Lewis & Short

mĭnōro, no

  1. I. perf., ātum, 1, v. a. [2. minor], to make smaller, less, or fewer, to lessen, diminish (eccl. Lat.), perit anima, ei minoratur, Tert. Anim. 43: jumenta eorum, Vulg. Psa. 106, 38: dies temporis ejus, id. ib. 88, 46: et qui minoratur viribus, id. Eccli. 41, 3.
  2. II. Neutr., to be lacking, be in want: et qui modicam, non minoravit, Vulg. 2 Cor. 8, 15.
    Hence, mĭnōrātus, a, um, P. a., diminished, less (post-class.): minorato pretio vendere, Dig. 18, 7, 10 (al. numerato).