Lewis & Short

lātrātus, ūs, m. [1. latro], a barking (not ante-Aug.), Plin. 8, 40, 61, § 142: apros Latratu turbabis agens, Verg. G. 3, 411.
In plur.: venator cursu canis et latratibus instat, Verg. A. 12, 751: latratus edere, Ov. M. 4, 450: latratibus rumpuntur somni, Juv. 6, 415: vasti canis, Col. 7, 12, 3.