Lewis & Short

parvŭlus or parvŏlus, a, um,

  1. I. adj. dim. [parvus], very small, little, petty, slight, (class.): ne dum parvulum hoc consequimur, illud amittamus, quod maximum est, Cic. Inv. 2, 3, 10: parvola magni formica laboris, Hor. S. 1, 1, 33: parvula, pumilis, Lucr. 4, 1162: impulsio, Cic. Inv. 2, 8, 25: res, id. Quint. 16, 53: pecunia, id. Rosc. Com. 8: stridor, Plin. 17, 24, 37, § 221: res, Hor. Ep. 1, 18, 29: tuta et parvola laudo, id. ib. 15, 42: proelium, a skirmish, Caes. B. G. 2, 30: detrimentum, id. ib. 5, 50: causa, Lucr. 4, 193.
  2. II. In partic.
    1. A. Of age, little, young: a parvulo, from his childhood, = a puero, Ter. And. 1, 1, 8: parvula (soror), id. Eun. 3, 3, 18: segmentatis dormisset parvula cunis, when a child, Juv. 6, 89; cf.: ab parvulis, from their infancy or childhood, Caes. B. G. 6, 21; cf.: a parvulā aetate, Just. 12, 4.
      Esp. as subst.: parvŭlus, i, m., a child: si quis mihi parvulus aulā luderet Aeneas, Verg. A. 4, 328; cf.: rex Si vis tu fieri, nullus tibi parvolus aulā Luserit Aeneas, Juv. 5, 138: parvulus enim natus est nobis, Vulg. Isa. 9, 6: exceptis parvulis, id. Matt. 14, 24.
      Of animals: (ursi) parvuli excepti, Caes. B. G. 6, 28, 4.
    2. B. Too little, i. e. not equal to, not sufficient for a thing: quam illi rei ego etiam nunc sum parvolus! Plaut. Ps. 3, 1, 17.
    3. C. Deficient in understanding, indiscreet, Arn. 1, 43.
      Hence, adv.: parvŭlum, little, not much (not in Cic. or Cæs.): aut nihil aut parvulum, Cels. 7, 18, 32: parvulum referret, an, etc., Plin. Ep. 8, 14, 14.