Lewis & Short

palpĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [palpo], to move frequently and quickly, to tremble, throb, pant, palpitate.

  1. I. Lit.: cor palpitat, * Cic. N. D. 2, 9, 24: radix micat ultima linguae, Utque salire solet mutilatae cauda colubrae, Palpitat, Ov. M. 6, 559: cerebrum uni homini in infantiā palpitat, Plin. 11, 37, 49, § 134: in ovo gutta sanguinis salit palpitatque, id. 10, 53, 74, § 148; 11, 37, 65, § 173.
    Esp. of persons or animals in the agony of death, to struggle, be convulsed: palpitat et positas aspergit sanguine mensas, Ov. M. 5, 40: semianimes palpitantesque, Suet. Tib. 61: jam palpitat arvis Phaedimus, Stat. Th. 8, 439; 9, 756; Calp. Ecl. 2, 62.
    In mal. part., Juv. 3, 134.
    Of things: hic arduus ignis Palpitat, flickers, Stat. Th. 12, 70.
  2. II. Trop.: animum palpitantem percussit, Petr. 100.