Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Aegaeus, a, um, adj., Ægean; hence, Mărĕ Aegaeum (Αἰγαῖον πέλαγος, τό, or πόντος Αιγαῖος, ὁ, Xen. Oec. 20, 27), the Ægean Sea, extending eastwards from the coast of Greece to Asia Minor, now called the Archipelago, and by the Turks the White Sea, to distinguish it from the Black Sea: insula Delos in Aegaeo mari posita, Cic. Imp. Pomp. 18.
In the poets also absol.: Aegaeum, i, n., for Aegaeum mare: in patenti Aegaeo, Hor. C. 2, 16, 1; Pers. 5, 142; cf. Burm. Prop. 3, 5, 51. [The etymol. was unknown even to the ancients. Acc. to some, from Ægeus, father of Theseus, who threw himself into this sea; acc. to Varr. L. L. 6, 2 fin., from αἶγες, goats, since the sea, from the many islands rising out of it, resembled a flock of goats; Strabo derives the name from Ægææ, a town in Eubœa.]
Hence, adj.: Aegaeus, a, um, pertaining to the Ægean Sea: gurges, Cic. Arat. 422: tumultus, Hor. C. 3, 29, 63: Neptunus, Verg. A. 3, 74: Cyclades, which lie in it, Ov. Tr. 1, 11, 8: Venus, since she was said to have sprung from the Ægean Sea, Stat. Th. 8, 478.

2. Ancus (Marcius), i, m. [v. ango] (prop. a servant, as bending, crouching; hence = ancus Martius = θεράπων Ἄρεως, servant of Mars), the fourth king of Rome, A.U.C. 116-140, said to have been the grandson of Numa by Pompilia, Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 3, 5; Varr. Fragm. p. 241 Bip.; Liv. 1, 32 sqq.; Verg. A. 6, 815; Hor. C. 4, 7, 15; Ov. F. 6, 803 al.

Graeci, ōrum, m., = Γραικοί,

  1. I. the Grecians, Greeks: contendunt Graecos, Graios memorare solent sos, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 358 Vahl.): eos septem, quos Graeci sapientes nominaverunt, Cic. Rep. 1, 7: apud Graecos, id. ib. 1, 3, 5; id. Fl. 27, 64: quia Graecorum sunt antiquissima quaeque Scripta vel optima, etc., Hor. Ep. 2, 1, 28.
    Sing.: Graecus, i, m., a Greek: processit ille, et Graecus apud Graecos non de culpa sua dixit, etc., Cic. Fl. 7, 17: ignobilis, Liv. 39, 8, 3: Graecus Graecaque, Plin. 28, 2, 3, § 12.
  2. II. Derivv.
    1. A. Grae-cus, a, um, adj., of or belonging to the Greeks, Greek, Grecian: plus te operae Graecis dedisse rebus videodeinde nullam Graecarum rerum significationem daret, Cic. de Or. 2, 36, 152 sq.; cf. litterae, id. Brut. 20, 78.
      In neutr. absol.: Graeca leguntur in omnibus fere gentibus, Cic. Arch. 10, 23: lingua (opp. Latina), id. Fin. 1, 3, 10: ludi, founded on Greek subjects, id. Fam. 7, 1, 3 (opp. Osci); id. Att. 16, 5, 1: homines, Grecian people, Greeks, id. Mil. 29, 80; id. Tusc. 2, 27, 65: testis, id. Fl. 5, 11: more bibere, i. e. to drink healths, id. Verr. 2, 1, 26, § 66: Graeca fide mercari, i. e. without credit, with ready money, Plaut. As. 1, 3, 47: nux, i. e. an almond, Cloat. ap. Macr. S. 2, 44: pantherae, from Asiatic Greece, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 5: rosa, a kind of rose, Plin. 21, 4, 10, § 18: ovis, perh. Tarentine, Plaut. Merc. 3, 1, 27: via, perh. to Magna Graecia, Cic. Fam. 7, 1, 3.
      Prov.: ad Calendas Graecas, i. q. our next day after never (since the Greeks had no Calends), August. ap. Suet. Aug. 87.
      Hence, subst.: Graecum, i, n., the Greek language, Greek (rare): Graeco melius usuri, Quint. 5, 10, 1: librum e Graeco in Latinum convertere, Cic. Off. 2, 24, 87.
      Adv. in two forms,
      1. 1. Graece, in the Greek language, in Greek: cum ea, quae legeram Graece, Latine redderem, Cic. de Or. 1, 34, 155: Acilius qui Graece scripsit historiam, id. Off. 2, 32, 115: loqui, id. Tusc. 1, 8, 15: optime scire, id. de Or. 2, 66, 265; cf. nescire, id. Fl. 4, 10: licet legatum Graece scriptum non valeat, Ulp. Fragm. 25, 9: omnia Graece, Juv. 6, 188.
      2. 2. Graecātim, in the Greek manner: amiciri, Tert. Pall. 4.
    2. B. Graecĭa, ae, f., the country of the Greeks, Greece: ad Trojam cum misi ob defendendam Graeciam, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 13, 28 (Trag. v. 362 Vahl.): quod de Corintho dixi, id haud scio an liceat de cuncta Graecia verissime dicere, Cic. Rep. 2, 4, 8; id. Tusc. 2, 15, 36: Graecia capta ferum victorem cepit, Hor. Ep. 2, 1, 156: magna, Ov. H. 16, 340.
      In apposition: terra, Gell. 1, 1, 2; M. Aur. ap. Fronto Ep. 2, 9 Mai.
      1. 2. Transf.: Magna Graecia, Lower Italy, inhabited by Greeks, Plin. 3, 10, 15, § 95; 3, 5, 6, § 42; Cic. de Or. 2, 37, 154; 3, 34, 139; id. Lael. 4, 13; id. Tusc. 1, 16, 38; called also Mājor Graecia, Liv. 31, 7, 11; Sen. Cons. ad Helv. 6 med.; Sil. 11, 21; whereas by a Greek proper it is called Parva Graecia, Plaut. Truc. 2, 6, 55; and absol.: Graecia, Cic. Arch. 5, 10.
        Poet.: Major Graecia, in gen., for Italy: Itala nam tellus Graecia major erat, Ov. F. 4, 64.
    3. C. Grae-cānĭcus, a, um, adj., of Greek origin, in the Greek manner or fashion, Grecian, Greek (rare; not in Cic.): alia (verba) Graeca, alia Graecanica, i. e. words borrowed from the Greeks, Varr. L. L. 10, § 70 Müll.: torcula, Plin. 18, 31, 74, § 317: pavimentum, id. 36, 25, 63, § 188: color, id. 34, 9, 20, § 98: toga, i. e. pallium, Suet. Dom. 4: milites, living in the Greek manner, voluptuously, Vulc. Avid. Cass. 5.
      Hence, adv.: Graē-cānĭce, in Greek: dicere, Varr. L. L. 9, § 89 Müll.
    4. D. Graecŭlus, a, um, adj. dim., Grecian, Greek (mostly in a depreciating, contemptuous sense): ineptum sane negotium et Graeculum, thorough Greek, Cic. Tusc. 1, 35, 86: motus quidam temerarius Graeculae contionis, id. Fl. 10, 23: cautio chirographi, i. e. not to be relied upon, id. Fam. 7, 18, 1: homines, id. de Or. 1, 11, 47: ferrum, Flor. 2, 7, 9: civitas Massilia, id. 4, 2, 24 Duk.
      Subst.:
      1. 1. Graecŭlus, i, m.
          1. (α) A paltry Greek, Cic. de Or. 1, 22, 102; id. Pis. 29, 70.
            Prov.: Graeculus esuriens in caelum, jusseris, ibit, Juv. 3, 78.
            In the form Graecŭlĭo, Petr. 76 fin.
          2. (β) Post-Aug., without any odious accessory notion, for Graecus: vitis, Col. 3, 2, 24: mala, Plin. 15, 14, 15, § 50: rosa, id. 21, 4, 10, § 18.
      2. 2. Graecŭla, ae, f., a Greekling, a weak imitator of Greek women, Juv. 6, 186.
    5. E. Graecĭen-sis, e, adj., Grecian (post-Aug. and very rare): mare, Plin. 4, 21, 18, § 51: scimpodium, Gell. 19, 10, 1.
  3. F. Graecālis, e, adj., Grecian, Greek (late Lat.): lapides, inscribed with Greek letters, Front. de Col. p. 116 Goes.

1. Macae, ārum, m., a people in the north-eastern part of Arabia Felix, Prisc. Peri. 887.

2. Macae, ārum, m., = οἱ Μάκαι (Herod. 4, 175), a people of Africa in the regio Syrtica, Mela, 3, 8, 6; Plin. 5, 5, 5, § 34; Sil. 3, 275; 15, 670.
Sing.: Maces, Sil. 9, 222.
Acc. Macen, Sil. 2, 60.

macaerinthē, ēs, f. [μάκαιρα], another name for rosmarinus: rosmarinum prophetae macaerinthen, Latini salutarem, App. Herb. 79.

Măcăreus (trisyl.), ĕi and ĕos, m., = Μακαρεύς.

  1. I. A son of Æolus, who lived in incest with his sister Canace, Ov. H. 11, 21; id. Ib. 564; Hyg. Fab. 242.
    Hence,
    1. B. Măcărēïs, ĭdis, f., = Μακαρηΐς, daughter of Macareus, Isse; acc. Græc., Macarēïda, Ov. M. 6, 124.
  2. II. A companion of Ulysses before Troy, and afterwards of Æneas in Italy, Ov. M. 14, 159; 441.
    In voc. Græc., Macareu, Ov. M. 14, 318.
  3. III. A Centaur, Ov. M. 12, 452.

măcărĭŏtēs, ētis, f., = μακαριότης (happiness), one of the æons of Valentinus, Tert. adv. Val. 8.

Macātus, i, m., a Roman surname: M. Livius Macatus, Liv. 27, 34.

maccis, ĭdis, f., a fictitious spice, Plaut. Ps. 3, 2, 43 (al. macis).

Maccius, a, name of a Roman gens.
Hence, T. Maccius Plautus, the celebrated Roman comic poet; v. Plautus.

maccus, i, m. [cf. Sanscr. mūkas, dumb; Gr. μῶκος, mockery; also Μῶμος],

  1. I. a buffoon, punchinello, macaroni, in the Atellane plays: in Atellana Oscae personae inducuntur, ut maccus, Diom. p. 488 P.; cf. Inscr. Orell. 2621.
  2. II. Transf., a simpleton, blockhead: macci et buccones, App. Mag. p. 325, 30.

Măcĕdae, v. Macetae.

1. Măcĕdo, ŏnis, v. Macedones.

2. Măcĕdo, ŏnis, m.,

  1. I. the name of a usurer, Dig. 14, 6, 1 init.
    Hence, Măcĕ-dŏnĭānus, a, um, adj., relating to the usurer Macedo: senatusconsultum, a decree forbidding usurers to recover loans from heirs after they inherited their estates, Dig. 14, 6, 1.
  2. II. Also the name of a phitosopher, a friend of Gellius, Gell. 13, 8, 4.

Măcĕdŏnes, um

    (
  1. I. Gr. acc. Macedonas, Auct. Her. 4, 32, 43; Liv. 26, 24, 5 et saep.; Sen. Ben. 5, 6, 1; Flor. 2, 8, 5; v. Neue, Formenl. 1, 328), m., = Μακεδόνες, the Macedonians, Mel. 2, 3, 1; Cic. Off. 2, 22, 76; Auct. Her. 4, 25, 34; 32; Liv. 7, 26; 30, 33 sq. et saep.
    Hyrcani Macedones, v. Hyrcani.
    In sing.: Măcĕdo (Macedon, Luc. 8, 694), ŏnis, m., a Macedonian: quid Macedo Alexander? i. e. Alexander the Great, Cic. Phil. 5, 17, 48; so Luc. 8, 694: diffidit urbium Portas vir Macedo, i. e. Philip of Macedon, Hor. C. 3, 16, 14: hostis, Liv. 9, 19, 14.
    1. B. Transf.: Macedonum robur, a body of men armed in the Macedonian manner in the army of Antiochus, Liv. 36, 18, 2; 4 and 5.
      Hence,
  2. II.
    1. A. Măcĕdŏnĭa, ae, f., = Μακεδονία, Macedonia, Macedon, a country between Thessaly and Thrace, Mel. 1, 3, 4; 2, 3, 4; Plin. 4, 10, 17, § 33; Cic. Leg. Agr. 1, 2, 5; Liv. 9, 18; 27, 33; Vell. 1, 6, 5 et saep.
    2. B. Măcĕdŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Macedonia, Macedonic, Macedonian: miles, Plaut. Rud. 1, 1, 49: mare, Plin. 4, 11, 18, § 51: legiones, Cic. Fam. 12, 23, 2: legio, Tac. H. 3, 22: cerasa, Plin. 15, 25, 30, § 104.
      Subst.: Măcĕdŏnĭcus, i, m., a surname of Q. Cæcilius Metellus, who made Macedonia a Roman province, Vell. 1, 11; Plin. 7, 44, 45, § 144; Val. Max. 4, 1, 12.
    3. C. Măcĕdŏ-nĭensis, e, adj., Macedonian (ante-class.): vir, Plaut. Ps. 4, 4, 4.
    4. D. Măcē̆dŏnĭus, a, um, adj., = Μακεδόνιος, Macedonian: Macedonia sarissa (with sec. syl. long, acc. to the Gr. Μακηδόνιος), Ov. M. 12, 466: militi Macedonio, Plaut. Ps. 1, 3, 112: colonia, Just. 11, 11 fin.

Măcĕdŏnĭānus, a, um, v. 2. Macedo, I.

Macella, ae, f., = Μάκελλα, a town in Sicily, on the Crimisus, Liv. 26, 21.

măcellārĭus, a, um, adj. [macellum],

  1. I. of or belonging to the meat-market or provision-market: taberna, Val. Max. 3, 4, 4: negotiator artis macellariae, Inscr. Grut. 647, 5: ARS, Inscr. Orell. 4302.
    Hence,
  2. II. Subst.: măcellārĭus, ĭi, m., a meat-seller, victualler: vendere apros macellario, Varr. R. R. 3, 2, 11; 3, 4, 2; Suet. Caes. 26: macellarios adjuvare, id. Vesp. 19.

Măcellīnus, i, m. [macellum], an epithet of the emperor M. Opilius Macrinus, who killed his slaves in his own house, Capit. Macr. 13.

măcellum, i (măcellus, i, m., Mart. 10, 96, 9), n. [root μαχ-; cf. Gr. μάχομαι, to fight; cf. μάχαιρα, μάχη, and mactāre; prop. butcher’s stall, shambles; hence, transf.], meat-market, provision-market (where flesh, fish, and vegetables were sold).

  1. I. Lit.: venio ad macellum, rogito pisces, Plaut. Aul. 2, 8, 3: apud emporium atque in macello, id. Am. 4, 1, 4: nostinporticum apud macellum hac deorsum? Ter. Ad. 4, 2, 34: excandefacere annonam macelli, Varr. R. R. 3, 2, 16; cf.: putarem annonam in macello cariorem fore, Cic. Div. 2, 27, 59: barathrum macelli, Hor. Ep. 1, 15, 31: quae est ista laus, quae possit e macello peti? Cic. Fin. 2, 15, 50: dispositis circa macellum custodibus, Suet. Caes. 43: cetariorum, Varr. R. R. 3, 17, 7: ad ipsum introitum exspectare macelli, Juv. 11, 10: retibus adsiduis penitus scrutante macello proxima, id. 5, 95.
    In masc.: conturbator macellus, Mart. 10, 96, 9.
    Plur.: fercula nullis ornata macellis, Juv. 11, 64.
  2. * II. Transf., meat: arcessitur inde macellum, Manil. 5, 370.

* 1. măcellus, a, um, adj. dim. [1. macer; cf.: ut in his macer, macriculus, macellus; niger, nigriculus, nigellus, Varr. L. L. 8, § 79 Müll.; cf. Paul. ex Fest. s. v. altellus, p. 7 Müll.], rather meagre: homo, Lucil. ap. Non. 136, 32.

2. măcellus, i, m., v. macellum init.

* măcĕo, ēre, v. n. [1. macer], to be lean, meagre: quia ossa atque pellis totust: ita cura macet, Plaut. Aul. 3, 6, 28; cf. Non. 509, 11.

1. măcer, cra, crum, adj. [Sanscr. root mak, to crush; Gr. μάσσω, knead; μαγεύς, baker; Germ. mager], lean, meagre.

  1. A. Lit., of living beings (most freq. of animals): taurus, opp. pinguis, Verg. E. 3, 100: boves, Varr. R. R. 2, 5, 12; Juv. 14, 146: turdi, Hor. S. 1, 5, 72: mustela, id. Ep. 1, 7, 33: ostreae inuberes et macrae, Gell. 20, 8; Quint. 6, 3, 58.
    Of parts of the body: in macerrimis corporis partibus, Sen. Ep. 78, 8.
    Humorously of a person: valeat res ludicra si me Palma negata macrum donata reducit opimum, Hor. Ep. 2, 1, 181: nec pharetris Veneris macer est, Juv. 6, 138.
  2. B. Of inanimate things, thin, poor, barren: solum exile et macrum, * Cic. Agr. 2, 5, 67: ager macrior, Varr. R. R. 1, 24, 2: macerrimi agri, Col. 11, 2, 7: stirpes, id. 3, 10, 3: vineae, id. 8, 1, 2: libellus, meagre, thin, Mart. 2, 6, 10: ut dignus venias hederis et imagine macra, Juv. 7, 29.

2. Măcer, cri, m., a Roman surname.

    1. 1. C. Licinius Macer, an historian, Cic. Leg. 1, 2, 7; id. Brut. 67, 238; Liv. 4, 7, 12.
    2. 2. Aemilius Macer, a poet and a friend of Virgil and Ovid, Ov. Tr. 4, 10, 44; v. Aemilius.

mācĕrātĭo, ōnis, f. [macero],

  1. I. a steeping, soaking, maceration: diuturna, Vitr. 6, 2.
  2. II. A making soft or tender, Arn. 4, 152.

* māceresco, ĕre, v. inch. n. [id.], to make soft or tender, Cato, R. R. 92.

mācĕrĭa, ae (post-class. form, mācĕ-rĭes, only nom. and acc., Afran. ap. Non. 138; Varr. R. R. 3, 5, 11; Prud. Hamart. 227; Inscr. Grut. 611, 13; Inscr. Orell. 4057), f. [from macero, to soften; orig. a wall built of soft clay; cf. Gr. μάσσω],

  1. I. an enclosure, a wall (class.): maceriam sine calce ex caementis et silice altam pedes quinque facito, Cato, R. R. 15; cf. Varr. R. R. 1, 14, 4; 3, 5, 12: quid maceria illa ait in horto, quaest quae in noctes singulas latere fit minor? Plaut. Truc. 2, 2, 49: hanc in horto maceriam jube dirui, Ter. Ad. 5, 7, 10: herba in maceriis nascens, Plin. 25, 5, 19, § 43: nulla maceria, nulla casa, Cic. Fam. 16, 18, 2: post villarum macerias, Sisenn. ap. Non. 141, 23: fossam et maceriam sex in altitudinem pedum praeduxerant, Caes. B. G. 7, 69; 7, 70: maceria ab laeva semitae paulum exstans a fundamenta, Liv. 42, 15.
  2. II. Affliction: facere illi satis vis, quanta illius mors sit maceries tibi? Afran. ap. Non. 138, 13 (Com. Rel. v. 150 Rib.).

mācĕrĭātĭo, θριγκωσις (an enclosing), Gloss. Philox.

mācĕrĭātus, a, um, adj. [maceria], enclosed, walled in: SEPVLCRVM, Inscr Mur 1644, 14.

1. măcĕrĭes, ēi, f [1. macer], distress, affliction (ante-class.), Afran. ap. Non. 138, 13.

2. mācĕrĭes, ēi, v. maceria init.

mācĕrĭŏla, ae, f. dim. [maceria], a small enclosure, wall, Inscr. Mur. 492, 2.

mācĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [prob. from root μαγ-, μάσσω, to knead; through an adj. mācerus; v. Corss. Ausspr. 1, 395; cf. also măcer], to make soft or tender, to soften by steeping, to soak, steep, macerate (not in Cic. or Cæs.).

  1. I. Lit.: brassicam in aquam, Cato, R. R. 156, 5: salsamenta, Ter. Ad. 3, 3, 27: in piscina lupinum, Col. 1, 6, 21: semen lacte, id. 11, 3, 51: (ramos genistae) marinā aquā, Plin. 24, 9, 40, § 66: (siliginem) novem diebus maceratumsubigunt, id. 18, 11, 27, § 106: grana (cacaliae) in oleo, id. 25, 11, 85, § 135: intestina piscium sale, id. 31, 7, 43, § 93: podagrici crura macerantes, Vitr. 18, 3.
  2. II. Transf., to weaken in body or mind, to waste away, enervate.
    1. A. Of the body: multos iste morbus homines macerat, Plaut. Capt. 3, 4, 22; Liv. 26, 13: quam lentis macerer ignibus, Hor. C. 1, 13, 8; cf.: Macedo siti maceratus, Curt. 5, 13, 24: pars exercitus ad utilitatem nostram macerata perductaque ad exitiabilem famem, Vell. 2, 112, 4: Fabius sic maceravit Hannibalem, ut, etc., i. e. Hannibal’s army, Flor. 2, 6, 28: muscus crura vitium situ et veterno macerat, Col. 4, 22, 6: cor solum viscerum vitiis non maceratur, Plin. 11, 37, 69, § 182.
    2. B. Of the mind, to fret, vex, torment, distress, torture, pain (syn.: crucio, torqueo): egemet me concoquo et macero et defatigo, fret myself, Plaut. Trin. 2, 1, 2: quor me excrucio? quor me macero? quor meam senectutem sollicito? Ter. And. 5, 3, 15; cf. id. Eun. 1, 2, 107: noli te macerare, id. And. 4, 2, 2: cura satis me lacrumis maceravi, Plaut. Capt. 5, 1, 8: hoc me facinus miserum macerat, id. Mil. 3, 1, 21: infelix sollicitudo persequitur nec oratorem macerat et coquit, * Quint. 12, 10, 77: quae vos macerent desiderio, Liv. 5, 54, 3; 26, 13, 8.
      Poet., with a causal object-clause: consimili ratione ab eodem saepe timore macerat invidia, ante oculos illum esse potentem, Lucr. 3, 75.
      Mid., to vex, torment one’s self: maceror interdum, quod sim tibi causa dolendi, Ov. H. 2, 125: unum hoc maceror et doleo tibi deesse, Terenti, C. Caes. ap. Suet. Vit. Ter. fin.: ex desiderio magis magisque maceror, Afran. ap. Charis. p. 182 P.

Măcĕrōnes, um, m., a people of Iberia, Plin. 6, 10, 11, § 29.

Măces, v. 2. Macae.

măcesco, ĕre, v. inch. n. [maceo], to grow lean or thin, to become meagre (anteand post-Aug.): (apes) propter laborem asperantur et macescunt, Varr. R. R. 3, 16; 1, 55, 1: constat, arva segetibus ejus (hordei) macescere, become poor, Col. 2, 9, 14: feminis bubus demitur (cibus), quod macescentes melius concipere dicuntur, Varr. R. R. 2, 1, 17: tuo maerore maceror, Macesco, consenesco et tabesco miser, Plaut. Capt. 1, 2, 31.

Măcĕtae (Măcĕdae), ārum, m., = Μακέται.

  1. I. (As a less usual form for Μακεδόνες,) Macedonians: Macetae locupletissimo imperio aucti, Gell. 9, 3, 1.
    Gen. plur. Măcĕtūm. Stat. S. 4, 6, 106; Sil. 14, 5; Luc. 2, 647; Claud. ap. Rufin. 2, 279; Aus. de Clar. Urb. 2, 9.
  2. II. (Because Antiochus the Great was a descendant of Seleucus Nicator) = Syri, Sil. 13, 878.

Machabaeus, i, m., a surname of Judas, Vulg. 1 Macc. 1, 2 et saep.
Hence, Machabaei, ōrum, m., the Maccabees, Aug. Civ. Dei, 18, 36; Hier. Ep. 7, 6.

1. măchaera, ae, f., = μάχαιρα, a sword (ante-class. and post-Aug.): machaera atque hasta, Enn. ap Fest. s. v. redhostire, p. 270 Müll. (Trag. v. 212 Müll.): succincti corda machaeris, id. ap. Serv. ad Verg. A. 9, 678 (Ann. v. 392 ib.): eia machaeras, id. ib. 9, 38 (Ann. v. 585 ib.); Plaut. Curc. 3, 54: ni hebes machaera foret, id. Mil. 1, 1, 53; Sen. Ben. 5, 24 fin.; Suet. Claud. 15.
A weapon, in mal. part., Plaut. Ps. 4, 7, 85.

2. Măchaera, ae, m., an auctioneer, Juv. 7, 9.

(măchaerĭum, ii, a false reading for machaeris, Plaut. Rud. 2, 2, 9.)

măchaerŏphŏrus, i, m., = μαχαιροφόρος, a sword-wearer, a satellite: machaerophoris centum sequentibus, i. e. soldiers armed in the Greek manner, Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.

măchaerŏphyllon, i, n., = μαχαιρόφυλλον (sword-leaf), a plant (al. macrophyllon). App. Herb. 78.

Măchāon, ŏnis, m., = Μαχάων,

  1. I. son of Æsculapius, a famous surgeon of the Greeks before Troy, Cels. praef.; Prop. 2, 1, 61; Verg. A. 2, 263; Ov. P. 3, 4, 7 al.
  2. II. Transf., in plur., surgeons, physicians: quid tibi cum medicis? dimitte Machaonas omnes, Mart. 2, 16, 5.
    Hence,
    1. A. Ma-chāŏnĭcus, a, um, adj., of or belonging to Machaon: ars, i. e. the art of surgery, Sid. Ep. 2, 12.
    2. B. Măchāŏnĭus, a, um, adj., of or belonging to Machaon, Machaonian, surgical: Machaoniā ope sanus, Ov. R. Am. 546: sucus, Stat. S. 1, 4, 114.

machetum, i, n., a kind of rose, Plin. 21, 4, 10, § 19.

māchilla, ae, f. dim. [machina], a little machine: e machillā sustuli, Petr. 74, 13 dub. (al. e machina illam sustuli).

Machĭmus, i, m., = Μάχιμος, the name of one of Actæon’s hounds, Hyg. Fab. 181.

māchĭna, ae, f. = μηχανή, a machine, i. e. any artificial contrivance for performing work, an engine, fabric, frame, scaffolding, staging, easel, warlike engine, military machine, etc.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: moles et machina mundi, Lucr. 5, 96: omnes illae columnae machinā appositā dejectae sunt, Cic. Verr. 2, 1, 55, § 145: torquet nunc lapidem, nunc ingens machina tignum, Hor. Ep. 2, 2, 73: trahuntque siccas machinae carinas, id. C. 1, 4, 2: frumentaria, Dig. 33, 7, 12.
    2. B. Esp.,
      1. 1. A platform on which slaves were exposed for sale: amicam de machinis emere, Q. Cic. Petit. Cons. 2, 8.
      2. 2. A painter’s easel, Plin. 35, 10, 37, § 120.
      3. 3. A scaffold for building: de machinā cadere, Dig. 13, 6, 5; Plin. 19, 2, 8, § 30.
      4. 4. A military machine, warlike engine: machinis omnium generum expugnare oppidum, Sall. J. 21: aut haec in nostros fabricata est machina muros, Verg. A. 2, 46: murales, Plin. 7, 56, 57, § 202: arietaria, Vitr. 10, 19.
  2. II. Trop., a device, plan, contrivance; esp. a trick, artifice, stratagem: at nunc disturba quas statuisti machinas, i. e. abandon your schemes, Plaut. Ps. 1, 5, 137: totam hanc legem ad illius opes evertendas tamquam machinam comparari, Cic. Agr. 2, 18, 50: omnes ad amplificandam orationem quasi machinae, * Quint. 11, 1, 44: dolum aut machinam commoliar, Caecil. ap. Cic. N. D. 3, 29, 73: quantas moveo machinas! Plaut. Mil. 3, 2, 1: aliquam machinabor machinam, Unde aurum efficiam, id. Bacch. 2, 2, 54.

māchĭnālis, e, adj. [machina], of or belonging to machines (post-Aug.): scientia, Plin. 7, 37, 38, § 125: saxa machinali pondere, Aus. Ep. 21, 34.

māchĭnāmen, ĭnis, n. [machinor], a contrivance, device, Cassiod. Hist. Eccl. 9, 14.

māchĭnāmentum, i, n. [machinor], a machine, engine; an instrument, organ (perh. not ante-Aug.; not in Cic. or Cæs.).

  1. I. Lit.: machinamenta alia quatiendis muris portabant, military engines, Liv. 24, 34: suspensum et nutans machinamentum, Tac. H. 4, 30: nihil tam ignarum barbaris, quam machinamenta et astus oppugnationum, id. A. 12, 45: tot genera machinamentorum ad extendendum femur, surgical instruments, Cels. 8, 20: singulis articulis singula machinamenta, quibus extorqueantur, aptata, Sen. Ep. 24, 14; id. Cons. ad Marc. 20, 3.
    1. * B. Transf., the organs of sense, App. Dogm. Plat. 1, p. 9, 20.
  2. II. Trop., a trick, device, stratagem (post-class.): callida commeantium, Cod. Th. 6, 28, 6.

māchĭnārĭus, a, um, adj. [machina], of or belonging to machines, machine- (postclass.).

  1. I. Adj.: mola, which is worked by an animal by means of a machine, App. M. 7, p. 194, 20: asinus, Dig. 33, 7, 12: mensor, a surveyor, ib. 11, 6, 7: commentator, a machinist, machine-builder, Sol. 5.
  2. II. Subst.: māchĭnārĭus, ii, m., one who works on a scaffold, Dig. 9, 2, 31.

māchĭnātĭo, ōnis, f. [machinor], artificial contrivance, mechanism, machinery (class.).

  1. I. Lit.: cum machinatione quadam moveri aliquid videmus, ut sphaeram, Cic. N. D. 2, 38, 97: data est quibusdam bestiis machinatio quaedam, et sollertia, power of contrivance, design, id. ib. 2, 48, 123.
    1. B. Transf. (abstr. pro concreto), a machine, engine: tantae altitudinis machinationes, Caes. B. G. 2, 31: tanta, id. ib. 2, 30; 4, 17: navalis, id. B. C. 2, 10: tale machinationis genus, Liv. 37, 5.
  2. II. Trop., a trick, device, machination, contrivance; artifice, fraud: judex tamquam machinatione aliqua tum ad severitatem, tum ad remissionem animi est contorquendus, Cic. de Or. 2, 17, 72: dolus malus est omnis calliditas, fallacia, machinatio ad circumveniendum, fallendum, decipiendum alterum adhibita, Dig. 4, 3, 1; 14: per machinationem obligatus, by artifice, by fraud, ib. 45, 1, 36.

māchĭnātor, ōris, m. [machinor], a maker of machines, a machinist, an engineer, architect (class.).

  1. I. Lit., of Archimedes: inventor ac machinator bellicorum tormentorum, Liv. 24, 34: machinatores, qui pegmata per se surgentia excogitant, Sen. Ep. 88, 19: magistri et machinatores quibus ingenium et audacia erat, Tac. A. 15, 42: deus rerum omnium machinator fecit hominem, maker, creator, Lact. 2, 11.
  2. II. Trop., a contriver, inventor: harum omnium rerum machinatores, Cic. Agr. 1, 5, 16: omnium architectus et machinator, id. Rosc. Am. 45, 132: horum omnium scelerum improbissimus machinator, id. Cat. 3, 3, 6: doli, Tac. A. 1, 10: auctor et machinator accusationis, App. Mag. p. 274, 22.

* māchĭnātrix, īcis, f. [machinator], an inventress: malorum facinorum, Sen. Med. 266.

māchĭnātus, ūs, m. [machinor], a contrivance, artifice, device (post-class.): suo machinatu, App. Mag. p. 321, 33; Sid. Ep. 5, 6.

māchĭnor, ātus, 1, v. dep. a. [machina], to contrive skilfully, to devise, design, frame, invent (class).

  1. I. In gen.: incredibile est, quantā operā machinata natura sit, Cic. N. D. 2, 59, 149: qui haec machinatus est, id. Univ. 3: haec duo musici machinati ad voluptatem sunt, versum atque cantum, id. de Or. 3, 44, 174: quod machiner inveniamque, Lucr. 3, 944; cf. Vitr. 1, 6 med.
  2. II. In partic., to contrive artfully, to scheme, plot, = μηχανᾶσθαι: aliquam machinabor machinam, Unde aurum efficiam amanti erili, Plaut. Bacch. 2, 2, 54: aliquam astutiam corde, id. Capt. 3, 3, 15; 16; id. Cas. 2, 4, 22: aliud quiddam, Cic. Verr. 1, 6, 15: inimico exitum, Auct. Her. 2, 19, 28; cf.: sibi nefariam pestem, Cic. N. D. 3, 26, 66: necem alicui, Liv. 1, 51, 1: perniciem alicui, Sall. C. 18: pestem in aliquem, Cic. Cat. 1, 1, 2.
          1. (β) Neutr. (post-class.): adversus aliquem, Dig. 4, 3, 1, § 3.
            Part. perf. māchĭnātus, a, um, in pass. signif.: quae (sol, luna, etc.) ni machinata versarentur, skilfully arranged, adjusted, Vitr. 10, 1: cum machinato strepitu tonitruum, artificial, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, and ap. Non. 180, 22 (Hist. 2, 23, 3 Dietsch); App. de Mundo, p. 67: indicium a P. Autronio machinatum, contrived, planned, devised, Sall. C. 48, 7: regis cura machinata fames, id. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P. (Hist. 3, 34 Dietsch).

* māchĭnōsus, a, um, adj. [machinor], skilfully constructed: navigium, Suet. Ner. 34.

māchĭnŭla, ae, f. dim. [machinor], a little machine, Paul. Nol. Carm. 26, 458; Paul. ex Fest. p. 107, 3; p. 147, 2.

māchĭo, ōnis, m. [machinor], one who works on a scaffold, a mason: machiones dicti a machinis, quibus insistunt propter altitudinem parietum, Isid. Orig. 19, 8, 2 (hence, Fr. macon; Engl. mason).

Machlyes, um, m., a fabled people of Africa: supra Nasamonas confinesque illis Machlyas androgynos esse utriusque naturae, Plin. 7, 2, 2, § 15.

Măchŏrōnes, um, m., a people of Pontus, Plin. 6, 4, 4, § 11.

macĭa, ae, f., a plant, called by the Greeks ἀναγαλλίς, pimpernel, Marc. Emp. 1.

măcĭes, ēi, f. [maceo], leanness, thinness, meagreness (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. Of living beings and the parts of their bodies: profectus est (ad bellum) Hirtius consul: at quā imbecillitate? quā macie? Cic. Phil. 7, 4, 12; id. Agr. 2, 34, 93: hoc maciem facit, Plin. 30, 7, 20, § 60: reducere ad maciem, id. 24, 8, 30, § 46: equi macie corrupti, * Caes. B. C. 3, 58: corpus macie extabuit, Cic. poët. Tusc. 3, 12, 26: turpis macies decentes Occupet malas, Hor. C. 3, 27, 53: tenet ora profanae Foeda situ macies, Luc. 6, 515: macies aegri veteris, Juv. 9, 16; 15, 101.
    2. B. Of inanim, things: macies soli, poorness, barrenness, Col. 1, 4, 3: lapidosa aurosi pulveris, Pall. 1, 5, 1: jejuna corticis, id. Mart. 10, 21; so, corticis, Plin. 17, 27, 42, § 252: seges macie deficit, Ov. F. 1, 689.
  2. II. Transf., of water, diminution: aquarum, e. g. at the ebb, Sol. 23.
  3. * III. Trop., meagreness, poverty of language, Tac. Or. 21, 1.

măcĭlentus, a, um, adj. [macies], lean, thin, meagre (ante- and post-class.): macilento ore, Plaut. Capt. 3, 4, 114: macilentis malis, id. As. 2, 3, 20: macilenti, macie tenuati, Paul. ex Fest. p. 125 Müll.: solum, poor, barren, Pall. Mart. 10, 1.
Comp.: macilentiores vultus, Vulg. Dan. 1, 10: macilentior equus, Pelagon. Vet. 13.

măcĭo, āre, v. a. [macies], to make lean, thin, or meagre, to reduce (post-class.): Caspii maris fauces mirum in modum maciantur imbribus, crescunt aestibus, Sol. 15, 18; cf.: macio διακναίω, Gloss. Philox.

macir, indecl., = μάκερ, a kind of red spicy bark brought from India, Plin. 12, 8, 16, § 32.

măcis, v. maccis.

măco, ĕre, 3, v. a. [cf. macellum], to maul, beat, hack: namque nullum Pejus macit homonem quamde mare saevum, Naev. ap. Paul. ex Fest. p. 397 Müll. ad loc.: ut nunc saepe boves lucae ferro male mactae Diffugiunt, Lucr. 5, 1339 Munro ad loc.

* măcor, ōris, m. [maceo], leanness, meagreness (ante-class. for macies): corpus meum tali maerore, aegrore, macore senet, Pac. ap. Non. 137, 1 (Trag. Rel. v. 275 Rib.); cf. Prisc. 699 P.

Mā̆cra, ae, m.

  1. I. A river in Italy, between Liguria and Etruria, now Magra, Plin. 3, 5, 7, § 48; Liv. 39, 32, 2; 40, 41, 3.
  2. II. Macra Cōmē, Gr. Μακρὰ κώμη, a town in Locris, on the border of Thessaly, Liv. 32, 13, 10.

mā̆cresco, crŭi, 3, v. inch. n. [1. macer], to grow lean, meagre: algor eas et famis macrescere cogit, Varr. R. R. 2, 5, 15; 3, 5, 3: macrescit pecus, Col. 6, 3, 1: macrescunt animalia, Veg. Vet. 1, 7, 2: invidus alterius macrescit rebus opimis, grows thin at, pines away at, * Hor. Ep. 1, 2, 57: curionem agnum Plautus pro macro dixit, quasi cura macruisset, Paul. ex Fest. s. v. curionem, p. 60 Müll.

Macri Campi (also Campi Ma-cri, Varr. R. R. 2 praef. § 6, and Liv. 41, 18), = Μακροὶ Κάμποι, a region in Gallia Cispadana, on the river Macra, in the vicinity of Parma and Modena, Varr. R. R. 2 praef. § 6; Col. 7, 2, 3; Liv. 41, 18, 5; 45, 12, 11.

Macria, f., a small island near Eubœa, Plin. 2, 88, 90, § 204.

macrĭcŭlus, a, um, adj. dim. [1. macer], lean, Varr. L. L. 8, 40, § 79 Müll.

Mā̆crīnus, i, m., the name of a man.

  1. I. A friend of the poet Persius, Pers. 2, 1.
  2. II. A Roman emperor, Aus. Caes. 23.

Mā̆cris, ĭdis, f., = Μακρις, the name of several islands.

  1. I. In the Ægean Sea, near Ionia, Liv. 27, 13; 28; 29.
  2. II. An ancient name of the island of Eubœa, Plin. 4, 12, 21, § 64.
  3. III. Of Chios, Plin. 5, 31, 38, § 136.
  4. IV. Of Icarus, Plin. 4, 12, 23, § 68.

măcrĭtas, ātis, f. [1. macer], leanness, poorness, thinness (post-Aug. and rare for macies): arenae, Vitr. 2, 4: soli, Pall. Oct. 1, 2.

* mā̆crĭtūdo, ĭnis, f. [1. macer], leanness, thinness, meagreness (for macies): ossa atque pellis sum, miser macritudine, Plaut. Capt. 1, 2, 26 Weise (1, 2, 32 Brix and Fleck., who read aegritudine; acc. to Non. 136, 2).

Macrŏbĭi (Macrŏbĭoe, Schol. Juv. 10, 150), ōrum, m., = Μακρόβιοι (longlived).

  1. I. A people of Æthiopia, Mel. 3, 9, 1; Plin. 6, 30, 35, § 190; 7, 2, 2, § 28; Val. Max. 8, 13, 5 ext.
  2. II. The inhabitants of Apollonia, in Macedonia, Plin. 4, 10, 17, § 37.

Măcrŏbĭus, ii, m., = Μακρόβιος (living long): Aurelius Macrobius Ambrosius Theodosius, a Roman grammarian at the end of the fourth century, author of a commentary on Cicero’s Somnium Scipionis, and of a treatise entitled Convivia Saturna lia, cf. Jan. Proleg. ad Macr. p. 1 sq.

Macrŏcĕphăli, ōrum, m., = Μακρο, κέφαλοι (i. e. people with great heads), a people of Pontus, Mela, 1, 19, 11; Plin. 6, 4, 4, § 11.

macrŏchēra, ae, f., = μακρόχειρα, having long sleeves, long-sleeved: tunica, Lampr. Alex. Sev. 33, 4.

Măcrŏchīr, m., = Μακρόχειρ, Longhand, = Lat. Longimanus, a surname of king Artaxerxes, Nep. Reg. 1, 3 sq.; Amm. 30, 8, 4.

măcrŏcōlum and măcrŏcol-lum, i, n., = μακρόκωλον, large-sized paper, royal paper, Cic. Att. 16, 3, 1; 13, 25, 3; Plin. 13, 12, 24, § 80.

Macrocremnii montes, a chain of mountains near the Dniester, Plin. 4, 12, 26, § 82.

macrŏlŏgĭa, ae, f., = μακρολογία, tediousness in speech (Lat. longiloquium), Pomp. Gram. Com. in Donat. de Barb. 3, 1, p. 293 Keil (as Greek, trans., longior quam oportet sermo, Quint. 8, 3, 53).

Mā̆crōnes, um, m., v. Macerones and Machorones.

* mactābĭlis, e, adj. [macto], deadly: plaga, Lucr. 6, 805.

mactātĭo, ōnis, f. [macto], a slaying, killing (post-class.): innoxiorum animantium mactatio, Arn. 7, 213; Isid. Orig. 6, 19, 31.

* mactātor, ōris, m. [macto], a slayer, murderer: mactator senum, Sen. Troad. 1002.

* mactātus, ūs, m. [macto], a slaying, killing: mactatu parentis, Lucr. 1, 99.

macte and macti, v. mactus.

mactĕa, v. mattea.

macto, āvi, ātum, 1 (old form of perf. subj. mactassint, Enn., Afran., and Pompon. ap. Non. 342, 12 sq.), v. freq. a. [macto, kindr. to Sanscr. makh, mah; intens. māmahyata, to slaughter, sacrifice; maha, victim; the ct in macto like vectum from veho; hence],

  1. I. Within the religious sphere, to offer, sacrifice, immolate any thing in honor of the gods: ferctum Jovi moveto et mactato sic, Cato, R. R. 134, 2; so id. ib. § 4: pultem dis mactat, Varr. ap. Non. 341, 28: nigras pecudes, Lucr. 3, 52: lectas de more bidentes Cereri, Verg. A. 4, 57; Varr. ap. Non. 114, 27: mactatus vitulus concidit propter aras, Lucr. 2, 353: manibus divis mactata, id. 6, 759: mactata veniet lenior hostia, Hor. C. 1, 19, 16: mactata Polyxena, Ov. M. 13, 448: trecenti ex dediticiis hostiarum more mactati, Suet. Aug. 15: vite caper morsa Bacchi mactandus ad aras, Ov. M. 15, 114: suovetaurilia mactanda, Fronto de Fer. Als. 3 Mai.: se Orco, Liv. 9, 40: hostium legiones Telluri ac diis Manibus mactandas dabo, id. 10, 28; cf.: ruptores pacis ultioni et gloriae, Tac. A. 2, 13.
  2. II. Beyond the relig. sphere.
    1. A. To present, reward, honor with any thing good or bad: Livius inde redit magno mactatutriumpho, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 641 (Ann. v. 302 Vahl.): eos ferunt laudibus et mactant honoribus, heap honors on, extol, Cic. Rep. 1, 43, 67 (also ap. Non. 342, 5); id. Vatin. 6, 14; id. Div. 1, 11, 18.
    2. B. Far more freq. in a bad sense, to afflict, trouble, punish with any thing: illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 15 (Trag. v. 377 Vahl.); Afran. ib. 16; Cic. Vatin. 15, 36; cf. without abl., Pompon. ib. 12: dotatae mactant et malo et damno viros, Plaut. Aul. 3, 5, 61; cf.: mactare malo adficere significat, Non. 342, 8: aliquem infortunio, Plaut. Poen. 3, 1, 14: faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio, * Ter. Phorm. 5, 9, 39: hostes patriae aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis, pursue, punish, Cic. Cat. 1, 13, 33; cf.: divisores omnium tribuum domi ipse suae crudelissima morte mactaret, id. Harusp. Resp. 20, 42: aliquem summo supplicio, id. ib. 1, 11, 27: aliquem morte, id. Rep. 2, 35, 60: mactantur comminus uno exitio, Sil. 17, 500.
    3. C. To kill, slaughter, put to death: hic mactat Ladona, Pheretaque Demodocumque, Verg. A. 10, 413: illigatas mollibus damas plagis, Mart. 1, 50, 24: haec dextra Lernam taetra mactata excetra Pacavit, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22.
    4. D. To magnify; trop, to extol, glorify, honor; esp. to glorify honor a deity with sacrifices, to worship: Liberum patrem fanorum consecratione mactatis, Arn. 1, 24: puerorum extis deos manes mactare, Cic. Vatin. 6, 14.
    5. E. Poet., to give splendor to a festival: lacte Latinas, Cic. poët. Div. 1, 11, 18.
  3. F. Aliquem or aliquid, to overthrow, ruin, destroy, Cic. Fl. 22, 52: quorum ego furori nisi cessissem, in Catilinae busto vobis ducibus mactatus essem, should have been sacrificed, id. ib. 7, 16: perfidos et ruptores pacis ultioni et gloriae mactandos, to offer up, immolate, Tac. A. 2, 13: cum videant jus civitatis illo supplicio esse mactatum, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26: aut naves uram, aut castra mactabo, to destroy, Att. ap. Non. 341, 18.
    Hence, mactus, a, um, Part., sync. for mactatus: boves mactae, Lucr. 5, 1339 (better referred to maco, q. v.).

1. mactus, a, um, adj. [root μακ, in μάκαρ, blessed; cf. μακρός].

  1. I. In relig. lang., of the gods, glorified, worshipped, honored, adored (only in the voc. macte, and rarely in the nom.): Juppiter te bonas preces precor, uti sies volens propitius mihi liberisque meis, mactus hoc fercto. Jove pater, macte vino inferio esto, Cato, R. R. 134, 2 and 3; cf. id. ib. 132, 2; for which: mactus hoc vino inferio esto, Arn. 7, 296: macte hoc porco piaculo immolando esto, Cato, R. R. 139 fin.: macte hisce suovitaurilibus lactentibus immolandis esto, id. ib. 141, 3 sq.: macte hac dape esto, id. ib. 132.
  2. II. Transf., beyond the relig. sphere, with or without esto, as an exclamation of applause or congratulation: macte, macte virtute (esto), macti virtute este, etc.; and as a standing formula, macte, even with acc. (v. infra), Engl. good luck! hail to thee! etc.; in responses, bravo! well done! that’s right! go on! tantumne ab re tua est oti tibi, ut etiam Oratorem legas? Macte virtute! increase in, go on in, Cic. Att. 12, 6, 2; id. Tusc. 1, 17, 40: macte virtute esto sanguinolentis et ex acie redeuntibus dicitur, Sen. Ep. 66 fin.: macte virtute esto, Hor. S. 1, 2, 31: macte novā virtute, puer; sic itur ad astra! Verg. A. 9, 641: macte virtute diligentiāque esto, Liv. 10, 40: macte virtute simulque his versibus esto, Lucil. ap. Serv. Verg. A. 9, 641: macte animo, Stat. Th. 7, 280; cf.: macte bonis animi, id. S. 1, 3, 106: macte toris, id. ib. 1, 2, 201: macte hac gloriā, Plin. Pan. 46: macte uterque ingenti in rempublicam merito, id. ib. 89: macte esto taedis, o Hymenaee, tuis, Mart. 4, 13, 2.
    In plur.: macti virtute milites Romani este, Liv. 7, 36, 5: macti ingenio este, Plin. 2, 12, 9, § 54: vos macti virtute estote, Curt. 4, 1, 18: juberem macte virtute esse, si pro meā patriā ista virtus staret, Liv. 2, 12, 14.
    With acc.: macte fortissimam et meo judicio beatissimam in ipsis malis civitatem! Flor. 2, 18, 16.
          1. (β) With gen. (poet.): macte animi, Mart. 12, 6, 7; Stat. S. 5, 1, 37; id. Th. 2, 495.
            With abl.: macte animo, juvenis, Stat. Th. 7, 280.
          2. (γ) Absol.: Macte! that’s right! well done! good! Cic. Att. 15, 29 fin.

2. mactus, a, um, P. a. of maco, q. v., and cf. macto fin.

1. măcŭla, ae, f. [for malocula, malcula, dim.; cf. Sanscr. mala, dirt], a spot, mark, stain (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., Plin. 37, 10, 56, § 155: (bos) maculis insignis et albo, i. e. with white spots, Verg. G. 3, 56: maculis albis equus, id. A. 9, 49: maculis auro squalentibus ardens (rex apum), id. G. 4, 91: in ipsis quasi maculis (terra), ubi habitatur, in those spots, i. e. small places, Cic. Rep. 6, 19 fin.: parcit cognatis maculis similis fera, Juv. 15, 160; cf. 5, 104.
      1. 2. Transf., a mesh in a net, a hole in network or in a web: rete grandibus maculis, Varr. R. R. 3, 11, 3; Col. 8, 15, 1: reticulum minutis maculis, Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27: retia maculis distincta, Ov. H. 5, 19.
        Of the meshes of a spider’s web, Plin. 11, 24, 28, § 81.
    2. B. In partic., a spot, stain, blot, blemish, mole, etc.: maculari corpus maculis luridis, Plaut. Capt. 3, 4, 63: est corporis macula, naevus, Cic. N. D. 1, 28, 79: maculas auferre de vestibus, Ov. F. 3, 821: extrahere, Plin. 20, 13, 50, § 120: in veste facere, id. 12, 25, 54, § 123: e veste abluere, id. 28, 7, 23, § 109: mederi maculis corporis, id. 36, 19, 33, § 140; cf.: lentigines ac maculas e facie tollere, id. 20, 2, 4, § 9.
  2. II. Trop. (acc. to I. B.), a blot, stain, stigma, blemish, fault in character: quem scis scire tuas omnes maculasque notasque, Lucil. ap. Non. 350, 13: inest amoris macula huic homini in pectore, Plaut. Poen. 1, 1, 70: jam ego ex corpore exigam omnis maculas maerorum tibi, id. Capt. 4, 2, 61: vitium commune omnium est, Quod nimium ad rem in senecta attenti sumus: hanc maculam nos decet Effugere, * Ter. Ad. 5, 8, 31: delenda vobis est illa macula, Mithridatico bello suscepta, Cic. Imp. Pomp. 3, 7: est hujus saeculi labes quaedam et macula, virtuti invidere, id. Balb. 6, 15: vitae splendorem maculis aspergere, id. Planc. 12, 30: furtorum et flagitiorum, id. Verr. 2, 5, 46, § 121: adulescentiae, id. ib. 1, 4, 11: familiae, id. Clu. 5, 12: in oratione nitida notabile humilius verbum et velut macula, Quint. 8, 3, 18; 8, 5, 28: ne Claudiae genti eam inustam maculam vellent, Liv. 3, 58: plurima sunt nitidis maculam haesuram figentia rebus, enduring disgrace, Juv. 14, 2.

A maximum of 100 entries are shown.