Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mūgĭnor, āri, v. dep., to dally, trifle, hesitate, delay (rare but class.): muginari est nugari et quasi tarde conari, Paul. ex Fest. p. 147 Müll.: muginamur, Lucil. ap. Non. 139, 6; Att. ib. 139, 7: dum tu muginaris, cepi consilium domesticum, Cic. Att. 16, 12, 1.
In the collat. form, mūsĭnor, āri: dum ista (ut ait M. Varro) musinamur. Plin. H. N. prooem. § 18.

Mūsēum, i, and Mūsīum, ĭi, n., = Μουσεῖον, a seat of the muses, a museum; a place for learned occupations, a library, academy, study, Varr. R. R. 3, 5, 9; Suet. Claud. 42; Spart. Hadr. 20; a grotto, Plin. 36, 21, 42, § 154.

Mūsĭa, ae, f., for Mysia, like Suria for Syria, Don. Ter. Hec. 1, 2, 8.

mūsĭca, ae, and mūsĭcē, ēs, f., = μουσική, the art of music, music; acc. to the notions of the ancients, also every higher kind of artistic or scientific culture or pursuit: musicam Damone aut Aristoxeno tractante? etc., Cic. de Or. 3, 33, 132: socci et cothurni, i. e. comic and dramatic poetry, Aus. Ep. 10, 43: musice antiquis temporibus tantum venerationis habuit, ut, Quint. 1, 10, 9.

Musicāni, ōrum, m., a people on the Indus, Curt. 9, 8, 8; 10; 16.

mūsĭcārĭus, ii, m. [musicus], a musical-instrument maker, Inscr. Grut. 654, 1.

mūsĭcātus, a, um, adj. [musica], set to music (post-class.): cantilenae, App. Trism. p. 81, 33.

1. mūsĭcē, adv., v. musicus fin.

2. mūsĭcē, v. musica.

mūsĭcus. a, um, adj., = μουσικός.

  1. I. Of or belonging to music, musical (class.).
    1. A. Adj.: leges musicae, the rules of music, Cic. Leg. 2, 15, 39: sonus citharae, Phaedr. 4, 18, 20: pedes, Plin. 29, 1, 5, § 6.
    2. B. Subst.
      1. 1. mūsĭcus, i, m., a musician: musicorum aures, Cic. Off. 1, 41, 146.
      2. 2. mūsĭ-ca, ōrum, n., music: in musicis numeri, et voces, et modi, Cic. de Or. 1, 42, 187: dedere se musicis, id. ib. 1, 3, 10: et omnia musicorum organa, Vulg. 1 Par. 16, 42.
  2. II. In gen.
      1. 1. Of or belonging to poetry, poetical; subst., a poet: applicare se ad studium musicum, the art of poetry, Ter. Heaut. prol. 23: ars, id. Phorm. prol. 18: musicus pes, a metrical foot of five syllables, –⏑–⏑⏑ (e. g. temperantia), Diom. p. 478 P.
      2. 2. Of or belonging to science, scientific: ludus, scientific occupation, Gell. praef.
        Hence, adv.: * mūsĭcē, = μουσικῶς: musice hercle agitis aetatem, you are in clover, i. e. living luxuriously at another’s expense, Plaut. Most. 3, 2, 40.

Mūsĭ-gĕna, ae, m. [Musa-gigno], muse-born, son of a muse (post-class.), Rufin. de Compos. et Metr. Orat.

mūsĭmo or musmo, ŏnis, m., = μούσμων,

  1. I. an animal of Sardinia, prob. the muflone, from which we have the tame sheep, Plin. 8, 49, 75, § 199.
  2. II. Transf.: musimones asini, muli, aut equi breves. Lucil. lib. sexto: pretium emit, qui vendit equum musimonem (i. e. a stallion). Cato Deletorio: asinum aut musimonem aut arietem, Non. 137, 22 sq.; cf. Serv. Verg. G. 3, 446.

mūsĭnor, āri, v. muginor fin.

Mūsīum, ii, v. Museum.

mūsīvārĭus, ii, m. [musivum], a worker in mosaic (post-class.): intestinarii, statuarii, musivarii, Imp. Const. Cod. Just. 10, 64, 1; Cassiod. Var. 7, 5.

mūsīvus, a, um, adj. [musa], of or belonging to a muse, artistic: fontem opere musivo exornare, Inscr. Orell. 3323; cf. Museus.
As subst.: mūsīvum, i, n., = μουσεῖον, mosaic work, mosaic (post-class.): pictum de musivo, Spart. Pesc. 6: musivo picta genera hominum, Aug. Civ. Dei, 16, 8.