Lewis & Short

irrōro (inr-), āvi, ātum, 1, v. n. and a. [in-roro], to wet or moisten with dew, to bedew.

  1. I. Lit.: noctibus vas tegendum erit, ne irroretur, Col. 12, 24, 2: uvas, id. 12, 39, 1: interdum Auster irrorat, brings dew, id. 11, 2, 93: flores, id. 9, 14, 10.
  2. II. Transf., in gen., to moisten, besprinkle, wet: crinem aquis, Ov. M. 7, 189: liquores Vestibus et capiti, to besprinkle, id. ib. 1, 371: liquorem mensis, Sil. 11, 302: assiduis irroras flatibus annum (of the Zephyr), Claud. Rapt. Pros. 2, 75: irrorat pestifer (aër) undis, falls upon in dew, Col. 10, 331: lacrimae misero de corpore jactis irrorant foliis, Ov. M. 9, 369.
    Absol.: extremo irrorat Aquarius anno, Verg. G. 3, 304: oleo viridi, Col. 12, 47, 5: aceto, Cels. 7, 19: oculos lacrimis, Sil. 2, 123.
    1. B. Of things not fluid: patinae piper, Pers. 6, 21: oculis quietem, of sleep, Sil. 10, 355.