Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

Ĭtūraea (Ityr-), ae, f.

  1. I. A district of Cœlesyria, the inhabitants of which were celebrated as archers, now El-Jeidoor, Vulg. Luc. 3, 1.
  2. II. Deriv. Ĭtūraeus (Ityr-), a, um, adj., of or belonging to Ituræa, Ituræan: arcus, Verg. G. 2, 448: sagittae, Luc. 5, 230; Plin. 5, 23, 19, § 81.
    Subst.: Ĭtū-raei, ōrum, m., the Ituræans, Cic. Phil. 2, 44, 112; 2, 8, 19.

ĭtus, ūs, m. [eo], a going, gait.

  1. I. In gen.: nec repentis itum cujusviscumque animantis Sentimus, Lucr. 3, 388: itum, gestum, amictum qui videbant ejus, Titin. ap. Non. 123, 10.
  2. II. In partic.
    1. A. A going away, departure: noster itus, reditus, vultus, Cic. Att. 15, 5, 3: pro itu ac reditu, Suet. Tib. 38: itum felicem reditumque gloriosum exoptans, Amm. 23, 2, 4.
          1. (β) Plur.: per paucos itus ac reditus, Pall 7, 2, 4.
    2. B. The right of going anywhere. right of road, Inscr. Orell. 4085 al.