Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

larva (ante-class. as trisyl. lārŭa), ae, f. [2. lar],

  1. I. a ghost, spectre: larvae stimulant virum, Plaut. Capt. 3, 4, 66: amator qui me et uxorem ludificatust larva, id. Cas. 3, 4, 2; id. Aul. 4, 4, 15: cum mortuis non nisi larvas luctari, Plin. praef. H. N. § 31.
    As a term of reproach, hobgoblin, scarecrow: etiam loquere larŭa? Plaut. Merc. 5, 4, 20: nam haec quidem edepol larvarum plenast, possessed, id. Am. 2, 2, 145.
  2. II. Transf.
    1. A. A mask (cf. persona): nil illi larva et tragicis opus esse cothurnis, Hor. S. 1, 5, 64.
    2. B. A skeleton, Petr. 34, 8.

larvālis (larŭālis), e, adj. [larva], like a ghost, ghostly (post-Aug.): habitus, Sen. Ep. 25; so, si larvali habitu processeris, Lex ap. Paul. Sent. 3, 4, b, 2: macies larŭalis, Auct. Priap. 32, 13.

larvo, no perf., ātum (part. ante-class. larŭātus), 1, v. a. [larva], to bewitch, enchant (ante- and post-class., and used almost exclusively in the part. perf.): artus larvari, Firm. Math. 3, 14.
P. a. as subst.: larvans, ntis, m., an enchanter, a dealer in magic: hunc denique qui larvam putat ipse est larvans, App. Mag. p. 315, 20 Hildeb. (al. larvatus).
Part. perf.: larŭātus, a, um, bewitched, enchanted: quid illi esse morbi dixeras? … Num larvatust aut cerritus? Plaut. Men. 5, 4, 1: pro laruato te circumferam, id. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 6, 229.