Lewis & Short

nundĭnor, ātus, 1, v. dep. [nundinae].

  1. I. Lit., to attend or hold market, to trade, traffic (syn. mercor): in captivorum pretiis, nec victoris animo, nec magni ducis more nundinans, chaffering, Liv. 22, 56: nefandis nundinandi commerciis, Amm. 31, 5; Macr. S. 1, 16.
    1. B. Transf., to come together in large numbers: in Solonio, ubi ad focum angues nundinari solent, Cic. Div. 2, 31, 66.
  2. II. Trop., to get by trafficking; to purchase, buy: nundinari senatorium nomen, Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122: jus ab aliquo, id. ib. 2, 1, 46, § 119: totum imperium populi Romani, id. Phil. 3, 4, 10.
    1. B. To trade away, to sell: constabat eum in cognitionibus patriis nundinari praemiarique solitum, Suet. Tib. 7: judices sententias suas pretio nundinantur, App. M. 10, p. 255, 13.
      Act. collat. form nundĭno, to sell (postclass.): nundinatum pudorem, Firm. Math. 6, 31 fin.; Auct. ap. Capitol. Gord. 24 fin.; so in part. perf.: nundinatus, traded away, sold, Firm. Math. 6, 31 med.; Prud. στεφ. 10, 969; Tert. Virg. Vel. 13.