Lewis & Short

oppīlo (obp-), āvi, ātum, 1, v. a. [obpilo], to stop up, shut up (rare but class; syn.: obturo, obstruo, claudo): metretam novam amurcā colluito, oppilato, Cato, R. R. 100; Varr. L. L. 5, 31, 135: ostia, Lucr. 6, 725: scalis tabernae oppilatis, Cic. Phil. 2, 9: clausae portae et oppilatae, Vulg. 2 Esdr. 7, 3.