Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

mendācĭlŏquĭum, ii, n. [mendaciloquus], for mendacium, false-speaking, falsehood, mendacity: mendaciloquium, ψευδολογία, Gloss. Philox.

mendācĭlŏquus, a, um, adj. [mendacium-loquor], false-speaking, lying, mendacious (ante- and post-class.): nihil est stolidius, Neque mendaciloquius, Plaut. Trin. 1, 2, 163.
As subst.: mendācĭlŏquus, i, m., a liar: mendaciloquorum doctrinae, Tert. adv. Psych. 2.

mendācĭŏlum, i, n., v. mendaciunculum.

mendācĭtas, ātis, f. [mendax], false hood, mendacity (eccl. Lat.), Tert. Praescr. 31.

mendācĭter, adv., v. mendax fin.

mendācĭum, ii, n. [mendax], a lie, untruth, falsehood.

  1. I. Lit. (class.): dicere alicui mendacium de re aliquā, Plaut. Bacch. 4, 9, 33: mendacio fallere, Cic. Mur. 30, 62: vatum, Ov. F. 6, 253: famae, id. ib. 4, 311: immensa spirant mendacia, Juv. 7, 111: Titiae meae, cum quā sine mendacio vixi, i. e. honestly, without hypocrisy, Dig. 34, 2, 36: prophetāsti mendacium, Vulg. Jer. 20, 6; cf. id. ib. 27, 10: credere mendacio, to believe a lie, id. 2 Thess. 2, 11.
    1. B. Esp., a fable, fiction (opp. historic truth): poëtarum, Curt. 3, 1, 4.
  2. II. Transf., of things, a counterfeit (post-Aug.): neque est imitabilior alia mendacio vitri, Plin. 37, 8, 33, § 112; 35, 6, 29, § 48.

* mendācĭuncŭlum, i, n. dim. [mendacium], a little lie, trifling untruth, fib: quod tamen est mendaciunculis aspergendum (al. mendaciolis), Cic. de Or. 2, 59, 241 Orell. N. cr.

mendax, dācis, adj. [mentior], given to lying, mendacious; subst., a liar.

  1. I. Lit.: mendacem esse adversus aliquem, Plaut. Poen. 1, 2, 188: cum mendaci homini, ne verum quidem dicenti, credere soleamus, Cic. Div. 2, 71, 146: Carthaginienses fraudulenti et mendaces, id. Agr. 2, 35, 95: aretalogus, Juv. 15, 16.
    As subst.: mendax, dācis, m., a liar.
    Prov.: mendacem memorem esse oportet, a liar should have a good memory, Quint. 4, 2, 91.
    Comp.: Parthis mendacior, Hor. Ep 2, 1, 112.
    Sup.: mendacissimus, the greatest liar, Plaut. Rud. 3, 4, 48.
    With gen.: si hujus rei me mendacem esse inveneris, Plaut. As. 5, 2, 4.
    With dat.: saepe fui mendax pro te mihi, Ov. H. 2, 11.
    With in and acc.: in parentem, Hor. C. 3, 11, 35; for which adversum, Plaut. Poen. 1, 2, 188.
    With in and abl.: in tenui farragine, Pers. 5, 77.
  2. II. Transf., of inanim, and abstr. things, lying, false, deceptive; feigned, fictitious, counterfeit, not real, etc. (mostly poet.): mendacia visa, Cic. Div. 2, 62, 127: speculum, Ov. Tr. 3, 7, 38: fundus, that does not yield the expected fruits, Hor. C. 3, 1, 30: damnum, Ov. A. A. 1, 431: infamia, Hor. Ep. 1, 16, 39: os, Tib. 3, 6, 35: pennae, Ov. M. 10, 159: quidquid Graecia mendax audet in historia, Juv. 10, 174.
    Hence, adv.: mendācĭter, falsely, mendaciously (post-class.): praedicare, Sol. 1, 87.
    Sup.: mendacissime dicere, Aug. Mor. Eccl. 1, 17.