Lewis & Short

larvo, no perf., ātum (part. ante-class. larŭātus), 1, v. a. [larva], to bewitch, enchant (ante- and post-class., and used almost exclusively in the part. perf.): artus larvari, Firm. Math. 3, 14.
P. a. as subst.: larvans, ntis, m., an enchanter, a dealer in magic: hunc denique qui larvam putat ipse est larvans, App. Mag. p. 315, 20 Hildeb. (al. larvatus).
Part. perf.: larŭātus, a, um, bewitched, enchanted: quid illi esse morbi dixeras? … Num larvatust aut cerritus? Plaut. Men. 5, 4, 1: pro laruato te circumferam, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 6, 229.