Lewis & Short

1. lacto, āvi, ātum (used almost exclusively in the part. pres.), 1, v. a. and n. [lac].

  1. I. To contain milk, to have milk, to give suck: ubera lactantia, Ov. M. 6, 342; 7, 321; Lucr. 5, 885: ubera quae non lactaverunt, Vulg. Luc. 23, 29: quaecunque (femina) id temporis lactans est, Gell. 12, 1, 17.
  2. II. To suck milk, to take the breast, to suck: puer lactans, Liv. Andron. ap. Non. 153, 26 (Trag. Rel. v. 38 Rib.); cf.: infans lactavit, Aus. Epit. 32: anni lactantes, the suckling years (of a child), id. Idyll. 4, 67.
  3. III. To be full of milk, to be milky: metae, cheeses, Mart. 1, 43, 7 (cf.: meta lactis, id. 3, 58, 35).
    Part. as subst.: lactantia, ium, n., milky food, Cels. 2, 28, 2 al.
  4. IV. Act., to give suck to: lactaverunt catulos suos, Vulg. Thren. 4, 2: filium suum, id. 1 Reg. 1, 23.
    Pass.: lactare ut nutriaris, Aug. Enarr. in Psa. 130, 12: mamilla regum lactaberis, Vulg. Isa. 60, 16.

2. lacto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [lacio], to allure, wheedle, flatter, deceive with fair words, to dupe, cajole (mostly ante-class.): dictis lenibus lactare aliquem, Att. ap. Non. 16, 17: frustrando lactans, id. ib.: ita me amor lapsum animi ludificat … retinet, lactat largitur, Plaut. Cist. 2, 1, 9: animos, Ter. And. 5, 4, 9; 4, 1, 24: si te lactaverint peccatores, Vulg. Prov. 1, 10: nec lactes quemquam labiis tuis, id. ib. 24, 28.