Lewis & Short

No entries found. Showing closest matches:

jŏco, āre, v. jocor.

jŏcor, ātus, 1,

  1. I. v. dep. n. and a. [jocus], to jest, joke (class.): tu hanc jocari credis? faciet, nisi caveo, Ter. Heaut. 4, 4, 7: duplex jocandi genus, Cic. Off. 1, 29, 104; cf.: voluit Fortuna jocari, Juv. 3, 40.
  2. II. In partic., to say in jest: haec jocatus sum, Cic. Fam. 9, 14, 4: in aliquid permulta, Hor. S. 1, 5, 62: multum de aliqua re, Sen. Suas. 1, 6; Cat. 2, 6: obscaena, Ov. Tr. 2, 497; Quint. 5, 13, 46.
    Act. collat. form jŏco, āre: quasi jocabo, Plaut. Cas. 4, 4, 20 (al. jocabor).

jŏcōsē, adv., v. jocosus fin.

jŏcōsus, a, um, adj. [jocus], full of jesting, jocose, humorous, droll, facetious (class.).

  1. A. Of persons: homo humanus et jocosus, Varr. R. R. 2, 5: Maecenas, Hor. Epod. 3, 20: Musa, Ov. Tr. 2, 354.
  2. B. Of inanim. and abstr. things: res, Cic. Off. 1, 37: lis, Ov. M. 3, 332: verba, id. F. 6, 692: furtum, Hor. C. 1, 10, 7: Nilus, the sportive Nile, with reference to the merry lives of the Egyptians, Ov. Tr. 1, 2, 80.
    Adv.: jŏ-cōsē, jestingly, jocosely: eumque lusi jocose satis, Cic. Q. Fr. 2, 12, 2.
    Comp.: dicere aliquid jocosius, Cic. Fam. 9, 24, 4; Hor. S. 1, 4, 104.