Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Hĭbernĭa, ae, f. (= Ἰουερνία Ptol.), the island now called Ireland, Caes. B. G. 5, 13, 2; Plin. 4, 16, 30, § 103; Tac. Agr. 24.
Also called Iverna, ae, Mel. 3, 6, 6: Ju-verna, ae, Juv. 2, 160; and (acc. to the Gr. form Ἰέρνη Strab.) Ierna, ae, App. de Mundo, p. 60; and Iernē, ēs, Claud. Laud. Stil. 2, 251; IV. Cons. Hon. 33.

Hĭĕrĭcūs, untis, f., = Ἱερικοῦς, the city of Jericho, in Palestine, Plin. 5, 14, 15, § 70; 13, 4, 9, § 44.
Also called Jĕrĭcho, = Ἱεριχώ, Prud. Psych. 536; acc. Jerichon, Prud. Ham. 480 Dressel.

Iernē, es, v. Hibernia.

Ĭēsus (in late Lat. also dissyl.), u, m., = Ἰησοῦς, Jesus Christ, Juvenc. 2, 106; Prud. Apoth. 770 al.

Ĭos, i, f., = Ἴος, a small island of the Sporades, in the Ægean Sea, now Nio, Mel. 2, 7, 11; Plin. 4, 12, 23, § 69.Ĭētae, ārum, m., = Ἰῆται, the inhabitants of Ios, Varr. ap. Gell. 3, 11, 6.

jĕcĭnĕrōsus, a, um, adj. [jecur], that has the liver complaint, Marc. Emp. 22.

jĕcŏrālis, ἡπατικός, Gloss. Philox.

jĕcŏrĭtĭcus, a, um, adj. [jecur], that has the liver complaint, Marc. Emp. 22.

jĕcŏrōsus, a, um, adj. [jecur], that has the liver complaint, Sid. Ep. 5, 14.

jectūra, ae, f. [jacio], a throwing, casting, Veg. Vet. 2, 45 dub. (al. ejectura).

jĕcur (jŏcur, Plin. 32, 7, 24, § 76 Sillig.

  1. I. N. cr.), jecŏris, jĕcĭnŏris, and jĕcĭnŏris, n. [kindred to Sanscr. yakrit, jecur, and Gr. ἧπαρ], the liver.
    Lit.: cerebrum, cor, pulmones, jecur: haec enim sunt domicilia vitae, Cic. N. D. 1, 35, 99: portae jecoris, id. ib. 2, 55, 137: jecorum, id. Div. 1, 52, 118: caput jecoris, Liv. 8, 9: alterius quoque visceris morbus id est jocinoris, etc., Cels. 2, 8.
    The goose’s liver was considered a delicacy, Plin. 10, 22, 26, § 52; Mart. 13, 58, 1; Juv. 5, 114; Hor. S. 2, 8, 88. So, too, that of swine, Plin. 8, 51, 77, § 209.
  2. II. Esp. as the seat of the soul and affections: non ancilla tuum jecur ulceret ulla puerve, Hor. Ep. 1, 18, 72: fervens difficili bile tumet jecur, id. C. 1, 13, 4: quanta siccum jecur ardeat ira, Juv. 1, 45: rabie jecur incendente feruntur, id. 6, 647.
    As the seat of the understanding: en cor Zenodoti, en jecur Cratetis, Bibacul. ap. Suet. Gram. 11.

jĕcuscŭlum, i, n. dim. [jecur], a little liver, Cic. Div. 2, 14, 33; Plin. 11, 37, 76, § 196; or jocusculum, Plin. l. l., Jahn; Apic. 4, 2.

jējūnātĭo, ōnis, f. [jejuno], a fasting, Tert. Jejun. 13.

jējūnātor, ōris, m. [jejuno], a faster (eccl. Lat.), Aug. Ep. 86; Hier. in Jov. 2, 16.

jējūnē, adv., v. jejunus fin.

jējūnĭōsus, a, um, adj. [com. intens. form, from jejunus], fasting, hungry: neque jejuniosiorem (diem) nec magis ecfertum fame vidi, Plaut. Capt. 3, 1, 6.

jējūnĭtas, ātis, f. [com. ], a fasting, emptiness of stomach.

  1. I. Lit.: jejunitatis plenus, anima foetida, Plaut. Merc. 3, 3, 13.
    1. B. Transf., dryness: calida umoris, Vitr. 2, 6, 4; 7, 4, 3.
  2. II. Trop.
    1. A. Of speech, dryness, poverty, meagreness: inopia et jejunitas, Cic. Brut. 55: qui jejunitatem et famem se malle quam ubertatem et copiam dicerent, id. Tusc. 2, 1, 3: jejunitas et siccitas et inopia, id. Brut. 82, 285.
    2. B. Ignorance of any thing: bonarum artium, Cic. de Or. 2, 3, 10.

jējūnĭum, ii, n. [com. ], a fast-day, fast.

  1. I. Lit.: jejunium Cereri instituere, Liv. 36, 37: illos longa domant inopi jejunia victu, Ov. M. 1, 312: solvere, id. ib. 5, 534: ponere, id. F. 4, 535: jejunia indicere, Hor. S. 2, 3, 291: servare, Suet. Aug. 76: jejunio aegrum vexare, Cels. 3, 18.
  2. II. Transf.
    1. A. Hunger: in vacuis spargit jejunia venis, Ov. M. 8, 820: jejunia pascere, id. ib. 4, 263: sedare, id. ib. 15, 83: placare voracis jejunia ventris, id. ib. 95.
      Poet.: jejunia undae, thirst, Luc. 4, 332.
    2. B. Leanness, poorness: invalidique patrum referant jejunia nati, Verg. G. 3, 128.
    3. C. Barrenness, unproductiveness: macram ac tenuem terram jejunio laborare, Col. 3, 12, 3.

jējūno, 1, v. n. [com. ], to fast (late Lat.): Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit, Hier. Ep. 66, 11: cum jejunas laeta sit facies tibi, id. ib. 22, 27.

        1. (β) With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.
          With ab: a justa fruge naturae, Tert. Pud. 16.
          Trop.: philosophiā, Tert. Anim. 6.

jējūnus, a, um, adj. [kindr. to Sanscr. yam, refrenare, cohibere; intens. yanyam, Bopp. Gloss. p. 276, a], fasting, hungry, abstinent, not partaking of food.

  1. I. Lit.: in scenam qui jejunus venerit, Plaut. Ps. prol. 12: sic expletur jejuna cupido, hunger, Lucr. 4, 876; so, jejuna aviditas, Plin. 10, 3, 3, § 8: misera ac jejuna plebecula, Cic. Att. 1, 16, 11: cum quidem biduum ita jejunus fuissem, ut, etc., id. Fam. 7, 26, 1: canis, Hor. Epod. 5, 23: jejuna fessaque corpora, Liv. 21, 55.
    Of inanimate things: lupus jejunis dentibus acer, Hor. Ep. 2, 2, 29: Cerberus jejuno sono, with hungry howlings, Prop. 4 (5), 5, 4: tam jejuna fames? so extreme, Juv. 5, 10: pullus ad quem volat mater jejuna, id. 10, 232: odium, i. e. on an empty stomach, id. 15, 51: saliva, fasting spittle, Plin. 28, 4, 7, § 35.
      1. 2. Thirsty: vilem jejunae saepe negavit aquam, Prop. 3, 13 (4, 14), 18.
    1. B. Transf.
      1. 1. Dry, barren, unproductive: corpora suco jejuna, Lucr. 2, 845: ager, Cic. Verr. 2, 3, 37, § 84: glarea, Verg. G. 2, 212: pars jejunior humi, Col. 2, 4, 7.
      2. 2. Scanty, insignificant in quantity: summaque jejunā sanie infuscatur arena, Verg. G. 3, 493.
  2. II. Trop.
    1. A. Poor, barren, powerless: ut quosdam nimis jejuno animo et angusto monerem uti, etc., Cic. Phil. 14, 6, 17: pusillus animus atque ipsā malevolentiā jejunus atque inanis, id. Fam. 2, 17, 7.
    2. B. Insignificant, trifling, contemptible, mean, low: solivaga cognitio et jejuna, Cic. Off. 1, 44, 157: frigida et jejuna calumnia, id. Caecin. 21, 61: jejunum hoc nescio quid et contemnendum, id. Fam. 15, 17: aliquid humile et jejunum, id. ib. 3, 10, 7.
    3. C. Of speech, meagre, dry, feeble, spiritless: si quis aut Antonium jejuniorem, aut Crassum fuisse pleniorem putet, Cic. de Or. 3, 4, 16: Theodorus, in arte subtilior, in orationibus jejunior, id. Brut. 12, 48.
      With gen., Cic. Or. 40: concertatio verborum, id. de Or. 2, 16, 68; Quint. 1, 4, 5; 10, 2, 17 al.
    4. D. Destitute of, without, deprived of: divitiarum avidi ac jejuni, Just. 38, 6, 8: pecunia, Val. Max. 4, 4, 9.
      Adv.: jējūnē, meagrely, dryly, jejunely, without ornament or spirit: jejune et exiliter disputare, Cic. de Or. 1, 11, 50; Plin. Ep. 1, 20, 20; Gell. 19, 3: agere, Cic. Ac. 2, 35, 112.
      Comp.: dicere jejunius, Cic. Fin. 3, 5, 17; id. Att. 12, 21, 1.

jentācŭlum, i, n. [jento], a breakfast, taken immediately after rising, by children, valetudinarians, etc. (whereas the prandium was not taken till towards noon): epulas interdum quadrifariam dispertiebat: in jentacula et prandia et cenas comissationesque, Suet. Vit. 13; Mart. 14, 233: me inferre Veneri vovi jam jentaculum, Plaut. Curc. 1, 1, 72.

jentātĭo, ōnis, f. [jento], a breakfasting, breakfast, Firm. Math. 2, 10.

jento, āvi, ātum, 1, v. n. [contr. for jejunito from jejunus], to breakfast: quod pulli jentent, Varr. ap. Non. 126, 14; Afran. ib.; Suet. Vit. 7: ut jentes, sero venis, Mart. 8, 67.

Jērĕmīas (scanned Īĕrĕmīas, Prud. Ham. 450: Jērĕmĭās, Juvenc. Ev. Hist. 3, 269), ae, m., the Hebrew prophet Jeremiah: sermo Domini quem locutus fuerat per os Jeremiae, Vulg. 2 Par. 36, 22; id. Jer. 27, 1 et saep.; called Hĭērēmīās, Lact. 4, 11, 4.

Jerĭcho, f. indecl., the Hebrew city Jericho, Vulg. 2 Reg. 10, 5 al.

Jēsus (also Ĭēsus, trisyl.), u, m., = Ἰησοῦς, a Hebrew name; esp.,

  1. I. Jesus: venturum praemisso nomine Jesum, Sedul. 1, 153; Lact. 4, 12, 6; Arat. Act. Apost. 1, 274: Nazara, cui felix patria est et nomen lësus, Juvenc. 2, 106.
  2. II. Joshua, Prud. Cath. 12, 173; Vulg. Act. Apost. 7, 45; id. Heb. 4, 8; Lact. 4, 5, 6 al.