lindem.; but in Cic. Phil. 1, 14, 34, read parem ceteris).
            (ζ) With inter se (class.): sunt omnes pares inter se, Cic. Par. 1, 2, 11; id. de Or. 1, 55, 236.
            (η) With et, atque (ac) (class.): cum par habetur honos summis et infimis, Cic. Rep. 1, 34, 53: omnia fuisse in Themistocle paria et Coriolano, id. Brut. 11, 43: tametsi haudquaquam par gloria sequatur scriptorem et auctorem rerum, Sall. C. 3, 2: quos postea in parem juris libertatisque condicionem atque ipsi erant, receperunt, Caes. B. G. 1, 28; so with atque, id. ib. 5, 13, 2: si parem sapientiam hic habet ac formam, Plaut. Mil. 4, 6, 36: neque mihi par ratio cum Lucilio est ac tecum fuit, Cic. N. D. 3, 1, 3: in quo offensae minimum, gratia par, ac si prope adessemus, Sall. J. 102, 7.
            (θ) The object of comparison is sometimes not expressed: cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus, i.e. not equal to the task, able, Cic. Att. 12, 15: pari proelio, indecisive, Nep. Them. 3, 3: pares validaeque miscentur, Tac. G. 20: cum paria esse coeperunt, Plin. Ep. 4, 14, 6: si periculum par et ardor certaminis eos irritaret, Liv. 24, 39, 6.
    1. B. In partic.
      1. 1. Equal to, a match for any one in any respect: quibus ne di quidem immortales pares esse possint, Caes. B. G. 4, 7 fin.: qui pares esse nostro exercitu (dat.) non potuerint, id. ib. 1, 40, 7; cf.: ille, quod neque se parem armis existimabat, et, etc., Sall. J. 20, 5: non sumus pares, not on an equality, Juv. 3, 104: exime hunc mihi scrupulum, cui par esse non possum, Plin. Ep. 3, 17, 2: habebo, Q. Fabi, parem, quem das, Hannibalem, an opponent, adversary, Liv. 28, 44: inter pares aemulatio, Tac. A. 2, 47: ope Palladis Tydiden Superis parem, Hor. C. 1, 6, 15.
      2. 2. Equal in station or age, of the same rank, of the same age (syn. aequalis): ut coëat par Jungaturque pari, Hor. Ep. 1, 5, 25: si qua voles apte nubere, nube pari, Ov. H. 9, 32; Petr. 25, 5.
        Prov.: pares vetere proverbio cum paribus facillime congregantur, i. e. birds of a feather flock together, Cic. Sen. 3, 7.
      3. 3. Par est, it is fit, meet, suitable, proper, right.
          1. (α) With a subject-clause (class.; syn.: oportet, aequum, justum est): amorin me an rei opsequi potius par sit, Plaut. Trin. 2, 1, 6: posterius istaec te magis par agere’st, id. Pers. 5, 2, 21: canem esse hanc par fuit, id. Curc. 1, 2, 17: par est primum ipsum esse virum bonum, tum, etc., Cic. Lael. 22, 82: sic par est agere cum civibus, id. Off. 2, 23, 83: dubitans, quid me facere par sit, id. Att. 9, 9, 2: quicquid erit, quod me scire par sit, id. ib. 15, 17, 2: quibus (ornamentis) fretum ad consulatūs petitionem aggredi par est, id. Mur. 7, 15; id. Rab. Perd. 11, 31; cf.: ex quo intellegi par est, eos qui, etc., id. Leg. 2, 5, 11.
          2. (β) Ut par est (erat, etc.; class.): ita, ut constantibus hominibus par erat, Cic. Div. 2, 55, 114: ut par fuit, id. Verr. 2, 5, 4, § 10.
          3. * (γ) With ut: non par videtur neque sit consentaneumut, etc., Plaut. Bacch. 1, 2, 31.
      4. 4. Par pari respondere, or par pro pari referre, to return like for like, of a’repartee: par pari respondet, Plaut. Truc. 5, 47; id. Merc. 3, 4, 44; id. Pers. 2, 2, 11; cf.: paria paribus respondimus, Cic. Att. 6, 1, 23: ut sit unde par pari respondeatur, id. ib. 16, 7, 6: par pro pari referto, quod eam mordeat, Ter. Eun. 3, 1, 55 Fleck., Umpfenb., cited ap. Cic. Fam. 1, 9, 19 (Bentl. ex conject. par, pari; cf. Krebs, Antibarb. p. 281, ed. 5).
      5. 5. Paria facere, to equalize or balance a thing with any thing, to settle, pay (post-Aug.): cum rationibus domini paria facere, to pay. Col. 1, 8, 13; 11, 1, 24.
          1. (β) Trop.: cum aliter beneficium detur, aliter reddatur, paria facere difficile est, to return like for like, to repay with the same coin, Sen. Ben. 3, 9, 2: denique debet poenas: non est quod cum illo paria faciamus, repay him, id. Ira, 3, 25, 1: nihil differamus, cotidie cum vitā paria faciamus, settle our accounts with life, id. Ep. 101, 7; Plin. 2, 86, 88, § 202; so, parem rationem facere, Sen. Ep. 19, 10.
      6. 6. Ludere par impar, to play at even and odd, Hor. S. 2, 3, 248: August. ap. Suet. Aug. 71 fin.
      7. 7. Ex pari, adverb., in an equal manner, on an equal footing (post-Aug.): sapiens cum diis ex pari vivit, Sen. Ep. 59, 14.
  2. II. Transf., subst.
    1. A. pār, păris, m., a companion, comrade, mate, spouse: plebs venit, et adcumbit cum pare quisque suo, Ov. F. 3, 526: jungi cum pare suā, id. ib. 3, 193: edicere est ausus cum illo suo pari, quem omnibus vitiis superare cupiebat, ut, etc., Cic. Pis. 8, 18.
      Esp., a table companion, = όμόκλινος: atque ibi opulentus tibi par forte obvenerit, Plaut. Trin. 2, 4, 68 Brix ad loc.: cedo parem quem pepigi, id. Pers. 5, 1, 15 (v. also I. A. γ. supra).
    2. B. pār, păris, n., a pair: gladiatorum par nobilissimum, Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17: ecce tibi geminum in scelere par, id. Phil. 11, 1, 2: par nobile fratrum, Hor. S. 2, 3, 243: par columbarum, Ov. M. 13, 833: par mularum, Gai. Inst. 3, 212: par oculorum, Suet. Rhet. 5: tria aut quatuor paria amicorum, Cic. Lael. 4, 15: scyphorum paria complura, id. Verr. 2, 2, 19, § 47: paria (gladiatorum) ordinaria et postulaticia, Sen. Ep. 7, 3: pocula oleaginea paria duo, Lab. Dig. 32, 1, 30.Hence, adv.: părĭter, equally, in an equal degree, in like manner, as well.
    1. A. In gen.: dispartiantur patris bona pariter, Afran. ap. Non. 375, 1: ut nostra in amicos benevolentia illorum erga nos benevolentiae pariter aequaliterque respondeat, Cic. Lael. 16, 56: laetamur amicorum laetitiā aeque atque nostrā, et pariter dolemus angoribus, id. Fin. 1, 20, 65: caritate non pariter omnes egemus, id. Off. 2, 8, 30: ut pariter extrema terminentur, id. Or. 12, 38; Phaedr. 5, 2, 10: et gustandi et pariter tangendi magna judicia sunt, Cic. N. D. 2, 58, 146: nulla pro sociā obtinet, pariter omnes viles sunt, id. ib. 80, 7; Quint. 9, 3, 102: cuncta pariter Romanis adversa, Tac. A. 1, 64: tantumdem est; feriunt pariter, all the same, nevertheless, Juv. 3, 298.
          1. (β) With cum: Siculi mecum pariter moleste ferent, Cic. Verr. 2, 5, 67, § 173: pariter nobiscum progredi, Auct. Her. 3, 1, 1; Verg. A. 1, 572.
          2. (γ) With ut, atque (ac): is ex se hunc reliquit filium pariter moratum, ut pater avusque hujus fuit, Plaut. Aul. prol. 21: pariter hoc fit, atque ut alia facta sunt, id. Am. 4, 1, 11: vultu pariter atque animo varius, Sall. J. 113, 3: pariter ac si hostis adesset, id. ib. 46, 6.
          3. (δ) With etet: pariterque et ad se tuendum et ad hostem petendum, Liv. 31, 35: pariter et habitus et nomina edocebuntur, Quint. 1, 1, 25; Ov. M. 11, 556.
            (ε) With dat. (in late poets, and once in Liv.): pariter ultimae (gentes) propinquis, imperio parerent, the remotest as well as the nearest, Liv. 38, 16; Stat. Th. 5, 121; Claud. Rapt. Pros. 1, 166.
            * (ζ) With qualis: pariter suades, qualis es, Plaut. Rud. 3, 6, 37.
    2. B. In partic.
      1. 1. Like simul, of equality in time or in association, at the same time, together: nam plura castella Pompeius pariter, distinendae manūs causā, tentaverat, at the same time, together, Caes. B. C. 3, 52: pariter decurrere, Liv. 22, 4, 6: ut pariter et socii rem inciperent, id. 3, 22, 6; 10, 5, 7; 26, 48 fin.; cf.: plura simul invadimus, si aut tam infirma sunt, ut pariter impelli possint, aut, etc., Quint. 5, 13, 11; so, pariter multos invadere, id. 5, 7, 5: pariter ire, id. 1, 1, 14; 1, 12, 4; Tac. H. 4. 56; Plin. 26, 8, 40, § 66.
          1. (β) With cum (so commonly in Cic.): conchyliis omnibus contingere, ut cum lunā pariter crescant pariterque decrescant, Cic. Div. 2, 14, 33; cf. id. de Or. 3, 3, 10: studia doctrinae pariter cum aetate crescunt, id. Sen. 14, 50: pariter cum vitā sensus amittitur, id. Tusc. 1, 11, 24: equites pariter cum occasu solis expeditos educit, Sall. J. 68, 2; 77, 1; 106, 5: pariter cum collegā, Liv. 10, 21, 14; 27, 17, 6.
          2. (γ) With et, atque, que: inventionem et dispositionem pariter exercent, Quint. 10, 5, 14; 1, 1, 25: quibus mens pariter atque oratio insurgat, id. 12, 2, 28: seriis jocisque pariter accommodato, id. 6, 3, 110.
          3. (δ) With dat. (poet.), Stat. Th. 5, 122: pariterque favillis Durescit glacies, Claud. Rapt. Pros. 1, 165.
      2. 2. In order to give greater vivacity to the expression, reduplicated: pariterpariter, as soon as (poet. and in post-Aug prose): hanc pariter vidit, pariter Calydo nius heros Optavit, Ov. M. 8, 324; Plin. Ep. 8, 23 fin.
      3. 3. In like manner, likewise, also: pariterque oppidani agere, Sall. J. 60, 1: postquam pariter nymphas incedere vidit, Ov. M. 2, 445.

părābĭlis, e, adj. [paro], easily procured, easy to be had, of easy attainment (class.): divitiae, Cic. Fin. 1, 13, 36; cf. id. Tusc. 5, 33, 93: namque parabilem amo venerem facilemque, Hor. S. 1, 2, 119: cultus (corporis), Curt. 3, 5, 2; cf. id. 6, 2, 2; 8, 4, 14: res, Sen. Ep. 5, 4.

părăbŏla, ae, and părăbŏlē, ēs, f., = παραβολή, a comparison.

  1. I. Lit.: in omni parabole aut praecedit similitudo, res sequitur; aut praecedit res, similitude sequitur, Quint. 8, 3, 77; 6, 3, 59: qui simpliciter et demonstrandae rei causā eloquebantur, parabolis referti sunt, Sen. Ep. 59, 5.
  2. II. Transf., in eccl. Lat., an allegorical relation, a parable, Tert. adv. Marc. 3, 5; Aug. quaest. Evang. 2, 45; Vulg. Job, 27, 1; id. Matt. 13, 3 et saep.
    1. B. A proverb, Vulg. 3 Reg. 4, 32.
    2. C. A taunting speech, Vulg. Hab. 2, 6.
    3. D. Any speech, esp. in phrase: assumptā parabolā, Vulg. Num. 23, 7.

părăbŏlānus, i, m. [parabolus, lit., a reckless person], a sick-nurse, esp. in infectious diseases, Cod. Just. 1, 3, 18; cf. Cod. Th. 16, 2, 42 and 43.

părăbŏlĭcē, adv. [parabole], metaphorically dictare aliquid, Sid. Ep. 5, 17; Hier. in Matt. 15, 15 sq.

părăbŏlus, i, m., = παράβολος, a reckless fellow, who risks his life on any thing, Cass. Hist. Trip. 11, 17.

părăcentērĭum, ii, n., = παρακεντήριον, a surgical instrument for making a perforation, a couching-needle, Veg. Vet. 2, 18.

părăcentēsis, is, f., = παρακέντησις, a surgical t. t., a perforation, a couching or tapping, Plin. 25, 13, 92, § 144; Cael. Aur. Tard. 3, 8; Veg. 1, 43, 3.

părăchăractes, ae, m., = παραχαράκτης, a counterfeiter of coin, Cod. Th. 9, 21, 9.

părăchăraxĭmus, a, um, adj. [παραχαράκτης], counterfeit: adulterinus: adulterina nomismata et paracharaxima, Cassian. Colat. 1, 20.

Părăchĕlōis, ĭdis and ĭdos, f., = Παραχελωις, a city in Thessaly, on the Achelōus, Liv. 39, 26.

părā̆clētus (ĕ scanned short, Prud. Cath. 5, 160; id. στεφ. 10, 430) or părā̆clī-tus (ĭ scanned short, Prud. Perieg. 2622), i, m., = παράκλητος.

  1. I. An advocate, defender, helper, protector, comforter, Tert. Verg. Vel. 1; id. Anim. 55; Res. Carn. f.: Vulg. Johan. 14, 16; 15, 26.
  2. II. One of the œons of Valentinian, Tert. adv. Val. 8.

părăcynanchē, es, f., = παρακυνάγχη, an inflammation of one side of the throat, Cael. Aur. Acut. 3, 1, 3 (al. parasynanche).

†† părăda, ae, f. [perh. Celtic], a cover or an awning of a boat: subter paradas jacens, Aus. Ep. 5, 25; Sid. Ep. 8, 12.

părădĭastŏlē, ēs, f., = παραδιαστολή, a figure of speech, in which two different but similar things are put together and distinguished (pure Lat. distinctio), Rutil. Lup. Fig. Sent. 1, 4; Rufin. § 20 (written as Greek, Quint. 9, 3, 65).

părădigma, ătis, n., = παράδειγμα, in gram. and rhet. lang., an example, paradigm, Charis. p. 248 P.; Diom. p. 460 ib.; Don. Trop. p. 1779 ib. et saep.: paradigmate Platonico plenius, Tert. Anim. 43.

părădīsĭăcus, a, um, adj. [paradisus], of or belonging to Paradise, Paradisiacal: rosae, Ven. Fort. Carm. 6, 8, 1: Paradisiaca sedes, Paradise, Alc. 1, 298.

părădīsĭcŏla, ae, comm. [paradisuscolo], a dweller in Paradise, i.e. in heaven, Prud. Hamart. 936.

părădīsus, i, m., = παράδεισος, a park.

  1. I. Lit.: vivaria quae nunc vulgus, quos παραδείσους Graeci appellant, Gell. 2, 20, 4: in paradiso, hoc est in viridario, Aug. Serm. 343, n. 1; Vulg. Gen. 2, 8: malorum. an orchard, id. Cant. 4, 13.
  2. II. Transf.
    1. A. Paradise, the dwelling-place of the first human beings, the Garden of Eden, Hier. Ep. 52, n. 5: plantatus paradisus in Eden, id. ib. 69, n. 6.
    2. B. Paradise, the abode of the blessed, Tert. Apol. 47; id. Carm. Judic. Dom. 195: Vulg. Ecclus. 44, 16; id. Luc. 23, 43.
  3. III. A town of Cœlesyria, Plin. 5, 23, 19, § 82.
  4. IV. A river in Cilicia, Plin. 5, 27, 22, § 93.

părădoxus, a, um, adj., = παράδοξος, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.

  1. I. pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called παραδοξονίκης (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.
  2. II. părădoxum or -on i, n.
    1. A. A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.
    2. B. In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = παράδοξα, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec παράδοξα illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae παράδοξα nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam παράδοξα appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

păraenĕsis, is, f., = παραίνεσις, an exhortation, admonition, precept; gen. plur. paraeneseōn, Vulc. Avid. Cass. 3.

Păraetăcēnē, ēs, f., = Παραιτακηνή,

  1. I. a district of Persia: supra Paraetacenen et Persiden, Plin. 6, 27, 31, § 131; Curt. 5, 13, 2.
    Hence,
  2. II. Păraetăcae, ārum, m., = Παραιτάκαι, the Parœtacenes, Nep. Eum. 8; called also Păraetăcēni, Gr. Παραιτακηνοί, Plin. 6, 26, 29, § 116.

Păraetŏnĭum, ii, n., = Παραιτόνιον,

  1. I. a seaport town in Northern Africa, between Egypt and the Syrtes, now Marsa Labeit, Plin. 5, 5, 5, § 33; Ov. Am. 2, 13, 7; id. M. 9, 772.
    Hence,
  2. II. Păraetŏnĭus, a, um, adj., Parœtonian: portus, Mela, 1, 8, 2.
    Subst.: păraetŏnĭum, ii, n., a certain white and pure chalk found near Parœtonium, Parœtonium-white, Plin. 35, 6, 18, § 36; 33, 5, 27, § 90; Vitr. 7, 7.
    1. B. Transf., Egyptian, African: Paraetonius Nilus, Stat. Th. 5, 12: urbs, i. e. Alexandria, Luc. 10, 9: litus, Egyptian, Claud. B. Gild. 160: serpens, African, Sil. 17, 450.

†† părăgauda, ae, and părăgau-dis, is, f., a border, lace, worked on a garment.

  1. I. Lit.: auratae paragaudae, Cod. Just. 11, 8, 2; Cod. Th. 10, 21, 1.
  2. II. Transf., a laced garment: interulas paragaudas duas, Val. ap. Vop. Prob. 4: paragaudem triuncem unam, id. ap. Treb. Claud. 17.

părăgōgē, ēs, f., = παραγωγή, in gram., a lengthening of a word, the addition of a letter or syllable to a word, paragoge (e. g. facio, facesso), Charis. p. 226 P.; Diom. p. 309 ib.

părăgōgĭa, ōrum, n., = παραγώγια, aqueducts, Cod. Just. 11, 42, 10.

păragrammă, ătis, n., = παράγραμμα, an error in writing, Hier. Ep. 71, n. 5.

Părălīpŏmĕna, ōrum, n., = τὰ παραλειπόμενα (things omitted, not related), the books of the Chronicles in the Bible, Hier. Ep. 53, n. 8.

părălĭus (-os), on, adj., = παράλιος, that grows by the seaside, Plin. 20, 19, 78, § 206; 26, 8, 41, § 68.

părallēlogrammus, a, um, adj., = παραλληλόγραμμος, consisting of parallel lines: mensura, Front. Colon. p. 116 and 130 Goes.

părallēlōnĭus, a, um, adj., i. q. parallelus, parallel: terminus, Auct. Limit. p. 310 Goes.

părallēlus, a, um, and părallēlos, on, adj., = παράλληλος, paraliel: parallelos linea, Vitr. 5, 8: circuli paralleli; or absol. paralleli, concentric circles on the celestial globe, parallels of latitude: nostri circulos appellavere, Graeci parallelos, Plin. 6, 33, 39, § 212; Mart. Cap. 8, § 817.

Părălus, i, m., = Πάραλος (of or belonging to the sea), an Athenian hero whose portrait was painted by Protogenes, Plin. 35, 10, 36, § 101; 7, 58, 58, § 207; Cic. Verr. 2, 4, 60, § 135 Zumpt.

părălysis, is, f., = παράλυσις, palsy, paralysis: paralysi mederi, Plin. 20, 3, 8, § 14: paralysi periclitari, id. 20, 15, 59, § 165: adulescens, paralysin cave, Petr. 120; Vulg. 1 Macc. 9, 55.

părălytĭcus, a, um, adj., = παραλυτικός, struck with palsy, paralytic, Plin. 20, 9, 34, § 85; Petr. 131.
Esp., subst.: părălytĭcus, i, m., a paralytic, a palsied person: graditur paralȳticus, Claud. Epigr. 49 fin.: paralyticos restringere, i. e. to heal, Tert. Apol. 21; Vulg. Matt. 4, 24; 9, 2.

părămĕsē, ēs, f., = παραμέση,

  1. I. the string next to the middle; hence, the next to the middle note, B b in the treble, Vitr. 5, 4.
  2. II. Transf., the ring-finger; v. hypate.

părănarrhīnon, i, n., the same as antirrhinum, Plin. 25, 10, 80, § 129.

părănētē, ēs, f., = παρανήτη, the last string but one; hence, the note next to the highest, Vitr. 6, 1; cf. id. 5, 4.

părangărĭus, a, um, adj., = παράἀγγαρεία,

  1. I. that is done besides the service to which one is bound: praestatio, Cod. Just, 1, 3, 2.
  2. II. Subst.: părangărĭa, ae, f., a service over and above that which one is bound to render, extra service, Cod. Just. 12, tit. 51; Cod. Th. 8, tit. 5.

părănymphus, i, m., = παράνυμφος, a bridesman, Aug. Civ. Dei, 14, 18; 6, 9; Ven. Fort. Carm. 8, 5, 305.
In fem.: pără-nympha, ae, a bridesmaid, = pronuba, Isid. Orig. 9, 7.

părăpaestus, i, m., = παράπαιστος, a foot in poetry: anapaestus, parapaestus, Not. Tir. p. 184.

Părăpămīsus, v. Paropamisus.

părăpegma, ătis, n., = παράπηγμα (something fixed on or hung up; hence), a table of astronomical calculations, made of brass, and fixed or suspended to a pillar, Vitr. 9, 7.

părăpĕtăsĭus, a, um, adj., = παραπετάσιος, covering, that serves to cover or shelter; hence, aedificia parapetasia, penthouses, sheds, Cod. Th. 15, 1, 39.

părăpĕteuma, ătis, n., = παραπέτευμα, a ticket for which corn was received, a corn-ticket, Cod. Just. 11, 24, 2.

părăpherna, ōrum, n., = παράφερνα, the separate possessions of a married woman, her property besides her dower, Dig. 23, 3, 9; Cod. Just. 5, 14, 8.

părăphŏros, on, adj., = παράφορος, bad, of an inferior sort: paraphoron alumen, Plin. 35, 15, 52, § 184.

părăphrăsis, is, f., = παράφρασις, a paraphrase: paraphrasi vertere, Quint. 1, 9, 2; 10, 5, 5.

părăphrastes, ae, m., = παραφραστής, one that paraphrases, a paraphrast, Hier. praef. ad Libr. Reg. fin.

părăpīēnos, i, m., = παρά-πιήεις, a foot in poetry (⏑–⏑⏑⏑), Diom. p. 478 P.

Părăpŏtămĭa, ae, f., a district near the Tigris, Plin. 12, 28, 61, § 133.

părapsis, v. paropsis.

1. părārĭus, a, um, adj. [par], of or belonging to a pair: pararium aes appellabatur id, quod equitibus duplex pro binis equis dabatur, Fest. p. 221 Müll.

2. părārĭus, ii, m. [paro], an agent, factor, broker, Sen. Ben. 2, 23, 2; so of the go-between in an intrigue, id. Contr. 2, 9; 3, 15, 2.

părăsanga, ae, m., = παρασάγγης, a Persian league, a parasang, containing 30 stadia, Plin. 6, 26, 30, § 124; Fest. p. 222 Müll.

părăscēvē, ēs, f., = παρασκευή, the day of preparation, i. e. the day before the Sabbath, Tert. adv. Marc. 4, 12; id. adv. Psych. 14; Vulg. Matt. 27, 62; id. Luc. 23, 54.

părăsēmum, i, n., = παράσημον, the ensign or flag of a ship, Vet. Schol. Juv. 4, 77

părăsĭōpēsis, is, f., = παρασιώπησις, a figure of rhetoric, where one says he will not speak of such and such a thing, but, in the very act of so doing, suggests it: parasiopesis: hoc est, cum aliquid nos reticere dicimus et tamen tacitum intellegitur, Rutil. Lup. Fig. Sent. 2, 11.

părăsīta, ae, f. [parasitus],

  1. I. a female parasite: ciniflones, parasitae, Hor. S. 1, 2, 98.
  2. II. Transf.: imitatrix avis ac parasita, Plin. 10, 23, 33, § 68.

părăsītaster, tri, m. [parasitus], a mean, sorry parasite: parasitaster parvulus, Ter. Ad. 5, 2, 4; cf. Prisc. p. 610; 618 and 628 P.

părăsītātĭo, ōnis, f. [parasitus], a playing the parasite, sponging, Plaut. Am. 1, 3, 23.

părăsītĭcus, a, um, adj. [parasitus], parasitic: perjuratiunculae, Plaut. Stich. 1, 3, 77: ars, id. Capt. 3, 1, 9: mensa, Aug. ap. Suet. Vit. Hor.

părăsītor. āri, v. dep. [parasitus], to play the parasite, to sponge: parasitarier, Plaut. Stich. 4, 2, 54: parasitando pascere ventres suos, id. Pers. 1, 2, 3.

părăsītus, i, m., = παράσιτος, lit. one who eats with another; hence,

  1. I. In gen., a guest (pure Lat. conviva): parasiti Jovis, the gods, Varr. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 7; App. M. 10, p. 246, 35.
    Hence, parasitus Phoebi, a player, actor, Mart. 9, 29, 9.
  2. II. In partic., in a bad sense, one who, by flattery and buffoonery, manages to live at another’s expense, a sponger, toad-eater, parasite (syn. scurra): nos parasiti planiusQuasi mures semper edimus alienum cibum, etc., Plaut. Capt. 1, 1, 7; cf. id. Pers. 1, 3, 3; id. Stich. 2, 1, 42: parasitorum in comoediis assentatio, Cic. Lael. 26, 98: edaces parasiti, Hor. Ep. 2, 1, 173; Juv. 1, 139.
    Comically, of a whip: ne ulmos parasitos faciat, that he will make his elm-twigs stick to me like parasites, i. e. give me a sound flogging, Plaut. Ep. 2, 3, 5.
    The tutelar deity of parasites was Hercules, Plaut. Curc. 2, 3, 79.

părastas, ădis, f., = παραστάς, a four-cornered pillar or column, a pilaster, Vitr. 10, 15; cf. parastata.

părastăta, ae, f., = παραστάτης, a square pillar or column, a pilaster, Cato ap. Isid. Orig. 19, 2, 11: columnae habentes post se parastatas, etc., Vitr. 5, 1 (al. parastaticae).

părastătĭcus, a, um, adj., = παραστατικός,

  1. I. of or belonging to pilasters, parastatic, Inscr. Fabr. p. 688, n. 100.
  2. II. Subst.: părastătĭca, ae, f., = παραστατική.
    1. A. A square pillar or column, a pilaster: columnae atque parastaticae (al. parastatae), Plin. 33, 3, 15, § 52; Vitr. 9, 9; cf. Inscr. Labus Epigrafe Lat. Scop. ap. Egitto, p. 7.
    2. B. In plur.: părastătĭ-cae, ārum, f., two bones in the knee of a horse, Veg. Vet. 4, 1.

părastĭchis, ĭdis, f., = παραστιχίς, a word formed of the initial letters of verses, an acrostic, Suet. Gram. 6 (written as Greek, Gell. 14, 6, 4).

părăsynanchē, ēs, f., = παρασυνάγχη, v. l. Cael. Aur. Acut. 3, 1, 3; v. paracynanche.

părăsynaxis, is, f., = παρασύναξις, a secret, unlawful assembly: parasynaxes et conventicula, Cod. Just. 1, 5, 8, § 3.

părātārĭus, a, um, adj. [1. paro], easily procured: parabilis, Apic. 8, 6 dub.

părātē, adv., v. 1. paro, P. a. fin.

părātĭo, ōnis, f. [1. paro], a preparing, getting, procuring (rare for comparatio; not in Cic.): nulla inest paratio, Afran. ap. Non. 219, 27: rerum, Dig. 30, 1, 39 fin.: regni, a striving after sovereignty, Sall. J. 31, 7.

părātor, ōris, m. [1. paro], a preparer, contriver (eccl. Lat.), Aug. c. Cresc. 1, 8.

păratrăgoedo, āre, v. n., = παρατραγῳδέω, to express one’s self in a tragic, pompous manner: ut paratragoedat carnifex, Plaut. Ps. 2, 4, 17.

părātūra, ae, f. [1. paro], a preparing, preparation (post-class.): materiarum, Tert. Pall. 3 fin.; id. Spect. 4; id. Cor. Mil. 1; id. Virg. Vel. 12; Vulg. 2 Par. 5, 5.

1. părātus, a, um, Part. and P. a., from 1. paro.

2. părātus, ūs, m. [1. paro], a preparing, fitting out, preparation, provision, = apparatus: nullum necessarium vitae cultum aut paratum requirentis, Cic. Fin. 5, 19, 53: paratu militum et armorum, Sall. Fragm. ap. Gell. 2, 27, 2; Liv. 10, 41, 3 Drak. N. cr.: proviso ante funebri paratu, Tac. A. 13, 17: natalem Vitellii diem celebravere ingenti paratu, id. H. 2, 95: mensaeque paratu Regifico, Val. Fl. 2, 652: magno cultu paratuque rerum et familiae, Gell. 19, 1, 7: lauto cenare paratu, Juv. 14, 13.
In plur.: largis paratibus uti, Ov. H. 16, 191; so of ornament, id. M. 8, 683: Tyrios induta paratus, clothing, id. F. 3, 627: ventris et ganeae, Tac. A. 3, 52: fortunae, id. ib. 11, 30.

părăvĕrēdus, i, m. [vox hibr., from παρά-veredus], a horse for extraordinary occasions, an extra post-horse, Cod. Just. 12, 51, 2; 19; id. Th. 8, 15, 7; 15 sq.; Cassiod. Var. 5, 39; 11, 14.

părazōnĭum, ii, n., = παραζώνιον, a dagger, Mart. 14, 32 in lemm.

Parca, ae, f. [root πλεκ-; cf. πλέκω, πλοκή; Lat. plecto, plico], one of the goddesses of Fate, whose Latin names are Nona, Decuma, and Morta, Caesell. Vindex ap. Gell. 3, 16, 11 (their Greek names are Clotho, Lachesis, and Atropos, Hyg. Fab. 171).
In sing.: Parca non mendax, Hor. C. 2, 16, 39: tenax veri, Pers. 5, 48: dura, Ov. P. 4, 15, 36.
Plur., the Fates: Parcae, Hesperides, etc.: quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt, Cic. N. D. 3, 17, 44: Parcae fatalia nentes Stamina non ulli dissoluenda deo, Tib. 1, 7, 1: immites, Prop. 4 (5), 11, 13: iniquae, Hor. C. 2, 6, 9: veraces, id. C. S. 25: sic placitum Parcis, id. C. 2, 17, 16; Lact. 2, 10, 20; Verg. E. 4, 47; Juv. 12, 64.

parcē, adv., v. parcus fin. A.

parcĭlŏquĭum, ii, n. [parce-loquor], a speaking sparingly, reserve in conversation (post-class.), App. M. 5, p. 164, 34.

parcĭmōnĭa and parcĭmōnĭum, v. parsim-.

parcī̆prōmus, i, m. [parce-promo], one that gives sparingly, a niggard, curmudgeon (Plautin.): qui cum geniis suis belligerant parcipromi, Plaut. Truc. 1, 2, 81; id. Ps. 5, 1, 22.

parcĭtas, ātis, f. [parcus], sparingness, parsimony (post-Aug.): animadversionum, Sen. Clem. 7, 22: moderatio, parcitas, sobrietas, Macr. Somn. Scip. 1, 8: ciborum, Cael. Aur. Tard. 3, 8, 118; Pall. 1, 26, 1.

    1. 2. Mercy, moderation: sine ullā parcitate verberare aliquem, Cassiod. 3, Hist. Eccl. 2; id. ib. 6, 12.

parcĭter, adv., v. parcus fin. B.

parco, pĕperci, less freq. parsi (the former constantly in Cic. and Cæs., the latter ante-class. and post-Aug.: parcui, Naev. ap. Non. 153, 21, or Com. 69 Rib.; part. fut. parsurus, Liv. 26, 13, 16; Suet. Tib. 62: parciturus, Hier. Ep. 14, 2), parsum, and less correctly parcĭtum, 3, v. n. and a. [for sparco; Gr. σπαρνός, rare; cf. Engl. spare; but v. also paucus, parvus], to act sparingly, be sparing with respect to a thing, to spare; constr. usually with dat. or absol.; ante-class. also with acc.

  1. I. Lit.
    1. A. Of things (rare but class.).
          1. (α) With dat.: nihil pretio parsit, filio dum parceret, Plaut. Capt. prol. 32: operae meae, id. Mil. 4, 9, 3: te rogo sumptu ne parcas, Cic. Fam. 16, 4, 2: non parcam operae, id. ib. 13, 27, 1: nec impensae, nec labori, nec periculo parsurum, Liv. 35, 44: petit, ne cui rei parcat ad ea perficienda, Nep. Paus. 2, 5.
          2. (β) Absol.: frumentum se exigue dierum XXX. habere, sed paulo etiam longius tolerare posse parcendo, Caes. B. G. 7, 71, 4.
            Poet.: parcens = parcus: parcentes ego dexteras Odi (= parcius administrantes vinum, flores, etc.), Hor. C. 3, 19, 21.
          3. (γ) With acc. (ante-class. and poet.): oleas, Cato, R. R. 58: pecuniam, Plaut. Curc. 3, 11: argenti atque auri memoras quae multa talenta, Gnatis parce tuis, spare, reserve for your children, Verg. A. 10, 532 Serv.
            Prov.: qui parcit virgae odit filium, Vulg. Prov. 13, 24.
    2. B. Of persons, to spare, have mercy upon, forbear to injure or punish (eccl. and late Lat.), usually with dat.: non pepercisti filio tuo, Vulg. Gen. 22, 16; id. 2 Pet. 2, 4 et saep.
  2. II. Trop.
    1. A. To spare, i. e. to preserve by sparing, to use carefully, not to injure.
          1. (α) With dat.: tibi parce, Ter. Heaut. 1, 1, 112: justitia autem praecipit, parcere omnibus, consulere generi hominum, Cic. Rep. 3, 12: aedificiis omnibus publicis et privatis, id. Verr. 2, 4, 54, § 120: amicitiis et dignitatibus, id. Or. 26, 89; id. Phil. 2, 24, 59: non aetate confectis, non mulieribus, non infantibus pepercerunt, Caes. B. G. 7, 28: subjectis, sed debellare superbos, Verg. A. 6, 853: ne reliquis quidem nepotibus parsurus creditur, Suet. Tib. 62: alicujus auribus, i. e. to refrain from speaking on disagreeable topics, Cic. Quint. 12, 40; so, auribus et consuetudini, id. de Or. 3, 43, 170: valetudini, id. Fam. 11, 27, 1: famae, Prop. 1, 16, 11: oculis, i. e. to turn away one’s eyes from an unpleasant sight, id. 4, 9, 35: luminibus, Tib. 1, 2, 33; Suet. Dom. 11: parcit Cognatis maculis similis fera, Juv. 15, 159.
          2. (β) With in and acc. (ante-and post-class.): neque parcit in hostes, Lucr. 6, 399: parce in feminam, App. M. 1, p. 105, 39.
          3. (γ) Absol. (poet.): thyrso parcente ferit, i. e. lightly, Stat. Ach. 1, 572.
    2. B. To abstain or refrain from doing a thing; to forbear, leave off, desist, stop, cease, let alone, omit (cf.: desino, mitto): meo labori non parsi, Cato ap. Fest. p. 242 Müll.; cf. Plaut. Ps. 1, 1, 3; id. Pers. 2, 5, 11; so, neque parcetur labori, Cic. Att. 2, 14, 2: auxilio, to make no use of proffered assistance, id. Planc. 35, 86: lamentis, Liv. 6, 3: bello, abstain from, Verg. A. 9, 656: hibernis parcebant flatibus Euri, id. G. 2, 339: parce metu, cease from, id. A. 1, 257.
          1. (β) With inf., to refrain, forbear (not in class. prose): visere opera tua, Cato, R. R. 1, 1: hancine ego vitam parsi perdere, Ter. Hec. 3, 1, 2: proinde parce, sis, fidem ac jura societatis jactare, Liv. 34, 32: parcite, oves, nimium procedere, Verg. E. 3, 94: pias scelerare manus, id. A. 3, 42: defundere vinum, Hor. S. 2, 2, 58: ne parce dare, id. C. 1, 28, 23: parce postea paupertatem cuiquam objectare, App. Mag. 23, p. 289, 3; Aug. Ep. 43, 24: ori, to refrain from speaking, Vulg. Job, 7, 11.
          2. * (γ) With acc.: parcito linguam in sacrificiis dicebatur, i. e. coërceto, contineto, taceto, Fest. p. 222 Müll.
          3. * (δ) With ab, to desist from: precantes, ut a caedibus et ab incendiis parceretur, Liv. 25, 25, 6; so with abl. alone: caede, Aus. Epigr. 130, 4.

parcus, a, um, adj., = παῦρος [v. parco], sparing in any thing, esp. in expenditure; in a good and bad sense, frugal, thrifty, economical; niggardly, penurious, parsimonious (syn.: tenax, restrictus).

  1. I. Lit.
          1. (α) Absol.: detrusisti me ad senem parcissimum, Plaut. Aul. 2, 5, 9: patre parco ac tenaci, Cic. Cael. 15, 36: optimus colonus, parcissimus, modestissimus, frugalissimus, id. de Or. 2, 71, 287: parcumque genus patiensque laborum, Ov. M. 7, 656: parcā manu offerre aliquid, Hor. C. 3, 16, 43.
          2. (β) With gen.: veteris non parcus aceti, Hor. S. 2, 2, 62: donandi parca juventus, id. ib. 2, 5, 79: pecuniae, Tac. H. 1, 49: pecuniae parcus ac tenax, Suet. Tib. 46.
    1. B. In gen., sparing, chary, moderate in any thing: operā haud fui parcus meā, Plaut. Rud. 4, 2, 14: nimium parcus in largiendā civitate, Cic. Balb. 22, 50: non tam vereor, ne me in laudibus suis parcum, quam ne nimium putet, Plin. Pan. 3, 3: quam modica cultu, quam parca comitatu, id. ib. 83, 7: civium sanguinis parcus, Tac. H. 3, 75: parcissimus somni, Luc. 9, 590: parcissimus vini, Suet. Aug. 77: acies non parca fugae, Sil. 10, 30: beneficiorum parcissimus aestimator, Plin. Pan. 21, 2: parcus Deorum cultor, Hor. C. 1, 34, 1: in libidinem projecti, in cibum parci, Just. 41, 3, 13.
      With inf.: parcusque lacessere Martem, Sil. 1, 680: haud parci Martem coluisse, id. 8, 464.
      In gen., moderate, not rash nor self-indulgent: somnus sanitatis in homine parco, Vulg. Ecclus. 31, 24.
      Comp.: parcior somni, Just. 11, 13, 2.
      Sup.: parcissimus somni, Luc. 9, 590.
  2. II. Transf., spare, scanty, little, small, slight (poet. and in post-Aug. prose): parco sale contingere, Verg. G. 3, 403: tellus, Stat. S. 4, 5, 13: lucerna, Prop. 4 (5), 3, 60: vulnus, Sil. 16, 111: merito parcior ira meo, Ov. P. 1, 2, 98: questaque sum vento lintea parca dari, id. H. 21, 79: optima mors parca quae venit apta die, after a short time, Prop. 3, 3, 40 (Parcae quae venit acta die, id. 3, 4, 18 Müll.): et brevis somnus, Plin. Pan. 49.
    Adv., in two forms, parce (class.) and parciter (ante- and post-class.).
    1. A. Form parcē.
      1. 1. Sparingly, frugally, thriftily; penuriously, parsimoniously: parce parcus, Plaut. Aul. 2, 4, 35: vivere parce, continenter, severe, sobrie, Cic. Off. 1, 30, 106; cf.: parce ac duriter se habere, Ter. Ad. 1, 1, 20: parce et duriter vitam agere, id. And. 1, 1, 47: nimium parce facere sumptum, id. ib. 2, 6, 19: frumentum parce et paulatim metiri, Caes. B. G. 7, 71: cur id tam parce tamque restricte faciant, Cic. Fin. 2, 13, 42: parce seminat, Vulg. 2 Cor. 9, 6.
        Comp.: implet manum parcius, Juv. 6, 546.
      2. 2. In gen., sparingly, moderately, cautiously: scripsi de te parce et timide, Cic. Fam. 6, 7, 3: parce et molliter aliquem laedere, id. ib. 1, 9, 23: gaudere, Phaedr. 4, 16: mirari, Sil. 10, 474; 15, 756; Plin. Ep. 5, 16, 3; 5, 7, 4.
        Comp.: parcius dicere de laude alicujus, Cic. Mur. 13, 29: parcius ista viris tamen obicienda memento, Verg. E. 3, 7: parcius Andromachen vexavit Achaia victrix, Ov. H. 8, 13: parcius quatiunt fenestras, rarely, seldom, Hor. C. 1, 25, 1; Quint. 9, 2, 69.
        Sup.: civitatem Romanam parcissime dedit, Suet. Aug. 40: ut parcissime dicam, nemo historicorum commendavit magis, Quint. 10, 1, 101.
    2. B. Form parcĭter, sparingly, Pompon. ap. Non. 515, 6: praelibare, Claud. Mam. praef.

pardălĭanches, is, n., = παρδαλιαγχές, an epithet of a poisonous plant (aconitum) which chokes panthers, Plin. 27, 2, 2, § 7; 8, 27, 41, § 99; Sol. 17 fin.

pardălī̆os, ii, m., = παρδάλειος (sc. λίθος), a precious stone spotted like a panther, jasper, Plin. 37, 11, 73, § 190.

pardălis, is, f., = πάρδαλις, a female panther, Curt. 5, 1, 21.

pardălĭum, ii, n. [pardalis], a kind of ointment that smells like a panther, Plin. 13, 1, 2, § 6.

pardus, i, m., = πάρδος, a male panther: nunc varias (pantheras) et pardos, qui mares sunt, appellant in eo omni genere creberrimo in Africā Syriāque, Plin. 8, 17, 23, § 63; 10, 73, 94, § 202; 11, 37, 65, § 172; Juv. 11, 123.
Prov.: si mutare potest Aethiops pellem suam, aut pardus varietates suas, Vulg. Jer. 13, 23.

părēas or părīas, ae, m., = παρείας, a kind of snake, Luc. 9, 721; cf.: pareas serpens, qui semper in caudā ambulat et sulcum facere videtur, Isid. Orig. 12, 4.

părectătus, a, um, adj., = παρέκτατος, grown up, marriageable (ante-class.), Lucil. and Varr. ap. Non. 67, 11 sq.

părē̆dros, i, m., = πάρεδρος, that sits by one’s side, remains with one: paredri spiritus, familiar spirits, Tert. Anim. 28.

părēgŏrĭa, ae, f., = παρηγορία, alleviation, ease: paregoriam praestare, App. Herb. 24.

A maximum of 100 entries are shown.