Lewis & Short

lŏcūtŭlēius, a, um, adj. [loquor], babbling, prating; perh. only as substt.

  1. A. lŏcū-tŭlēius, ii, m., a talker, prater, babbler: veteres nostri hoc genus homines in verba projectos locutuleios et blaterones et lingulacas dixerunt, Gell. 1, 15, 20.
  2. B. lŏcū-tŭlēĭa, ae, f., a female babbler, = linguaculae, Non. 50, 8.