Lewis & Short

1. līquor, līqui (inf. liquier, Att. Trag. Brut. 28), v. dep. n. [liqueo], to be fluid or liquid, to flow, melt, dissolve (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Lit.: tum toto corpore sudor Liquitur, Verg. A. 9, 813: huic (arbori) atro liquuntur sanguine guttae, id. ib. 3, 28: liquentia flumina, id. ib. 9, 679: mella, id. ib. 1, 432: fluvius, id. G. 4, 442: ut fraces et amurca liquentur, Plin. 15, 6, 6, § 22.
  2. II. Trop., to melt or waste away: ilico res foras labitur, liquitur, Plaut. Trin. 2, 1, 17: in partem pejorem liquitur aetas, Lucr. 2, 1132: per poli liquentis axem, Prud. στεφ. 1, 88.

2. lĭquor, ōris (lī, Lucr. 1, 454), m. [liqueo], fluidness, fluidity, liquidity.

  1. I. Lit.: liquor aquai, Lucr. 1, 454; Cic. N. D. 2, 10: causae, quae vim habent frigoris et caloris, concretionis et liquoris, id. Univ. 14: vomica liquoris aeterni argentum vivum appellatur, Plin. 33, 6, 32, § 99.
  2. II. Transf., a fluid, liquid, liquoris vitigeni latex, wine, Lucr, 5, 14: dulcis flavusque mellis, id. 1, 938: liquores amnium, Cic. N. D. 2, 39, 98: Stygius, Ov. Ib. 594: Virgineus, the water of the spring Virgo (v. Virgo), id. P. 1, 8, 38: aurea tunc pressos pedibus dedit uva liquores, Tib. 2, 1, 45: fluidus, a corrupt moisture, i. e. putrefaction, = tabes, Verg. G. 3, 484: (teritur) parvo saepe liquore silex, Prop. 2, 25 (3, 20), 16: Assyrius, i. e. amomum, Stat. S. 3, 3, 212: niveus lactis, Sen. Oedip. 565: oleique, Plin. 35, 15, 51, § 179.
    Of the sea: qua medius liquor Secernit Europen ab Afro, Hor. C. 3, 3, 46.