Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mītesco (mitisco), ĕre, v. inch. n. [mitis], to become mild or mellow, to grow ripe (of fruits, to lose their roughness or harsh flavor; class.).

  1. I. Lit.: nec grandiri frugum fetum posse nec mitescere, Pac. ap. Non. 343, 16 (Trag. Rel. v. 142 Rib.): uvae a sole mitescunt, Cic. Oecon. ap. Gell. 15, 5, 8: mala, Plin. 15, 14, 15, § 51: cornus, arbutus, prunus, piri, to grow mellow, ripe, Col. 7, 9: sunt (herbae) quae mitescere flamma, Mollirique queant, Ov. M. 15, 78: ervum, Plin. 22, 25, 73, § 153.
    1. B. Transf., in gen., to grow mild, soft; to grow gentle, tame: offirmatod animo mitescit metus, Pac. ap. Non. 406, 9 (Trag. Rel. v. 293 Rib.): nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non … mitiscat malo, Att. ap. Non. 473, 6 (Trag. Rel. v. 684 Rib.): caelum mitescere, arbores frondescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69: hiems, Liv. 23, 19: annus, Sil. 15, 505: frigora, Hor. C. 4, 7, 9: Alpium juga, Plin. 3, 25, 28, § 147: ferae quaedam numquam mitescunt, Liv. 33, 45.
  2. II. Trop., to grow mild, gentle: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit, Hor. Ep. 1, 1, 39.

mītĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a. [mitis-facio], to make mild or mellow, to mature, ripen; to make tame, to tame (mostly postAug. for the class. mitigo, q. v.).

  1. I. Lit.: in omne corpus diviso et mitigato cibo, well digested, distributed as nutriment (al. modificatus), Cic. Div. 2, 26, 57 Orell. N. cr.: nocte sidus tepido fulgore mitificat (marinas locustas), Plin. 9, 31, 50, § 96: elephantos, to tame, id. 8, 7, 7, § 23.
  2. II. Trop., to make mild or gentle: homines, Gell. 2, 12, 4.

mītĭfĭcus, a, um, adj. [mitifico], mild, soft, gentle (poet. and post-class.): vapores, Prud. Ham. 963: mens, Sil. 12, 474.

mītĭgābĭlĭter, adv. [mitigo], mildly, gently (post-class.), Cael. Aur. Acut. 3, 4, 32.

mītĭganter, adv., v. mitigo fin.

mītĭgātĭo, ōnis, f. [mitigo], a soothing, mitigating, mitigation (rare but class.), Cic. de Or. 3, 30, 118: multis mitigationibus lenire, Auct. Her. 4, 37, 49: quae non indiget mitigationis, id. ib. 4, 37, 50: si est lingua curationis, est et mitigationis, Vulg. Sir. 36, 25.

mītĭgātīvus, a, um, adj. [mitigo], soothing, mitigative (post-class.): curatio, Cael. Aur. Acut. 1, 5, 45: cataplasma, id. Tard. 2, 1, 52; 5, 2, 37.

mītĭgātōrĭus, a, um, adj. [mitigo], soothing, mitigative (post-Aug.), Plin. 28, 6, 17, § 63.

mītĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [mitis-ago], to make mild, soft, or tender, make ripe or mellow; to make tame, to tame (class.).

  1. I. Lit.: cum aestivā maturitate alia mitigaverit, alia torruerit, Cic. Rep. 4, 1, 6 (cited ap. Non. 343, 21): mitiget auctumnus, quod maturaverit aestas, Aus. Idyll. 8: cibum, to make soft or tender, to soften by boiling or roasting, Cic. N. D. 2, 60, 151.
    Comically: misero mihi mitigabat sandalio caput, mellowed, broke, Turp. ap. Non. l. l.: hic, qui dura sedens porrecto saxa leone Mitigat, i. e. makes soft for sitting on by spreading over them a lion’s skin, Mart. 9, 44, 2: Indus agros, laetificat et mitigat, to make fruitful, Cic. N. D. 2, 52, 130: vina diluendo, Plin. 14, 22, 29, § 149: silvestres arbores, id. 17, 10, 12, § 66: amaritudinem frugum, to soften, mitigate, id. 18, 16, 40, § 141: cervicum duritias, id. 20, 22, 92, § 250: rabiem suum, id. 10, 63, 83, § 182: pilos, to thin, id. 35, 6, 19, § 37: animal, to tame, Sen. Ben. 1, 3: valetudinem temperantia, to mitigate, Plin. Ep. 1, 12, 9.
  2. II. Trop., to make mild or gentle, to pacify, soothe, calm, assuage, appease, mitigate: animum alicujus, Cic. Balb. 26, 57: te aetas mitigabit, id. Mur. 31, 65: iras, Ov. Tr. 4, 6, 15: querimonias, Col. praef.: tristitiam ac severitatem, Cic. de Or. 2, 58, 236; cf.: acerbam severitatem condimentis humanitatis, id. Q. Fr. 1, 1, 7: dolores, id. Att. 3, 15, 2: labores, id. de Or. 3, 4, 14: aliquem pecuniā, Tac. H. 1, 66: temporum atrocitatem, Suet. Tib. 48: acrimonia mitigabitur laude, Auct. Her. 4, 37, 50: aures, to soothe with explanatory representations, Quint. 12, 1, 14: metus, id. 12, 2, 28: feritatem animalium, Plin. 24, 17, 102, § 167: alicui aliquem, to reconcile: Hannibalem Romanis, Just. 31, 4, 4; cf.: vix revocanti patri mitigatus est, id. 9, 7, 6.
    Hence, mītĭganter, adv., in a soothing manner; in order to soothe, Cael. Aur. Tard. 5, 1, 13; 4, 3, 62; id. Acut. 1, 11, 76.

mĭtĭlo, 1, v. n., to cry like the acredula: acredula tunc mitilans (al. trutilans, truculans), Auct. Carm. Philom. 16.

mītis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. mith-, to associate; Lat. mutuus], mild, mellow, mature, ripe; of the soil, mellow, light, kindly, fruitful; of a river, calm, gentle, placid (class.; syn.: lenis, placidus, comis).

  1. I. Lit.: sunt nobis mitia poma, Verg. E. 1, 81: uva, id. G. 1, 448: Bacchus (i. e. vinum), mellow, id. ib. 1, 344: suci, Ov. M. 14, 690: mite solum Tiburis, Hor. C. 1, 18, 2: mitis (fluvius) in morem stagni, Verg. A. 8, 88: flamma, harmless, innoxious, Sil. 16, 120.
  2. II. Trop., mild, soft, gentle.
    1. A. In gen.: nihil tam vidi mite, nihil tam placatum, quam tum meus frater erat in sororem tuam, Cic. Att. 5, 1, 3: mitis tranquillusque homo, Plaut. Truc. 4, 3, 2: homo mitissimus atque lenissimus, Cic. Cat. 4, 5, 10: ex feris et immanibus, mites reddidit et mansuetos, id. Inv. 1, 2, 2.
      Poet., with acc., in respect of: nec Mauris animum mitior anguibus, Hor. C. 3, 10, 18.
      With dat.: mites hostibus, Ov. P. 2, 1, 48: poenitentiae mitior, towards the penitent, Tac. Agr. 16.
    2. B. Of things: mitis et misericors animus, Cic. Inv. 1, 55, 106: consilium, Ov. Tr. 1, 5, 5: doctrina, Cic. Mur. 29, 160: malum, blandum atque dolosum, Lucil. ap. Non. 343, 9: mitius exsilium, Ov. Tr. 2, 185: servitium, Prop. 3, 13, 20: opes, acquired through a long peace, Sil. 14, 653: affectus mitiores, Quint. 5, 13, 2: ingenium, Juv. 4, 82; 13, 184: animus, id. 14, 15.
    3. C. Of speech: Thucydides si posterius fuisset, multo maturior fuisset et mitior, riper and mellower, more palalable, Cic. Brut. 83, 288: mitis et compta oratio, id. Sen. 9, 28: non hac tam atroci, sed illa lege mitissima, causam dicere, id. Verr. 2, 1, 9, § 26.
  3. III. Comically, made soft, mellow with beating: mitis sum equidem fustibus, Plaut. Mil. 5, 31; cf. Ter. Ad. 2, 4, 12.
    Hence, adv.: mīte, mildly, soflly, gently (rare; not in Cic.): mite connivere, App. M. 10, p. 285, 4.
    Comp.: mitius ille perit, Ov. P. 3, 7, 27.
    Sup.: mitissime legatos appellare, Caes. B. G. 7, 43.

mītĭuscŭlus, a, um, adj. dim. [mitior], rather mild, mildish (post-class.): febres, Cael. Aur. Acut. praef. § 18.