Lewis & Short

mŏdĕrātus, a, um, P. a., v. modero fin.

mŏdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [modus], to moderate a thing (in verb. fin. only anteand post-class.).

  1. I. Lit.
          1. (α) With acc.: neque tuum te ingenium moderat, Pac. ap. Non. 471, 7.
          2. (β) With dat.: ego voci moderabo meae, Plaut. Mil. 2, 2, 115.
  2. II. Transf., to regulate, Dig. 3, 5, 14: ita res moderatur, ut, etc., ib. 23, 3, 39.
    Hence, mŏdĕrātus, a, um, P. a., keeping within due bounds, observing moderation, moderate (Ciceron.).
    1. A. Of persons: moderati senes tolerabilem agunt senectutem, Cic. Sen. 3, 7: in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans, id. Font. 14, 40: moderatum esse in re aliquā, id. Phil. 2, 16, 40; cf.: Gracchis cupidine victoriae haud satis moderatus animus, Sall. J. 42, 2.
    2. B. Of things, moderated, kept within due measure or bounds, moderate: convivium moderatum atque honestum, Cic. Mur. 6, 13: ventus, Ov. Tr. 4, 4, 57: mores, Cic. Fam. 12, 27, 1: otium, id. Brut. 2, 8: doctrina, id. Mur. 29, 60: oratio, id. de Or. 2, 8, 34.
      Comp.: quando annona moderatior? Vell. 2, 126, 3.
      Sup.: moderatissimus sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5.
      Hence, adv.: mŏdĕ-rātē, with moderation, moderately (Ciceron.): moderate dictum, Cic. Font. 10, 31: omnia humana placate et moderate feramus, id. Fam. 6, 1, 4: moderate et clementer jus dicere, Caes. B. C. 3, 20.
      Comp.: moderatius id volunt fieri, Cic. Fin. 1, 1, 2.
      Sup.: res moderatissime constituta, Cic. Leg. 3, 5, 12.