Lewis & Short

nĕpōtor, ātus, 1, v. dep. [1. nepos, C.], to be prodigal, profuse, extravagant.

  1. I. Lit.: Aristippus in purpurā nepotatur, Tert. Apol. 46 fin.
  2. II. Trop., to throw away, squander: veto liberalitatem nepotari, Sen. Ben. 1, 15, 3.