Lewis & Short

offulgĕo (obf-), si, 2, v. n. [ob-fulgeo], to shine against or upon; to appear (not ante-Aug.).

  1. I. Lit.: continuo nova lux oculis offulsit, Verg. A. 9, 110: dextrum offulsit conatibus omen, Sil. 13, 114: species mei amici, Ps. -Quint. Decl. 9, 7.
  2. II. Trop.: lucrum, Ps. -Quint. Decl. 12, 4: ortus imperii nostri, Cod. Theod. 2, 8, 25.