Lewis & Short

mĭsĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. n. and mĭsĕ-rĕor, ĭtus, 2 (inf. pres. misererier, Lucr. 5, 1023; ante- and post-class. part. perf. misertus for miseritus, Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10; Hyg. Fab. 58), v. dep. [miser], to feel pity, have compassion, to pity, compassionate, commiserate.

  1. I. In the verb. finit. (in the act. form only ante-class.).
          1. (α) Form misereo: piaculumst miserere nos hominum rem male gerentum, Plaut. Truc. 2, 1, 13: miserete anuis, Enn. ap. Non. 474, 30 (Trag. v. 232 Vahl.): cogebant hostes, ut misererent, id. ap. Prisc. p. 824 P.: ipse sui miseret, Lucr. 3, 881.
          2. (β) Form misereor (class.): miseremini sociorum, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 72: postulat, ut sui misereantur, Auct. Her. 1, 14, 24: miserere temporis, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 1: nescio qui nostri miseritus tandem deus, Afran. ap. Gell. 20, 6, 5: deos miseritos nominis Romani, Liv. 27, 33 fin.: cum misereri mei debent, Cic. Att. 4, 5, 2: laborum tantorum, Verg. A. 2, 143: miserere mei, miserere meorum, Ov. H. 12, 81: miserere inopum sociorum, Juv. 8, 89.
            With dat.: cui Venus postea miserta est, Hyg. Fab. 58; Diom. p. 294 P.
            With acc. (dub.): tot miserere animas, Grat. Cyneg. 440 (al. miserare).
            Impers. pass.: ut supplicum misereatur, that we should feel pity for suppliants, Cic. Inv. 1, 30, 48.
  2. II. Impers.: miseret and (less freq.) miseretur me alicujus and alicujus rei, it distresses me, I feel pity or compassion for a person or thing.
          1. (α) Form miseret: miseret me eādem formā dicitur, quā piget, poenitet, taedet, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: tui me miseret, mei piget, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 82 Vahl.); cf.: quos non miseret neminis, id. ap. Fest. p. 162 Müll. (Trag. v. 174 ib.): miseret et aliorum, tui te nec miseret nec pudet, Plaut. Trin. 2, 4, 30: eorum nos miseret, Cic. Mil. 34, 92: neque te mei tergi misereret, si, etc., Plaut. Ps. 5, 2, 25: nilne te miseret, id. ib. 1, 3, 74.
          2. (β) Form miseretur, miseritum (misertum) est: patris me miseretur, Turp. ap. Non. 477, 15: neque me minus vestri quam mei miserebitur, L. Crassus ap. Prisc. p. 824: quando te nostrum et reipublicae miserebitur? Quadrig. ap. Gell. 20, 6, 11: cave te fratrum pro fratris salute obsecrantium misereatur, Cic. Lig. 5, 14, acc. to Prisc. p. 797 P. (Klotz, misereat): neque metui, neque tuorum liberum misereri potest, id. Verr. 2, 1, 30, § 77 Zumpt N. cr.: me ejus miseritum’st, Plaut. Trin. 2, 4, 29: quo me reipublicae maxime misertum est, Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10.
            With gen.: miseretur tui, Pac. ap. Non. 477, 16.