Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

lĭquābĭlis, e, adj. [liquo], that may be melted or dissolved (post-class.): cera, App. Mag. 293, 3: saxum, i. e. the pillar of salt into which Lot’s wife was turned, Prud. Ham. 744.

lĭquāmen, ĭnis, n. [liquo],

  1. I. a liquid mixture: eo liquamine tonsa ovis imbuitur, Col. 7, 4, 7.
  2. II. In partic.
    1. A. A sauce made of fish-fat, fish-sauce (cf. garum), Col. 6, 2, 7; Pall. 3, 25, 12.
    2. B. = lixivium, lye, Cael. Aur. Tard. 2, 13, 167.

lĭquāmentum, i, n. [liquo], a mixture, concoction, Veg. Vet. 3, 66, 5.

lĭquāmĭnārĭus, γαροπώλης (one who prepares or sells fish-sauce), Gloss. Philox.

lĭquāmĭnātus, a, um, adj. [liquamen], furnished with gravy, having gravy: porcellus, Apic. 8, 7.

lĭquāmĭnōsus, a, um, adj. [liquamen], full of gravy: res, Marc. Emp. 5, fin.

lĭquārĭus, a, um, adj. [liquo], of or pertaining to liquids: mensurae, measures for liquids, liquid measures, Inscr. Orell. 4344.

* lĭquātĭo, ōnis, f. [liquo], a melting, Vop. Aur. 46, 1.

lĭquātōrĭum, ii, n. [liquo], a filter, strain er, Cael. Aur. Acut. 2, 39, 229.

lĭquĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a., and pass. lĭquĕfīo (e long, Sil. 1, 178), factus, fĭĕri [liqueo-facio], to make liquid, to melt, dissolve, liquefy (class.; but in act. very rare).

  1. I. Lit.: glacies liquefacta, Cic. N. D. 2, 10, 26: legum aera liquefacta, id. Cat. 3, 8, 19: liquefactum plumbum, Verg. A. 9, 588: saxa (Aetnae), i. e. lava, id. G. 1, 473: ne sol liquefaciat ceram, Plin. 21, 14, 49, § 84: sevum liquefieri prius jubent, id. 28, 9, 38, § 144: margaritas aceto liquefactas, Suet. Calig. 37: ut cibos mansos ac prope liquefactos demittimus, Quint. 10, 1, 19.
    1. B. Transf., part. perf., dissolved, putrefied: caecā medullae Tabe liquefactae, Ov. M. 9, 175: liquefacta boum per viscera, Verg. G. 4, 555.
  2. II. Trop.
    1. A. To weaken, enervate: quos nullae futtiles laetitiae exsultantes languidis liquefaciunt voluptatibus, Cic. Tusc. 5, 6, 16: sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis, Ov. P. 1, 2, 57.
    2. B. To soften. melt: Bacchi dona volunt epulasque et carmina rursus Pieria liquefacta lyra, Sil. 11, 416.

lĭquĕfactĭo, ōnis, f., = liquatio (late Lat.), Inc. Auct. de Tripl. Habit. 2.

lĭquĕfactus, a, um, Part., from liquefacio.

lĭquĕfīo, v. liquefacio init.

1. lĭquens, Part., from liqueo.

2. līquens, Part., from liquor.

Lĭquentĭa, ae, m., a river in Venetia, now the Livenza, Plin. 3, 18, 22, § 126; Serv. Verg. A. 9, 679; Cod. Th. 11, 10, 2.

lĭquĕo, līqui or licui, 2, v. n. [Sanscr. rik-, riktas, empty; Zend, ric-, to pour out; Gr. λιπ- in λείπω; cf. linquo], to be fluid or liquid.

  1. I. Lit. (only in the part. pres.): lac est omnium rerum liquentium maxime alibile, Varr. R. R. 2, 11, 1: vina liquentia fundere, Verg. A. 5, 238: caelum ac terras camposque liquentes, id. ib. 6, 724: fluvium liquentem, id. G. 4, 442.
  2. II. Transf., to be clear: polus liquet, Prud. στεφ. 1, 88.
  3. III. Trop., to be clear, manifest, apparent, evident (class., but used for the most part only in the third pers. sing.): quicquid incerti mihi in animo prius aut ambiguum fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est, Plaut. Ps. 2, 4, 69: ut liqueant omnia, id. Most. 2, 1, 69: hoc non liquet nec satis cogitatum est, utrum, etc., id. Trin. 2, 1, 3: Protagoras sese negat omnino de deis habere, quod liqueat, Cic. N. D. 1, 12, 29; cf.: cui (Protagorae) neutrum licuerit, nec esse deos nec non esse, id. ib. 1, 42, 117: te liquet esse meum, Ov. Tr. 1, 1, 62: si liquerit eum vivere, Dig. 29, 3, 2.
    In part. pres.: fidei purae liquentisque (opp. turbidae, ambiguae), Gell. 18, 5, 11.
    1. B. In partic.: non liquet, it doth not appear, a legal formula by which the judge declared that he was unable to decide respecting the guilt or innocence of the accused.
      Hence also, in gen., it is not evident, it is doubtful: non liquere dixerunt (judices), Cic. Clu. 28, 76: cum id de quo Panaetio non liquet, reliquis ejusdem disciplinae solis luce videatur clarius, id. Div. 1, 3, 6: juravi, mihi non liquere, Gell. 14, 2, 25: non liquet mihi, Quint. 9, 3, 97.
      So, on the contrary, liquet: cum causam non audisset, dixit sibi liquere, Cic. Caecin. 10, 29: quid maxime liquere judici velit, Quint. 3, 6, 12: de quo liquet, id. 3, 6, 35: si liquebit mundum providentia regi, id. 5, 10, 14: mirabatur, id. cuiquam pro percepto liquere, stellas istas non esse plures, etc., Gell. 14, 1, 11.

lĭquesco, lĭcŭi, 3, v. inch. n. [liqueo], to become fluid or liquid, to melt.

  1. I. Lit.: tabes nivis liquescentis, Liv. 21, 36: haec ut cera liquescit, Verg. E. 8, 80; Ov. M. 5, 431: volnificusque chalybs vastā fornace liquescit, Verg. A. 8, 446; Plin. 37, 10, 59, § 162: corpora foeda jacentdilapsa liquescunt, i. e. putrefy, Ov. M. 7, 550.
    1. B. Transf.
      1. 1. To become clear, limpid: aqua liquescit ac subsidit, Auct. B. Alex. 5.
      2. 2. Of the liquid sound of l, m, n, r with other consonants, to merge, coalesce, be confined with other sounds: eorum sonus liquescit et tenuatur, Val. Prob. p. 1389 P.
  2. II. Trop.
    1. A. To grow soft, effeminate: qua (voluptate) cum liquescimus, Cic. Tusc. 2, 22, 52.
    2. B. To melt or waste away: fortuna liquescit, Ov. Ib. 425.
      Of a person: minui et deperire, et, ut proprie dicam, liquescere, Sen. Ep. 26.

lĭquet, v. liqueo.

lĭquĭdē, adv., v. liquidus fin.

* lĭquĭdĭtas, ātis, f. [liquidus], liquidity: aëris, App. de Mundo, p. 57, 13.

* lĭquĭdĭuscŭlus, a, um, adj. comp. dim. [id.], somewhat more fluid or soft: liquidiusculusque ero, quam ventus est Favonius, Plaut. Mil. 3, 1, 71; v. Brix ad loc.

lĭquĭdō, adv., v. liquidus fin.

lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.

  1. I. Lit.: aqua bona et liquida, Cato, R. R. 73: crassaque conveniant liquidis et liquida crassis, Lucr. 4, 1259: liquida moles, the sea, id. 6, 405: iter, a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14: palaestra (because there liquid unguents were used), Luc. 9, 661: odores, liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704: venter, loose, Cels. 2, 8: alvus, watery, loose, id. 2, 6.
    Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water: tibi si sit opus liquidi non amplius urna, Hor. S. 1, 1, 54: cum liquido mixtā polentā, Ov. M. 5, 454.
    1. B. Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure: lumen, Lucr. 5, 281: fontes, Verg. E. 2, 59: ignis, id. ib. 6, 33: aër, id. G. 1, 404: aether, id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2: Baiae, id. ib. 3, 4, 24: color, id. ib. 4, 8, 7: liquidior lux, Curt. 7, 11, 22: liquidissima caeli tempestas, Lucr. 4, 168: nox, Verg. A. 10, 272: aestas, id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.
      1. 2. Esp. of sounds.
          1. (α) Of the voice: vox, a clear voice or song: variae volucres liquidis loca vocibus opplent, Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410: cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit, Hor. C. 1, 24, 3: carmen citharae, Lucr. 4, 981.
          2. (β) Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.
  2. II. Trop.
    1. A. Flowing, continuing without interruption: genus sermonis, Cic. de Or. 2, 38, 159.
    2. B. Clear, calm, serene, peaceful: tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet, Plaut. Most. 3, 2, 64: animo liquido et tranquillo es, id. Ep. 5, 1, 36: liquido’s animo, id. Ps. 1, 3, 3: mens, Cat. 63, 46: somnus, Val. Fl. 4, 16.
    3. C. Unmixed, unadulterated: ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias, Cic. Caecin. 27, 78: voluptas liquida puraque, Lucr. 3, 40; cf.: voluptas et libera, Cic. Fin. 1, 18, 58.
    4. D. Clear, evident, certain: auspicium, Plaut. Ps. 2, 4, 72.
      Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty: redigere aliquid ad liquidum, Sen. Ep. 71, 32: ad liquidum confessumque perducere aliquid, Quint. 5, 14, 28: res ad liquidum ratione perducta, Vell. 1, 16, 1.
      Hence, adv., in two forms: lĭ-quĭdō and lĭquĭdē, clearly.
      1. 1. Lit.: caelum liquide serenum, Gell. 2, 21, 2.
        Comp.: liquidius audiunt talpae, Plin. 10, 69, 88, § 191.
      2. 2. Clearly, plainly, evidently, certainly: aliquid liquido audire, Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so, confirmare, id. ib. 2, 4, 56, § 124: negare, id. Fam. 11, 27, 7: si liquido appareat, Dig. 44, 5, 1: si liquido constiterit, ib. 29, 4, 4.
        In the form liquide: consistere, Gell. 14, 1, 7.
        Comp.: liquidius judicare, Cic. Fam. 10, 10, 1: liquidius facere, id. Fin. 2, 12, 38: aliquid liquidius absolvere, Macr. Somn. Scip. 1, 20.
        Sup.: liquidissime atque invictissime defendere, Aug. Ep. 28 fin.

lĭquĭrītĭa, ae, f. [corrupted fr. γλυκυρρίζα = glycyrrhiza, q. v.], liquorice, Theod. de Diaet. 9; Veg. Vet. 4, 9.

* līquis, e, adj. [the simple word, whence obliquus], oblique, Front. Expos. Form. p. 32 Goes.

lĭquo, āvi, ātum, 1, v. a., to make liquid, to melt, dissolve, liquefy.

  1. I. Lit.: pila, Luc. 7, 159: vitrum, Plin. 36, 26, 66, § 194: lapis liquatur igni, id. 36, 8, 13, § 62: liquatum aes, id. 34, 13, 36, § 134: liquatae guttae, Cic. poët. Tusc. 2, 10, 25.
    1. B. Transf., to strain, filter, clarify: vina liques, Hor. C. 1, 11, 6: liquatum vinum, Plin. 15, 29, 37, § 124: liquatae aquae, id. 31, 3, 22, § 36: saccus, quo vinum liquatur, Col. 9, 15, 12: silicem rivo saliente, Manil. 5, 534: voces liquatae, i. e. clear voices, Auct. ap. Macr. S. 6, 3.
  2. * II. Trop., to make clear, simplify: quae (verba) cum sex et viginti natus annos summis audientium clamoribus dixerit, defervisse tempore et annis liquata jam senior idem fatetur, Quint. 12, 6, 4.

1. līquor, līqui (inf. liquier, Att. Trag. Brut. 28), v. dep. n. [liqueo], to be fluid or liquid, to flow, melt, dissolve (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: tum toto corpore sudor Liquitur, Verg. A. 9, 813: huic (arbori) atro liquuntur sanguine guttae, id. ib. 3, 28: liquentia flumina, id. ib. 9, 679: mella, id. ib. 1, 432: fluvius, id. G. 4, 442: ut fraces et amurca liquentur, Plin. 15, 6, 6, § 22.
  2. II. Trop., to melt or waste away: ilico res foras labitur, liquitur, Plaut. Trin. 2, 1, 17: in partem pejorem liquitur aetas, Lucr. 2, 1132: per poli liquentis axem, Prud. στεφ. 1, 88.

2. lĭquor, ōris (lī, Lucr. 1, 454), m. [liqueo], fluidness, fluidity, liquidity.

  1. I. Lit.: liquor aquai, Lucr. 1, 454; Cic. N. D. 2, 10: causae, quae vim habent frigoris et caloris, concretionis et liquoris, id. Univ. 14: vomica liquoris aeterni argentum vivum appellatur, Plin. 33, 6, 32, § 99.
  2. II. Transf., a fluid, liquid, liquoris vitigeni latex, wine, Lucr, 5, 14: dulcis flavusque mellis, id. 1, 938: liquores amnium, Cic. N. D. 2, 39, 98: Stygius, Ov. Ib. 594: Virgineus, the water of the spring Virgo (v. Virgo), id. P. 1, 8, 38: aurea tunc pressos pedibus dedit uva liquores, Tib. 2, 1, 45: fluidus, a corrupt moisture, i. e. putrefaction, = tabes, Verg. G. 3, 484: (teritur) parvo saepe liquore silex, Prop. 2, 25 (3, 20), 16: Assyrius, i. e. amomum, Stat. S. 3, 3, 212: niveus lactis, Sen. Oedip. 565: oleique, Plin. 35, 15, 51, § 179.
    Of the sea: qua medius liquor Secernit Europen ab Afro, Hor. C. 3, 3, 46.