No entries found. Showing closest matches:
mūgĭnor, āri, v. dep., to dally, trifle, hesitate, delay (rare but class.): muginari est nugari et quasi tarde conari, Paul. ex Fest. p. 147 Müll.: muginamur, Lucil. ap. Non. 139, 6; Att. ib. 139, 7: dum tu muginaris, cepi consilium domesticum, Cic. Att. 16, 12, 1.
In the collat. form, mūsĭnor, āri: dum ista (ut ait M. Varro) musinamur. Plin. H. N. prooem. § 18.
Mūsēum, i, and Mūsīum, ĭi, n., = Μουσεῖον, a seat of the muses, a museum; a place for learned occupations, a library, academy, study, Varr. R. R. 3, 5, 9; Suet. Claud. 42; Spart. Hadr. 20; a grotto, Plin. 36, 21, 42, § 154.
Mūsĭa, ae, f., for Mysia, like Suria for Syria, Don. Ter. Hec. 1, 2, 8.
† mūsĭca, ae, and mūsĭcē, ēs, f., = μουσική, the art of music, music; acc. to the notions of the ancients, also every higher kind of artistic or scientific culture or pursuit: musicam Damone aut Aristoxeno tractante? etc., Cic. de Or. 3, 33, 132: socci et cothurni, i. e. comic and dramatic poetry, Aus. Ep. 10, 43: musice antiquis temporibus tantum venerationis habuit, ut, Quint. 1, 10, 9.
Musicāni, ōrum, m., a people on the Indus, Curt. 9, 8, 8; 10; 16.
‡ mūsĭcārĭus, ii, m. [musicus], a musical-instrument maker, Inscr. Grut. 654, 1.
mūsĭcātus, a, um, adj. [musica], set to music (post-class.): cantilenae, App. Trism. p. 81, 33.
1. mūsĭcē, adv., v. musicus fin.
2. mūsĭcē, v. musica.
† mūsĭcus. a, um, adj., = μουσικός.
Mūsĭ-gĕna, ae, m. [Musa-gigno], muse-born, son of a muse (post-class.), Rufin. de Compos. et Metr. Orat.
† mūsĭmo or musmo, ŏnis, m., = μούσμων,
Mūsīum, ii, v. Museum.
mūsīvārĭus, ii, m. [musivum], a worker in mosaic (post-class.): intestinarii, statuarii, musivarii, Imp. Const. Cod. Just. 10, 64, 1; Cassiod. Var. 7, 5.
† mūsīvus, a, um, adj. [musa], of or belonging to a muse, artistic: fontem opere musivo exornare, Inscr. Orell. 3323; cf. Museus.
As subst.: mūsīvum, i, n., = μουσεῖον, mosaic work, mosaic (post-class.): pictum de musivo, Spart. Pesc. 6: musivo picta genera hominum, Aug. Civ. Dei, 16, 8.