No entries found. Showing closest matches:
hir or ir, indecl. n. [from χείρ, like heres from χῆρος, and hiems from χεῖμα, χειμών], a hand: quibu’ vinum Defusum e pleno siet, ir siphove, cui nil Dempsit, i. e. the palm of the hand, used in tasting wine, Lucil. ap. Cic. Fin. 2, 8, 23; cf. Charis. p. 12 P.; Prisc. p. 648 ib.; 698 ib.
hircus (also hircŭus and ircus; cf. Quint. 1, 5, 20; and the Sabine form, FIRCUS, Varr. L. L. 5, § 97 Müll.; cf. haedus init.), i, m., a he-goat, buck (cf. haedus, caper).
hirnĕa (also irnea), ae, f., a jug for holding liquids, Cato, R. R. 81; Plaut. Am. 1, 1, 273; 276.
Hirpīni (Irpīni), ōrum, m.,
‡ hirpus or irpus, in the Sabine lang., the wolf, Paul. ex Fest. p. 106, 1 Müll.; Serv. ad Verg. A. 11, 785.
hirrĭo (irrio), īre, v. n., of dogs, to snarl: hirrire = garrire, quod genus vocis est canis rabiosae, Paul. ex Fest. p. 101 Müll. N. cr.; cf.: hirrit ὅταν κύων ἀπειλῇ ὑλακτῶν, Gloss. Philox.: veluti est canibus innatum, ut, etsi non latrant, tamen hirriant, Sid. Ep. 7, 3; Diom. 367 P.
* hirrītus (irr-), ūs, m. [hirrio], a snarling of dogs, Sid. Ep. 9, 16 in carm.
ir, v. hir.
īra, ae (gen. iraï for irae, Lucr. 3, 303), f. [kindred to Sanscr. īr, tremere, commoveri; cf.: ir-ya, vigorous; iras-yati, to be angry; Gr. ἔρις, ἐρέθω].
īrācundē, adv., v. iracundus fin.
īrācundĭa, ae, f. [iracundus], a proneness to anger, hastiness of temper, irascibility; violence of anger, wrath, rage, passion (class.): ex quo in aliis anxietas, unde anxii, in aliis iracundia dicitur, quae ab ira differt: estque aliud iracundum esse, aliud iratum, ut differt anxietas ab angore, Cic. Tusc. 4, 12, 27: quo distet (ira) ab iracundia apparet, Sen. de Ira, 1, 4, 1: prae iracundiā vix sum apud me, Ter. Heaut. 5, 1, 47: iracundiam reprimere, id. Ad. 5, 8, 3; cf. omittere, id. ib. 4, 7, 37: remittere, Cic. Phil. 8, 6, 19: suam rei publicae dimittere, to sacrifice to the good of the state, Caes. B. C. 1, 8: esse summā iracundiā, id. ib. 3, 16: iracundiā ardere, Ter. Ad. 3, 2, 12: iracundiā efferri, Cic. de Or. 2, 75, 305: iracundiā exardescere ac stomacho, id. Verr. 2, 2, 20, § 48: inflammari, id. Tusc. 4, 22, 50: iracundiam irritare, aut mitigare, Curt. 10, 5, 34: satiare, Petr. 97: opportunus ad iracundiam, Sen. de Ira, 2, 19, 1.
Plur.: iracundias domitas habere, App. Dogm. Plat. 2, p. 14, 40: resistere implacabilibus iracundiis, Amm. 29, 2, 18.
īrācundĭter, adv., v. iracundus fin.
īrācundus, a, um, adj. [ira], irascible, irritable, passionate, choleric, angry, ireful, easily provoked (class.): iratus potest non esse iracundus: iracundus non potest aliquando iratus non esse, Sen. de Ira, 1, 4, 1 (al. om. non before potest): ut non tantum iratus sit sapiens, sed iracundus, id. ib. 2, 6, 3: sunt morosi et anxii et iracundi senes, Cic. de Sen. 18, 65: iracundum esse in aliquem, id. Planc. 26, 63: adversus hostes, Just. 7, 6, 15: quemadmodum posset leniri, Sen. de Ira, 1, 1, 1: tale non est ira, sed quasi ira, id. ib. 1, 2, 6: leones, Ov. M. 15, 86: mens, Lucr. 3, 296.
Comp.: iracundior est paulo, Hor. S. 1, 3, 29.
Sup.: iracundissimus, Sen. de Ira, 2, 6, 4; 2, 15, 1.
Transf. (poet.): neque patimur Iracunda Jovem ponere fulmina, easily provoked, held in readiness to fall, Hor. C. 1, 3, 40.
Adv. in two forms.
īrascentĭa, ae, f. [irascor], anger, choler (post-class. for iracundia), App. Dogm. Plat. 1, p. 9, 7; 11, 37.
īrascĭbĭlis, e, adj. [irascor], choleric, irascible (post-class.): irascibilem effici, Firm. Math. 5, 9.
īrascĭtīvus, a, um, adj. [irascor], angry, choleric (late Lat.), Hier. in Ezech. 1, 1, 7.
īrascor, īrātus
īrātē, adv., v. irascor, P. a. fin.
īrātus, a, um, Part. and P. a., v. irascor fin.
‡ ircei, genus farciminis in sacrificiis, Paul. ex Fest. p. 114 Müll.
ircus, i, v. hircus.
īrēnācĕus, i, m., a hedgehog (al. erinaceus, herinaceus), Plin. 8, 37, 56, § 133; 10, 63, 83, § 174; 30, 8, 21, § 65; 8, 35, 53, § 125.
† īrēnarcha or īrēnarches, ae, m., = ειρηνάρχης, a justice of the peace in the provinces (late Lat.), Dig. 50, 4, 18; 48, 3, 6; August. Ep. 140.
Iresiae, ārum, f., a city of Thessaly, Liv. 32, 13, 9.
īrī and īrĭer, v. 1. eo.
Irĭātes, ium, m., the inhabitants of Julia Iria, in Liguria, near Dertona (now Voghierro), Liv. 31, 10 (cf. Plin. 3, 5, 7, § 49).
īrĭcŏlor, ōris, adj. [iris-color], rainbowcolored (post-class.): pluma columbae, Aus. Ep. 3, 15.
Irĭnē, ēs, f., a small island in the Argolic Gulf, the modern Ypsili, Plin. 4, 12, 19, § 56.
† īrĭnus, a, um, adj., = ἴρινος, of or belonging to the plant iris, iris-: sucus, Plin. 30, 14, 43, § 142: unguentum, Cels. 5, 18, 8.
Hence, subst.: īrĭnum, i, n., ointment made from the iris, iris-ointment, Cels. 3, 18; Plin. 20, 17, 71, § 182.
īrĭo, ōnis, f., a siliquose plant, called by the Greeks sisymbrium, winter-cresses, Plin. 22, 25, 75, § 158 al.
Īris, is or idis (acc. Irim, Verg. A. 4, 694: Irin, Ov. and App.), f., = Ἶρις,
Īritis, ĭdis, f., = ἰριτίς, = Iris, II. B., Plin. 37, 9, 52, § 138.
irnĕa and irnĕla, v. hirn-.
† īrōnīa, ae, f., = εἰρωνεία, irony, Cic. de Or. 2, 67, 270; id. Brut. 85, 293; Quint. 8, 6, 54 al.: sine ulla ironia loquor, Cic. Q. Fr. 3, 4, 4; cf.: ea dissimulatio, quam Graeci ειρωνείαν vocant, id. Ac. 2, 5, 15: quid ironia? Nonne etiam, quae severissime fit, joci prope genus est? Quint. 6, 3, 68 (al. quae sit verissima); 8, 6, 54; 9, 1, 3 et saep.
īrōnĭcē, adv., = εἰρωνικῶς, ironically (late Lat.), Ps.-Ascon. ap. Cic. Verr. 1, 13, 38.
irpex (hirpex), ĭcis, m., = ἅρπαξ, a large rake with iron teeth, used for the same purpose as our harrow (still called erpice by the Italians), Cato, R. R. 10, 2; Varr. L. L. 5, § 136 Müll.; Serv. Verg. G. 1, 95.
Irpīni, v. Hirpini.
irpus, i, m. [Sabine], a wolf: (lupus) quem irpum dicunt Samnites, Paul. ex Fest. p. 106 Müll.; Serv. ad Verg. A. 11, 785.
irquĭtallus, v. hirquitallus.
irrădĭo (inr-), āre, v. a. and n. [1. inradio], to illumine, irradiate; to beam forth, cast forth rays (poet. and post-class.).
irrādo (inr-), 3, v. a. [1. in-rado].
1. irrāsus (inr-), a, um, Part., from irrado.
2. irrāsus (inr-), a, um, adj. [2. inrado], unshaved, unpolished, not smooth (poet.): aptabat dextris irrasae robora clavae, Sil. 8, 584.
irrătĭōnābĭlis (inr-), e, adj., without reason, irrational (post-class.; not in Quint., v. Spald. ad Quint. 2, 16, 16): error, App. Dogm. Plat. p. 21: motus, Amm. 31, 12, 15.
Of musical intervals, = logica, proportional, harmonic: irrationabilia (sunt) quibus non subest ratio, Mart. Cap. 9, § 949.
Subst.: irrătĭōnābĭlĭa, ĭum, n., unreasoning creatures, Lact. 2, 2, 17.
Adv.: irrătĭōnābĭlĭter, irrationally, Amm. 19, 10, 1; Tert. Poen. 2; Cael. Aur. Acut. 2, 37, 199.
* irrătĭōnābĭlĭtas (inr-), ātis, f. [irrationabilis], irrationality, App. Trism. p. 92, 1.
irrătĭōnābĭlĭter, adv., v. irrationabilis fin.
irrătĭōnālis (inr-), e, adj. [2. in-rationalis], without reason, irrational (postAug.): animal, Quint. 7, 3, 3; 24; Sen. Ep. 113, 17; 118, 14; 124, 23: usus, mechanical exercises, Quint. 10, 7, 11: anima, Tert. Poen. 12.
Subst.: irrătĭōnālĭa, ĭum, n. plur., things or creatures without reason: de irrationalibus, Quint. 8, 6, 13.
Adv.: irră-tĭōnālĭter, irrationally, Tert. adv. Marc. 2, 6 al.
* irraucesco (inr-), rausi, ĕre, v. inch. n. [1. in-raucus], to become hoarse: si paulum irrauserit, Cic. de Or. 1, 61, 259.
irraucus, a, um, adj. [2. in-rationalis], hoarse: vox, Plin. Val. 1, 2.
irrĕcĭtābĭlĭter, adv. [2. in-recito], unutterably, unspeakably, Venant. Carm. 3, 9, 49.
irrĕcōgĭtātĭo (inr-), ōnis, f. [2. inrecogitatio], inconsiderateness, thoughtlessness (eccl. Lat.), Tert. Exhortat. ad Cast. 4.
irrĕcordābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecordabilis], not to be remembered (postclass.): oblitteratio, Arn. 2, 62.
irrĕcŭpĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecupero], irrecoverable, irreparable, unalterable (eccl. Lat.), Tert. Pud. 14.
irrĕcūsābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrecusabilis], not to be refused (post class.): occasio, Cod. Just. 3, 1, 13; Hier. Ep. 60, 14.
Hence, adv.: irrĕcūsābĭlĭter, without possibility of refusal, Rustic. c. Aceph. p. 1218.
* irrĕdĭvīvus (inr-), a, um, adj. [2. inredivivus], irreparable, that cannot be restored, Cat. 17, 3.
* irrĕdux (inr-), ŭcis, adj. [2. in-redux], that does not bring back: via, Luc. 9, 408.
irrĕformābĭlis (inr-), e, adj. [2. inreformo], unalterable (late Lat.), Tert. Verg. Vell. 1; adv. Valent. 29.
irrĕfrāgābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrefragor], irrefragable (eccl. Lat.), Pseudo ug. ad Fr. Erem. Serm. 35.
Hence, adv.: irrĕfrāgābĭlĭter, inviolably: Catholici dogmatis fundamenta observare, Ven. Fort. Vit. Hilar. 1 praef. 1.
irrĕfūtābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-refuto], irrefutable (post-class.), Arn. 4, 139.
Hence, adv.: irrĕfūtābĭlĭter, Jul. ap. Aug. c. Sec. Resp. Jul. 1, 48.
irrĕfūtātus (inr-), a, um, adj. [2. inrefutatus], unrefuted (eccl. Lat.), Lact. 5, 16 fin.
irrĕgĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-regibilis], ungovernable, unmanageable (postclass.), Veg. Vet. 2, 3: laxitas corporis (i. e. very large, = immoderata), Cael. Aur. Acut. 1, 14, 107.
irregressĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inregressio], from which there is no return (eccl. Lat.): transgressio, Aug. Civ. Dei, 8, 22.
irrĕlĭgātus (inr-), a, um, adj. [2. inreligatus], unbound: croceas irreligata comas, Ov. A. A. 1, 530: ratis, not moored, Pedo Albin. 2, 5.
irrĕlĭgĭo (inr-), ōnis, f. [2. in-religio], impiety, irreligion (post-class.), App. Trismeg. p. 91 (but not in Auct. Her. 2, 21).
irrĕlĭgĭōsē (inr-), adv., v. irreligiosus fin.
irrĕlĭgĭōsĭtas (inr-), ātis, f. [irreligiosus], irreligion, impiety (eccl. Lat.), Tert. Apol. 24; Salv. Gub. Dei, 6, 15: inexpiabilis, Hilar. in Matt. 5, 13; id. Trin. 1, 36 al.
irrĕlĭgĭōsus (inr-), a, um, adj. [2. inreligiosus], irreligious, impious (not anteAug.): irreligiosum ratus, sacerdotes pedibus ire, etc., Liv. 5, 40 fin.: cujus (templi) dedicationem differre longius irreligiosum est, Plin. Ep. 4, 1, 5; 9, 35, 1: in Caesares, Tert. ad Nat. 1, 17.
Comp.: potest irreligiosius quidpiam existimari? Arn. 5, 185.
Sup.: factum irreligiosissimum, Tert. Or. 12.
Adv.: irrĕlĭgĭōsē, impiously: si qua irreligiose dixisset, Tac. A. 2, 50.
Comp., Arn. 1, 13; Tert. ad Nat. 1, 10.
irrĕmĕābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remeabilis], from which one cannot return, irremeable (poet.): error, Verg. A. 5, 591: via, Sen. Herc. Fur. 548: unda, i. e. the Styx, Verg. A. 6, 425: litus, Sil. 5, 41.
irrĕmĕdĭābĭlis (inr-), e, adj. [2. inremediabilis], incurable, irremediable, beyond cure (post-Aug.).
irrĕmissē (inr-), adv. [2. in-remisse], unpardonably, inexorably (post-class.), Amm. 29, 2, 10.
irrĕmissĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inremissibilis], unpardonable, irremissible (eccl. Lat.): peccata, Tert. Pudic. 2: blasphemia, Hier. Ep. 42, 1.
irrĕmōtus (inr-), a, um, adj. [2. inremotus], unremoved (post-class.), Prud. στεφ. 5, 407.
irrĕmūnĕrābĭlis (inr-), e, adj. [2. in-remuneror], that cannot be compensated, not to be remunerated (post-class.): beneficium, App. M. 3, p. 139; 11, p. 269.
irrĕmūnĕrātus (inr-), a, um, adj. [2. in-remuneratus], unrewarded, unremunerated (late Lat.): suboles, Cassiod. Var. 2, 11: militia, id. ib. 2, 28.
irrĕpărābĭlis (inr-), adj. [2. in-reparabilis], irreparable, irrecoverable, irretrievable (poet. and in post-Aug. prose): tempus, Verg. G. 3, 284; id. A. 10, 467: vita, Sen. Ep. 123, 10: fuga temporis, Col. 11, 1, 29.
irrĕpercussus (inr-), a, um, adj. [2. in-repercutio], not retorted, not refuted, Tert. Apol. 16.
irrĕpertus (inr-), a, um, adj. [2. inreperio], not found, undiscovered: aurum, Hor. C. 3, 3, 49: puer, Sen. Med. 648.
irrĕplētus (inr-), a, um, adj. [2. inrepleo], not filled, Paul. Nol. Carm. 17, 60.
irrēpo (inr-), repsi, reptum, 3, v. n. [1. in-repo], to creep in, into, upon, or to a place.
irrĕposcĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. inreposcibilis], that cannot be demanded back (post-class.), App. Mag. p. 332, 18; Sid. Ep. 8, 15.
irrĕprĕhensĭbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-reprehendo], unblamable, irreprehensible (post-class.), Arn. 2, 53 (with inculpabiles): mandatum, Tert. Res. Carn. 23; Vulg. 1 Tim. 6, 14.
Adv.: irrĕprĕhensĭbĭlĭter, unblamably, Claud. Mam. Stat. Anim. 1, 3, 7.
irrĕprĕhensus (inr-), a, um, adj. [2. in-reprehendo], blameless, without blame (poet.): probitas, Ov. Tr. 5, 14, 22: responsa, true, id. M. 3, 340.
irreptĭo (inr-), ōnis, f. [irrepo], a creeping in (late Lat.), Aug Ep. 107.
irrepto (inr-), āre, v. n. and a. [id.], to creep into or to a place, to creep or crawl upon (poet.).
irreptor (inr-), ōris, m. [irrepo], one who creeps in or upon, an encroacher: agrorum, Cod. Th. 2, 26, 2.
irrĕquĭēbĭlis (inr-), e, adj. [2. inrequiesco], that cannot be stilled, restless: sitis, that cannot be allayed, Scrib. Comp. 105; Marc. Emp. 20.
irrĕquĭes (inr-), ētis, adj. [2. in-requies], restless, unresting, always in action or motion (late Lat.): cor, Aus. Idyll. 12, 5: gens, id. ib. 12, 42.
irrĕquĭētus (inr-), a, um, adj. [2. inrequietus],
irrĕquīsītus (inr-), a, um, adj. [2. in-requiro], unsought for (late Lat.), Sid. Ep. 9, 3.
* irrĕsectus (inr-), a, um, adj. [2. in-reseco], uncut, unpared: pollex, Hor. Epod. 5, 47.
irrĕsŏlūbĭlis (inr-), e, adj. [2. in-resolubilis], indissoluble: nexus, App. Dogm. Plat. 2, p. 19, 22; Amm. 30, 4.
irrĕsŏlūtus (inr-), a, um, adj. [2. inresolvo], unloosed, not loosened: vincula, Ov. P. 1, 2, 21: nexus, Boëth. Cons. 3; Metr. 2, 4.
irrespīrābĭlis (inr-), e, adj. [2. inrespiro], in which one cannot breathe: hypobrychium, Tert. Idol. 24.
irrestinctus (inr-), a, um, adj. [2. inrestinguo], unextinguished: altaria, Sil. 3, 29.
Trop., of the feelings: ardor, Mart. Cap. 9, § 915.
irrētĭo (inr-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [1. in-rete], to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).
irrētītus, Part., from irretio.
irrĕtortus (inr-), a, um, adj. [2. inretorqueo], not turned back: oculo irretorto Spectat acervos, without looking back, Hor. C. 2, 2, 23.
irrĕtractābĭlis (inr-), e, adj. [2. inretracto], irrevocable: sententia, Aug. Conf. 10, 33.
Hence, adv.: irrĕtractābĭlĭ-ter, irrevocably: custodire decreta, Facund. Def. 12, 3.
irrĕvĕrens (inr-), entis, adj. [2. inrevereor], that does not show due respect or veneration, disrespectful, irreverent (postAug.).
irrĕvĕrentĭa (inr-), ae, f. [irreverens], want of due respect or reverence, irreverence, disrespect (post-Aug.): coalitam libertate irreverentiam prorupisse, Tac. A. 13, 26: juventutis, id. ib. 3, 31: adversus, fas nefasque, id. H. 3, 51: studiorum, inattention to, neglect, Plin. Ep. 6, 2, 5: irreverentia ipsius obturatio aurium, profanity, Vulg. Sir. 27, 15.
A maximum of 100 entries are shown.