Lewis & Short

juncĕus, a, um, adj. [juncus].

  1. I. Made of rushes, rush-: sporta, Col. 12, 6: vincula, Ov. F. 4, 870: cratis, Plin. 21, 14, 49, § 84.
    Comically: nam mihi jam intus potione junceā onerabo gulam, with a rush-drink, i. e. with a rope of rushes, Plaut. Stich. 4, 2, 56.
  2. II. Like a rush: herba caule junceo pedali, Plin. 25, 8, 47, § 85.
    1. B. Transf., slim, slender: tam etsi bona’st natura, reddunt curatura junceam, Ter. Eun. 2, 3, 25 (Fleck.): pectora, Prud. στεφ. 3, 132: proceritas columnarum, Cassiod. Var. 7, 15.